Οι κίνδυνοι που κρύβει το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο

Μόνο ως επικίνδυνο μπορεί να χαρακτηριστεί το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, που έρχεται προς ψήφιση στο Γ' Θερινό Τμήμα της Βουλής και το οποίο με την πρόφαση της αντιμετώπισης των αυξανόμενων κρουσμάτων ρατσισμού, ανοίγει το δρόμο για το ξαναγράψιμο της σύγχρονης Ιστορίας στα μέτρα υπερεθνικών δομών, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, και των συμφερόντων που εκφράζουν.
Το νομοσχέδιο φέρει τον τίτλο: «Τροποποίηση του ν.927/1979 (Α΄ 139) και προσαρμογή του στην απόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της 28ης Νοέμβρη 2008, για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου (L 328)». Ο ίδιος ο τίτλος αποκαλύπτει, δηλαδή, ότι η πραγματική στόχευση είναι η ενσωμάτωση της απόφασης-πλαίσιο 2008/913/ΔΕ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με αυτή.

Η ουσία του νομοσχεδίου βρίσκεται στην εξής παράγραφο: «Όποιος με πρόθεση προφορικά ή διά του Τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και εγκλημάτων του ναζισμού και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, ή την αναπηρία, κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία, ή μίσος ή ενέχει απειλητικό, υβριστικό ή προσβλητικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της τιμωρείται, με τις τιμές της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου» (δηλαδή με φυλάκιση τριών μηνών έως τριών ετών και με χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων ευρώ).
Το ζήτημα που ανοίγει είναι ότι με πάτημα την καταδίκη των ναζιστικών θηριωδιών, οι διατάξεις του νομοσχεδίου επεκτείνονται σε ό,τι θεωρεί «έγκλημα πολέμου» και «γενοκτονία» η διεθνής άρχουσα τάξη, γνώμονα με τον οποίο κινούνται και αποφασίζουν διεθνή δικαστήρια και άλλοι ελεγχόμενοι οργανισμοί. Με τον τρόπο αυτό ποινικοποιