Γερμανία, ένα χρηματοοικονομικό πρακτορείο των Rothschilds

Η Γερμανία, όπως και οι ΗΠΑ, είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιεί ο Ηγεμόνας, το σύστημα Rothschild, για τον έλεγχό και την καθυπόταξη του Πλανήτη. Και για να μήν φαίνεται ό ίδιος που κρύβεται απο πίσω τους. Επιπλέον η Γερμανία δεν είναι ένα ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος
Πρωτότυπο: „BRD, eine Rothschild'sche-Finanzagentur“
Μετάφραση: Εμμανουήλ Σαρίδης
Η Ομπσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΟΔΓ) είναι, αν όχι τυπικά, ουσιαστικά όμως ένα χρηματοοικονομικό πρακτορείο, ένα είδος οικονομικού υποκαταστήματος των μεγάλων εβραϊκών χρηματοπιστωτικών συνονθυλευμάτων όπως τωνRothschilds , της η Goldman Sachs, της FED (της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ) - όπου οι Rothschilds σαν η "μητρική εταιρεία" βρίσκονται πάνω απο όλα και καθορίζουν την μοίρα τους.

Σήμερα είναι ευρέως διαδεδομένη η γνώμη, ότι η Γερμανία δεν είναι ένα κράτος, αλλά μια εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, δηλαδή μια καθαρά εμπορική επιχείρηση με τη μορφή ενός νομικού προσώπου. Η άποψη αυτή προέρχεται απο το όνομα του Ομοσπονδιακού χρηματοπιστωτικού πρακτορείου (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας Χρηματοπιστωτικό Πρακτορείο GmbH - Εταιρία Περιοσισμένης Ευθύνης). Το συμπέρασμα αυτό είναι όμως τυπικά λάθος. Το Χρηματοπιστωτικό Πρακτορείο, δηλαδή εκείνη η GmbH που οργανώνει και διεκπεραιώνει την λήψη δανείων, είναι μεν μια οικονομική επιχείρηση με τη μορφή μιας εταιρείας περιορισμένης ευθύνης, αλλά οι μέτοχοι αυτής της οικονομικής επιχείρησης είναι το κράτος της Γερμανίας. Το Χρηματοπιστωτικό Πρακτορείο GmbH είναι μια ομοσπονδιακή επιχείρηση, όπως για παράδειγμα οι Ομοσπονδιακοί Σιδηρόδρομοι Bundesbahn.
Στην πραγματικότητα η ΟΔΓ είναι, αν όχι επίσημα, ένα Χρηματοπιστωτικό Πρακτορείο, ένα είδος οικονομικού υποκαταστήματος των μεγάλων εβραϊκών χρηματοπιστωτικών συνονθυλευμάτων των Rothschilds , της Goldman Sachs, της FED (της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ) - όπου οι Rothschilds σαν η "μητρική εταιρεία" βρίσκονται υπεράνω όλων και καθορίζουν την μοίρα τους.
Αυτό το παγκόσμιο πρόγραμμα διακηρύσσεται σήμερα ανοιχτά απο πολιτικούς-παρατρεχάμενους των θελήματα των Rothschilds, δεν ξεκίμνησε όμως να λειτουργεί απο χθες. δεν ξεκίνησε. Πρόκειται για ένα απο πολύ καιρό προϋπαρχον πρόγραμμα που επανασχεδιασμένο κοινοποιήθηκε εκ νέου το 1976 απο την βιομηχανία της λόμπι προπαγάνδας του Χόλιγουντ. Η αποστολή του Χόλιγουντ δεν ήταν μόνο η παραγωγή ταινιών που κατέστρεψαν την κουλτούρα. Το Χόλιγουντ ήταν το μέσο για την διαδωση κρυπτογραφημένων μηνυμάτων για μυημένους, υπο την έννοια της δημιουργίας της Νέας Τάξης Πραγμάτων, καθώς και επίσημος κήρυκας των νέων παραγγελιών και κατευθύνσεων για τις μάζες. Υπ' αυτό το πρίσμα θα πρέπει να δούμε την ταινία του 1976 "Network" ("Δίκτυο"). Σχεδόν κανείς απο τους καθημερινούς θεατές δεν συνειδητοποίησε το μήνυμα που περιέχονται στην ταινία. Η ταινία έλαβε αργότερα κάποια Όσκαρ (καμία έκπληξη). Το "Δίκτυο" πληροφορούσε ιδιαίτερα τους μυημένους, ότι ειδικά με με αυτή την δίνονταν το πράσινο φως για τη δημιουργία ενός ενιαίου παγκόσμιου κόσμου και ότι οι εκλεκτοί παγκοσμιοποιητές θα γινόντουσαν μελλοντικά οι κυρίαρχοι του κόσμου.
Στην ταινία αυτή ο επικεφαλής ενός παγκοσμιοποιημένου ομίλου, Arthur Jensen (που τον υποδύεται ο Ned Beatty), δίνει απολύοντας τον τηλεοπτικό "διαφωτιστή" που ο ίδιος έκανε δημοφιλή, τον Howard Beale (που υποδύεται ο Peter Finch) ένα μάθημα για την Τάξη του Κόσμου, γιατί ενεργούσε πολύ ανερξάρτητα και έκανε επιθέσεις εναντίον των οικονομικά ισχυρών. Στην αίθουσα συνεδριάσεων του Jensen, το οποίο με τις κλειστές κουρτίνες και ένα τεράστιο τραπέζι συνεδριάσεων προκαλεί στους θεατές κάποια φόβο, εξεπέμφθη με την ακόλουθη σκηνή-κλειδί το μήνυμα της παγκοσμιοποίησης. Ο Jensen προς τον απολυθέντα Beale:
"Χαίρω πολύ που είστε εδώ, κύριε Beale. Οι άνθρωποι λένε, ότι εγώ θα μπορούσα να πουλήσω τα πάντα. Σήμερα θέλω να σας πουλήσω κάτι." Και ο Jensen έκανε στον διάσημο άνθρωπο των ποσοστών του ένα κήρυγμα με ισχυρές λέξεις. Στο μάθημα εναντίον του Beale περιείχετο το μήνυμα της "Νέας Τάξης Πραγμάτων", δηλαδή πώς θα είναι η ζωή μελοντικά στον πλανήτη μας. Ο Jensen με μια φωνή που γινόταν όλο και πιο ισχυρή:
"Πρόκειται για το διεθνές νομισματικό σύστημα, το οποίο καθορίζει την βιωσιμότητα της ζωής σ' αυτόν τον πλανήτη. ΑΥΤΟ είναι ο φυσικός νόμος των πραγμάτων σήμερα. ΑΥΤΟ είναι η μοριακή και υπο-μοριακή γαλαξιακή δομή της σύγχρονης ζωής. Και ΕΣΕΙΣ, ναι ΕΣΕΙΣ, τα βαλατε μ' αυτές τις τα πάντα κυριαρχούσε δυνάμεις της φύσης. Και ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕΤΕ. Έγινα αντιληπτός κύριε Beale; ... ΕΣΕΙΣ, κύριε Beale, είστε ένας γέρος που σκέφτεται στις κατηγορίες των λαών και των εθνών. Εγώ σας λέω, δεν υπάρχουν λαοί, δεν υπάρχουν έθνη. Δεν υπάρχουν Ρώσοι. Δεν υπάρχουν Άραβες. Δεν υπάρχει ένας Τρίτος Κόσμος. Δεν υπάρχει Δύση. Υπάρχει μόνο το ιερό σύστημα των συστημάτων. Η τεράστια, συνυφασμένη, συμπεπλεγμένη, πολυδομική, πολυεθνική κυριαρχία του δολλαρίου. Ο κόσμος είναι μια ενιαία εταιρεία, κύριε Beale. Και έτσι ήταν, αφού ο άνθρωπος αναδύθηκε μέσα απο την λάσπη του πυρήνα. Ο κόσμος μας θα αποτελείται από μια τεράστια εταιρία .... Και εγώ επέλεξα ΕΣΑΣ, κύριε Beale, να κηρύξετε αυτό το μήνυμα σαν ένα νέο Ευαγγέλιο. "
Ο Beale είχε μέχρι αυτή τη στιγμή μείνει σαν μια στήλη άλατος και ρώτησε με μια αδύναμη φωνη γεμάτη δέος: "Γιατί εγώ"; Και ο Jensen: "Επειδή είσασταν γνωστός, μπουνταλά. Εξήντα εκατομμύρια άνθρωποι σας παρακολουθούν κάθε βράδυ, από την Δευτέρα έως την Παρασκευή, αυτός είναι ο μόνος λόγος". Και ο Beale, ακόμη παγωμένος, μόλις και ψιθύρισε: "Κοίταξα το πρόσωπο του Θεού." Ο Jensen, με ήπια, σχεδόν πατρική φωνή: "Μπορεί να έχετε δίκιο, κύριε Beale."
Σημαντικό: Η δύναμη του χρήματος είναι το πρόσωπο του Θεού, όπως μας υποβαλλεται η ιδέα σ' αυτή την κρίσιμη τελική σκηνή του κόσμο.
Η πολιτική του Χρηματοπιστωτικό Υποκαταστήματος των Rothschilds που λέγεται Γερμανία, ελέγχεται φυσικά μέσω της δημοσιονομικής πολιτικής με τον τρόπο που δείχνει η σκηνή της παραπάνω ταινίας. Η δημοσιονομικής πολιτική σήμερα καθορίζεται κυρίως από την λεγόμενη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Ωστόσο η ΕΚΤ λειτουργεί σχεδόν φανερά σαν ένα υποκατάστημα του εβραϊκού Ινστιτούτου στοιχημάτων Goldman Sachs. Στις 4. Σεπτεμβρίου 2012 η τηλεόραση ARTE έδειξε το ντοκιμαντέρ "Goldman Sachs - Μια τράπεζα κατευθύνει τον κόσμο", όπου οι δημιουργοί της ταινίας, Jérôme Fritel και Marc Roche (οικονομικοί δημοσιογράφοι και συγγραφείς) δηλώνουν: "Η επίρροή της Goldman Sachs διεισδύει βαθειά στην καθημερινή ζωή των πολιτών, όπως παραδείγματος χάριν ο διορισμός του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η Goldman Sachs ελέγχει την πολιτική για την ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα. Το χέρι της τράπεζας είναι μακρύ", ήταν το μήνυμα της ταινίας.
Ο Mario Draghi, ο πρώην διευθυντής της Goldman Sachs, αποσπάστηκε από την Goldman Sachs και διορίρθηκε ως de facto επικεφαλής της κυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το όνομα Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Και ο διευθυντής της Goldman Sachs Γερμανίας, Alexander Dibelius, είναι ο προσωπικός λομπίστας της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ. Ο Dibelius υποβάλλει τις απαιτήσεις του Lloyd Blankfein και η κυρία Μέρκελ του παραδίδει τους Γερμανούς ως σκλάβους και τα περιουσιακά τους στοιχεία ως φόρο υποτελείας στον Γιαχβέ
Η de facto Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας-Χρηματοπιστωτική-GmbH ως υποκατάστημα των Rothschilds χρησιμεύει κατά κύριο λόγο για τη λεηλασία των Γερμανών, επειδή "χρηματοδοτεί τα κέρδη του τραπεζικού συστήματος των ΗΠΑ, υπο το πρόσχημα της αλληλεγγύης με τη νότια Ευρώπη, εις βάρος της μεσαίας τάξης. Ακόμη και σήμερα ο Draghi συνδιαλέγεται τακτικά με επενδυτικούς τραπεζίτες και πρώην τραπεζίτες της Goldman Sachs στην λεγόμενη Ομάδα των 30 ή με άλλους φορείς. Και ο γιος του εργάζεται ως έμπορος επιτοκίων στην Morgan Stanley. " [1]
Στην πραγματικότητα τα τσιράκια της Goldman Sachs ως υπάλληλοι του χρηματοπιστωτικού πρακτορείου Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας αλληλοκατηγορούνται δημοσίως για την δουλεία που κάνουν. Έτσι το τσιράκι Sigmar Gabriel (από το 2009 πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος SPD) χλεύαζε σε μια ομιλία του για την πολιτική υπηρέτρια Άνγκελα Μέρκελ, ότι αυτή είναι διευθύντρια μιας ιδιωτικής εταιρείας και όχι καγκελάριος μιας κυβέρνησης: "Σας λέω, δεν έχουμε καθόλου μια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση ... Η κυρία Μέρκελ είναι διευθύνουσα σύμβουλος μιας νέας μη κυβερνητικής οργάνωσης στη Γερμανία. " [2]
Ο Περιφερειακός Διευθυντής του Χρηματοπιστωτικού Υποκαταστήματος των Rothschilds με το όνομα Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, στον οποίο τυπικά επιτρέπεται να λέγεται πρωθυπουργός της Βαυαρίας, δηλαδή ο Horst Seehofer (της Χριστιανο-Κοινωνικής Ένωσης - CSU), αντιλαμβάνεται τα καθήκοντα που του ανατέθησαν ως εισπράκτορας του φόρου υποτελέιας των Rothschilds ως μια προσοδοφόρα ενασχόληση, για την οποία καυχιέται ακόμη και στην τηλεόραση. Στην εκπομπή "Ο Pelzig διασκεδάζει" τον ρώτησε ο Pelzig τα εξής: ... "Έχουμε την εντύπωση, ότι η πολιτική τρέχει υπερβολικά πίσω απ' αυτή την οικονομική εξουσία. Και ότι αυτό μερικές φορές είναι πραγματικά θλιβερό. Κάτι γίνεται βέβαια και κάτι αποφασίζεται. Δεν σας θλίβει όμως μερικές φορές αυτή η εξουσία, η οποία ανήκει αλλού και όχι στην δημοκρατικά εκλεγμένη εξουσία; " Και ο Seehofer απάντησε ανερυθρίαστα: "Έτσι είναι, όπως τα λέτε .. Εκείνοι που αποφασίζουν δεν είναι εκλεγμένοι και εκείνοι που εκλέγονται δεν έχουν να αποφασίσουν τίποτα" [3]
Ακόμη και ο πρώην πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου, Hans-Jürgen Papier, ως μεμυημένος γνώστης, επιβεβαίωσε, ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας δεν έχει καμία ουσιαστική κυριαρχική δικαιοδοσία επι του κράτους. Είπε επί λέξει: "Σίγουρα έχουν παραχωρηθεί κυριαρχικά δικαιώματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Ευρωπαϊκές αρχές δικαίου δεν ελέγχονται απο το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο. Θα πρέπει να μας γίνει κατανοητό, ότι στην δικαιοδοσία υπάρχουν όρια. Και η Καρλσρούη (η έδρα του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου, Ε.Σ.) γνωρίζει, ότι δεν έχει κατ’ ανάγκη την τελευταία λέξη σε βασικά πολιτικά ζητήματα...." [4]
Ακόμη και ο επιτετραμμένος του ανωτέρου μάνατζμεντ των Rothschilds για την παράδοση του γερμανικού λαού σαν σκλάβοι υποτελείας σρτους Rothschild / Goldman Sachs, ο Wolfgang Schäuble (της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, CDU), στον οποίο επιτρέπεται να φέρει τον τίτλο υπουργός Οικονομικών, επιβεβαίωσε τη λειτουργία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας ως ένα υποκατάστημα του χρηματροπιστωτρικού δικτύου των Rothschilds. Στις 18. Νοεμβρίου 2011 ξεκίνησε στην Alte Oper της Φρανκφούρτης το "European Banking Congress", που διοργανώθηκε αμέσως μετα το "Euro Finance Week" που έλαβε χώραν από τις 14. μέχρι τις 18. Νοεμβρίου 2011 στο εκθεσιακό κέντρο της Φρανκφούρτης. Εκεί συζήτησαν ηγετικά στελέχη της οικονομίας και πολιτικής για την διαμόρφωση της μελλοντικής παγκοσμιοποίησης. Ένα τηλεοπτικό συνεργείο του IK-News κατέγραψε την ομιλία του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας. Οι δηλώσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εξακολουθούν μέχρι σήμερα να κρατούνται από το καρτέλ του συστήματος των μέσων ενημέρωσης και απο την κρατική τηλεόραση μυστικές, επειδή το υλικό αυτό αποτελεί σαφώς την προσωπικότητα του πιο επικίνδυνου ανθρώπου του γερμανικού λαού. Ο Σόιμπλε δήλωσαδίστακτα: "Η έννοια της κυριαρχίας έχει στην Ευρώπη περάσει προ πολλού στο παράλογο ... Και εμείς στη Γερμανία μετα τις 8. Μαΐου 1945 ουδέποτε υπήρξαμε μια ανεξάρτητη χώρα" [5]
Και ποιός είναι ο μεγαλύτερος σκοπός, που βρίσκεται πίσω από τη νέα αυτή δομή της εξουσίας;
Το εβραϊκό κράτος, με όλα τα ακραία εγκλήματά του κατά της ανθρωπότητας, δεν θα υπάρχει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, αυτό είναι μια κοινοτοπία. Ακόμη και ο πρώην εβραίος υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, ο Χένρι Κίσινγκερ, δεν το κρύβει. Η δήλωση του Κίσινγκερ για το τέλος του Ισραήλ αναφέρθηκε για πρώτη φορά από την αρθρογράφο του New York Post, Cindy Adams, επί λέξει, όπως η ίδια ισχυρίζεται, και δημοσιεύθηκε ως εξής: "Σε δέκα χρόνια το Ισραήλ δεν θα υπάρχει πια" [6]
Η έξοδος για την Γη Γερμανία (κατα το εβραϊκό ‏ארץ ישראל‎, Ε.Σ.) έχει αρχίσει εδώ και αρκετό καιρό ήδη. «Ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός νεαρών Ισραηλινών εγκαθίστανται στη Γερμανία." [7]
Σε σχέση με αυτό εργάζονται σημαντικές δυνάμεις του Ιουδαϊσμού για την εκ νέου ενεργοποίηση του σχεδίου Rothschild του 1939, δηλαδή την κατάσχεση της Γερμανίας για την ίδρυση ενός νέου εβραϊκού κράτους. Οι George και Lady Cynthia Colville και ο εγγονός τους Peer Viscount Colville of Culross διορίσθηκε τον Σεπτέμβριο του 1937 Γραμματέας του Τμήματος Ανατολής του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών στο Whitehall. Δύο χρόνια αργότερα έγινε ένας προσωπικός γραμματέας του Arthur Neville Chamberlain και απο το 1940 μέχρι το 1945 του Ουίνστον Τσόρτσιλ. Ο Colville αναφέρει, ότι ο Λόρδος Lionel de Rothschild υπέβαλε στις 22. Οκτωβρίου 1939 στον βρετανό Πρωθυπουργό το ακόλουθη σχέδιο: "Ο Rothschild συνιστά ως πολεμικό στόχο την παραχώρηση της Γερμανίας στους Σιωνιστές και τον διασκορπισμό των Γερμανών στους άλλους λαούς της γης." [8]
Το σχέδιο αυτό του Rothschild δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ, απλά δεν αναφέρονταν και σήμερα είναι ήδη ένα ημιεπίσημο πρόγραμμα, το οποίο αρχίζει να λαμβάνει σάρκα και οστά. Ο Henryk M. Broder (ένας γνωστός δημοσιογράφος του Der Spiegel φερ' ειπείν και πράκτορας μυστικών υπηρεσιών, Ε.Σ.) το ζήτησε τον Μάιο του 2010 στο βιβλίο του με τίτλο:. "Δώστε τους Εβραίους το Schleswig-Holstein", συγκαλυμένο ως "θεωρία", στην πραγματικότητα αυτό που απαιτούσε ο Rothschild το 1939, την παράδοση γερμανικού κράτους στον Ιουδαϊσμό.
Βρισκόμαστε όντως σε ένα προχωρημένο στάδιο του σχεδίου για την οικοδόμηση ενός νέου εβραϊκού κράτους σε γερμανικό έδαφος. Τα κλείνοντα προς τους Εβραίους ΜΜΕ ανέφερε το 2008 σε κύριους τίτλους το σχέδιο, να γίνει η Γερμανία το νέο εβραϊκό κράτος: «Να δημιουργηθεί στη Βαϊμάρη ένα εβραϊκό κράτος. Την Κυριακή δημιουργείται στη Βαϊμάρη δημοσίως μια κίνηση για ένα εβραϊκό κράτος στο Ομοσπονδιακό Κρατίδιο της Θουριγγίας": Η "Medinat Βαϊμάρη", σε απήχηση απο το επίσημο όνομα του κράτους "Medinat Ισραήλ". [9]
Πρωτεργάτης του "Medinat Βαϊμάρη" είναι ο Ισραηλινός καλλιτέχνης Ronen Eidelman. Την ιδέα για την μετεγκατάσταση του εβραϊκού κράτους στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και στη συνέχεια την επίσημη ανάληψη της εξουσίας επι γερμανικού εδάφους την πήρε ο καλλιτέχνης απο τον πρόεδρο του Ιράν Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ. Ο Ιρανός πρόεδρος προτρέπει, ως γνωστόν, συνεχώς, ότι η Γερμανία θα πρέπει να φιλοξενήσει το εβραϊκό κράτος, όταν αυτό ισχυρίζεται σώνει και καλά, ότι δολοφόνησε έξι εκατομμύρια Εβραίους: Λέει ο Eidelman: "Δεν συμφωνώ με την άρνηση του Αχμαντινετζάντ για το Ολοκαύτωμα, αλλά η ιδέα του έπιασε το νεύρο πολλών ανθρώπων" [10]
Οι Γερμανοί παρατρεχάμενοι του λόμπι προσπάθησαν πρώτα να παραπλανήσουν τους πολίτες, υποστηρίζοντας, ότι η προέλαση του Eidelman είναι ένα έργο τέχνης. Αλλά ο Εβραίος διαμαρτυρήθηκαν αμέσως έντονα: "Είναι ένα πολιτικό γεγονός". Το εβραϊκό κράτος της Θουριγγίας μπορεί να "θεραπεύσει το εβραϊκό τραύμα, να εξυγειάνει τη γερμανική ενοχή και να λύσει την σύγκρουση στη Μέση Ανατολή'. Η Θουριγγία εξελέγει ως περιοχή, διότι σαν μια περιοχή της Ανατολικής Γερμανίας παλεύει με σημαντικά δημογραφικά προβλήματα, συρρικνούμενο πληθυσμό και έλλειψη οικονομικής ανάπτυξης και θα μπορούσε να ωφεληθεί ειδικά απο μια εβραϊκή μετανάστευση" [11]
Προφανώς πίσω από το παρασκήνιο έχουν γίνει συμβιβασμοί για ένα είδος "Medinat Βαϊμάρη", κατι που εκφράσθηκε σαφέστατα και κατα την συνεδρίαση του ισραηλινού Υπουργικού Συμβουλίου στο Βερολίνο το 2008. Το δε προτζέκτ "Βαϊμάρη" του Ronen Eidelman, αρχικά περιορισμένο στη Βαϊμάρη, αναγνωρίσθηκε σχεδόν επίσημα, για να ηρεμήσει τους Γερμανούς: "Ωστόσο το Μedinat Βαϊμάρη παρουσιασθηκε επισήμως αρχές Απριλίου στην έκθεση "marke.6" που έγινε στην νέα γκαλερί του Πανεπιστημίου. Η επιβλέπουσα καθηγήτρια Liz Bachhuber υπερασπίζεται το προτζέκτ μέχρι σήμερα.... Σαν μια αντι-σημιτική πρόκληση του Αχμαντινετζάντ δεν το βρίσκει προβληματικό" [12]
Σήμερα, η ιδέα ιδρύσεως ενός εβραϊκού κράτους επι γερμανικού εδάφους έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο. Υπάρχει μια διαδικτυακή παρουσίαση του Medinat Βαϊμάρη (http://medinatweimar.org/deutsch), μάλιστα με δικό του ύμνο, δηλαδή "Eretz Thuringia". Ως πρωταρχικός σκοπός στην ιστοσελίδα αναφέρεται: "Το Medinat Βαϊμάρη δραστηριοποιείται για την δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους στην Θουριγγία. Η πρωτεύουσα του θα είναι η Βαϊμάρη .." Το διαφημιστικό φιλμ της http//www.Medinatweimar.org για την ίδρυση ενός νέου εβραϊκού κράτους στη Γερμανία τρέχει σε όλα τα Internet-κανάλια στο Ισραήλ και κερδίζει κάθε μέρα και περισσότερους οπαδούς.
Με την κατάληψη όχι μόνο της Θουριγγίας ή της Schleswig Holstein, αλλά ολόκληρης της Γερμανίας συμβαδίζει και το ότι οι Γερμανοί σύμφωνα με τις παραγράφους των Ηνωμένων Εθνών περί εχθρικών κρατών, 53 και 107, θεωρούνται ακόμα ως μια κατεχόμενη χώρα χωρίς δικούς της νόμους και κρατική κυριαρχία.
Στο πλαίσιο των ακόμη ισχυόντων νόμων περι εχθρικών κρατών εναντίον της Γερμανίας, διατηρούν και οι κανονισμοί των Κατοχικών Διοικήσεων το κύρος τους, όπως η ρύθμιση BK / O (47) 50 της 21. Φεβρουαρίου 1947. Πώς αυτή η ρύθμιση μπορεί να ερμηνευθεί, εάν απαιτείται ή εαν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, το έκανε γνωστό η κατοχική δύναμη στον τότε Δημάρχου του Βερολίνου, Otto Ostrowski, ως ακολούθως (Πηγή: Εφημερίδα της Κυβερνήσεως για το Ευρύτερο Βερολίνο 1947):
Θέμα: Υποθέσεις ιδιοκτησίας που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των κατοχικών αρχών
Προς: Τον κύριο Δήμαρχο
Η Συμμαχική Διοίκηση Βερολίνου ορίζει ως εξής:
1. Χωρίς την προηγούμενη έγγραφη εξουσιοδότηση της στρατιωτικής κυβέρνηση του τομέα στον οποίο βρίσκεται το ακίνητο, ένα γερμανικό δικαστήριο δεν μπορεί να έχει την δικαιοδοσία ή να την ασκεί σε περίπτωση που η ιδιοκτησία, η οποία σύμφωνα με τον (SHAEF) νόμο αριθ. 52 της αμερικανικής, βρετανικής και γαλλικής στρατιωτικής κυβέρνησης ή εντολή (SMAD) αριθ. 124 του Σοβιετικού αξιωματούχου υπόκειται υπό την κυριότητα ή τον έλεγχο των κατοχικών αρχών, ή αφορά τη δήμευση περιουσιακών στοιχείων. ...
4. Χωρίς την προηγούμενη γραπτή έγκριση της στρατιωτικής κυβέρνησης του τομέα στον οποίο βρίσκεται το ακίνητο, δεν μπορεί να καταγραφεί στο κτηματολόγιο ιδιοκτησία, η οποία υπόκειται υπο έλεγχο ή κατάσχεση, όπως αναφέρεται στην § 1 της παρούσης διαταγής. ...
7. Η μη συμμόρφωση σ' αυτή την διαταγή ή η παραμέληση των διατάξεών της συνιστά παραβίαση μιας εντολής της στρατιωτικής κυβέρνησης των κατοχικών αρχών και θα τιμωρείται αναλόγως. Κατ' εντολήν της Συμμαχικής Διοίκησης του Βερολίνου.
Κατ΄εντολήν της Συμμαχικής Διοίκησης Βερολίνου
Συμμαχικό Στρατηγείο για το Baden-Wuerttemberg με πρωτεύουσα την Στουττγκάρδη
James G. Stavridis
από τις 30. Ιουνίου 2009 Στατηγός Διοικητής του US European Command (EUCOM)
και επιπλέον από τις 2. Ιουλίου 2009 του 16. Supreme Allied Commander Europe του ΝΑΤΟ.
Στους αποβλακωμένους Γερμανούς του κατοχικού κράτους διατυμπανίζεται μεν συνεχώς, ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας έγινε με την Συνθήκη 2 +4 κυρίαρχη, αυτό όμως είναι λάθος. [13] Επιπλέον γνωρίζουμε επαρκώς επιμονή όλων των φακέλων της καγκελαρίας περί κυριάρχου κράτους. Για παράδειγμα ο πρώτος καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Κόνραντ Αντενάουερ, είπε στο κοινοβούλιο επί λέξει: "Στις 5. Μαΐου 1955 η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία έγινε κυρίαρχη" [14] Ο Χέλμουτ Κολ διατυμπάνιζε το ίδιο ψέμα: "Η πλήρης κυριαρχία αποκτήθηκε όμως πρώτα το 1990 με την συνθήκη ειρήνης ('Zwei-plus-vier-Vertrag')". Όμως ο σημερινός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε (βλ. παραπάνω) τους διέψευσε όλους, διότι στις 18. Νοεμβρίου 2011 διαβεβαίωσε τους Rothschilds στη Φρανκφούρτη: "Εμείς στη Γερμανία από τις 8. Μαΐου 1945 δεν είμασταν ουδέποτε πλήρως κυρίαρχοι .... Και γι 'αυτό το λόγο το πείραμα του να δημιουργηθεί στην ευρωπαϊκή ένωση μια νέα μορφή διακυβέρνησης ... είναι κατα την πεποίθησή μου για τον 21ο αιώνα μια πολύ πιο σοφή μελλοντική προσέγγιση απο την επιστροφή στην κανονιστική μονοπωλιακή θέση του κλασικού έθνους-κράτους των περασμένων αιώνων".
Αυτός ο λόγος, γιατί η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας πρέπει να χρεώνεται με οικονομικά στοιχήματα ύψους χιλιάδων τρισεκατομμυρίων ευρώ, με το πρόσχημα της σωτηρίας του ευρώ και της διάσωσης των τραπεζών. Τα ποσά αυτά είναι αδύνατον πλέον να πληρώνονται, διότι θα έχουν ως αποτέλεσμα την κατάσχεση ολόκληρης της χώρας απο τον Ιουδαϊσμό (σύμφωνα με το σχέδιο του Rothschild του 1939). Νομικά πολύ εύκολο, διότι σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία κατοχής, που προέρχεται από τις ρήτρες περί εχθρικού κράτους 53 και 107 και τους σχετικούς κατοχικούς κανονισμούς, οι Γερμανοί δεν μπορούν να έχουν ιδιοκτησία, δηλαδή ακόμη και νομικά να μην έχουν ιδιοκτησία.
Κατα τον Peter Gauweiler (του κόμματος CSU), τα στοιχήματα με την Goldman Sachs, για τα οποία πρέπει να εγυάται η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, ανήρχοντο το 2010 για ένα μόνο μήνα σε πάνω από 900 τρισεκατομμύρια δολλάρια. "Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, ήτοι το άθροισμα όλων των παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών, ανήρχετο το 2010 για όλες τις χώρες του κόσμου, σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΔΝΤ, μόλις πάνω από 60 τρισεκατομμύρια δολλάρια. Το άθροισμα όλων των χρηματοοικονομικών συναλλαγών σε όλο τον κόσμο ανήρχετο για μόλις ένα μήνα του ίδιου έτους πάνω από 900 τρισεκατομμύρια δολλάρια. Και οι ήδη υπερχρεωμένες χώρες της ΕΕ πιστεύουν, ότι θα μπορούσαν να δανειστούν ακόμη περισσότερο εάν προστατεύουν τον εαυτό τους με μια ομπρέλα από € 750 δισεκατομμύρια ευρώ" [15]
Το σχέδιο απάτης του φόρου υποτελείας λειτουργεί ως εξής: Οι κεντρικές τράπεζες (Bundesbank και ΕΚΤ) τυπώνουν χρήματα, τα οποία δεν έχουν καμμία κάλυψη, η κάλυψή τους θα πρέπει να παραχθεί μετα. Κανονικά τα χρήματα αυτά διοχετεύονται σε ένα κανονικό κράτος-έθνος για επενδύσεις, όπως έγινε και με τον Αδόλφο Χίτλερ. Αυτός ήταν ο λόγος που υπό την καγκελαρία του η Γερμανία, παρα το παγκόσμιο μποϊκοταζ του Ιουδαϊσμού, γνώρισε μια μέχρι σήμερα πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική ανάκαμψη. Σε αντίθεση με την οικονομική πολιτική του Χίτλερ δίνεται αυτό το χρήμα που δημιουργήθηκε τρόπο τινα από τους πολίτες στις "αγορές" (Wall Street), οι οποίες (μέσω των δορυφορικών τραπεζών τους) μας το επαναδανείζουν με τοκογλυφικά επιτόκια. Επιπλέον, επιτρέπεται σ' αυτές τις οικονομικές ύαινες, με την ευλογία της Μέρκελ, να στοιχηματίζουν με αυτά τα δάνεια που μας έχουν επιβάλλει. Τα στοιχήματα αυτά δεν ελέγχονται και είναι προς τα πάνω ανοιχτά. Τα στοιχήματα είναι ληξιπρόθεσμα, όταν το κρίνουν σκόπιμο οι Rothschilds και η Goldman Sachs. Τα ποσά αυτά δεν είναι δυνατόν βέβαια να πληρωθούν, γι' αυτό ισχύει και η παρακράτηση της ρήτρας περι εχθρικών κρατών των Ηνωμένων Εθνών (οι Γερμανοί απαγορεύεται να έχουν δική τους περιουσία), ώστε όλη η χώρα εν ευθέτω χρόνω να κατασχεθεί όγω των συσσωρευμένων "χρεών" (Eretz Θουριγγία ή Eretz Γερμανία, δηλαδή η "υποσχεθείσα" Γερμανία).
Και για την πραγματοποίηση της κατάσχεσης του συνόλου του εθνικού εδάφους απαιτείται μια στρατιωτική δύναμη με ικανότητα επιβολής, δηλαδή της αμερικανικής δύναμης κατοχής, η οποία διατηρείται ακριβώς γι' αυτό τον σκοπό. Όταν ο "Baruch" Ομπάμα έγινε από τις εβραϊκές οργανώσεις πρόεδρος των ΗΠΑ (μεταξύ τους τον λένε "Baruch»), αναγκάστηκε να περάσει την πρώτη του επίσημη επίσκεψη στο εξωτερικό στην αμερικανική στρατιωτική βάση Ramstein. Μπροστα στους στρατιώτες των ΗΠΑ στο Ramstein εγγυήθηκε στον Ιουδαϊσμό με τα ακόλουθα λόγια του απο το σχέδιο Rothschild του 1939, δηλαδή την παράδοση της Γερμανίας για τη δημιουργία της Eretz Γερμανία (Eretz = "η γη της επαγγελίας»). Ο Ομπάμα δήλωσε στις 5. Ιουνίου 2009 επι λέξει: "Germany is an occupied country and it will stay that way..." ("Η Γερμανία είναι μια χώρα υπό κατοχή και θα παραμείνει έτσι όπως είναι". [16]
Λόγω αυτής της ακόμη έγκυρης κατάστασης κατοχής, ισχύουν και οδηγίες κατοχής, όπως φερ' ειπείν η οδηγία ICG 1067 απο τον Απρίλιο του 1945, η οποία καθορίζει "τον θεμελιώδη σκοπό της στρατιωτικής κυβέρνησης" ως εξής: "η Γερμανία δεν καταλαμβάνεται με σκοπό την απελευθέρωσή της, αλλά ως ένας νικηθείς εχθρός .... για την υλοποίηση ορισμένων σημαντικών συμμαχικών στόχων". Στο πλαίσιο αυτών των προθέσεων είναι πιθανό σήμερα το σχέδιο δημιουργίας της Eretz Γερμανίας, την εγκατάσταση του "υποσχεθέντος" Ισραήλ επι γερμανικού εδάφους, να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, όπως το ζήτησε ο Rothschild το 1939. Το βασικό νομικό δίκαιο της κατοχικής δύναμης υπάρχει, όπως και η δύναμη κατοχής και το χρέος για την κατάσχεση του συνόλου της Γερμανίας απο καιρό. Δεν χρειάζεται παρα να ξεκινήσει ...
1 www.welt.de , 12.12.2012
2 Ο Sigmar Gabriel σε ομιλία του σε συγκέντρωση του SPD στο NRW στις 27.02.2010
3 ARD, BR, "Pelzig unterhält sich“, 20.05.2010
4 www.welt.de, 21.07.2012
5 Wolfgang Schäuble (CDU, υπουργός Οικονομίας της ΟΔΓ), στην συνεδρίαση τραπεζιτών στη Φρανκφούρτη (Alte Oper) στις 18 Νοεμβρίου 2011. Στην ομιλία του για τη διάκριση των εξουσιών και το διεθνές δίκαιο
6 New York Post, 17.9.2012
7 jewish-voice-from-germany.de, 03.01.2012
8 John Colville, Downing Street Diaries 1939-1945, Βερολίνο 1988, σελ. 31
9 www.welt.de, 21.06.2008, σ. 4
10 ό.π.
11 ό.π.
12 ό.π.
13 Η συμφωνία του Βερολίνου με ημερομηνία 25.09.1990 τέθηκε σε ισχύ ήδη στις 03.10.1990 (βλέπε κανονισμό της συμφωνίας για την ρύθμιση ορισμένων θεμάτων που αφορούν το Βερολίνο της 25.09.1990 της 28.09.1990. BGBl. 1990 II 1273]) και έχει ήδη ισχύσει πριν τεθεί εν ισχύ η Συνθήκη "2 + 4", το 1991 (βλ. BGBl. 1991 II 587). Ακόμη και η αναστολή των "δικαιώματα και ευθυνών των τεσσάρων δυνάμεων" (Διακήρυξη των Τεσσάρων Δυνάμεων για την αναστολή των επιφυλάξεών τους για το Βερολίνο και τη Γερμανία στο σύνολό της στη Νέα Υόρκη την 1. Οκτ. 1990 (βλ. Δελτίο του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης της 10. Οκτωβρίου 1990, Νο 121, σελ. 1266)) καταργήθηκε την 01.10.1990, αλλά η κατάργησή τους ακυρώθηκε με την θέση σε ισχύ της συμφωνίας του Λονδίνου της 03.10.1990 (βλ. BGBl. 1990 II 1273). Συμπέρασμα: Τα δικαιώματα των τριών δυνάμεων παραμένουν σε ισχύ.
14 Der Spiegel, 09.10.1963
15 O Peter Gauweiler σε συνέντευξη: BILD, 02.10.2011
http://www.cdu-politik.de / 16 - 27 Απρ, 2012
ΠΗΓΗ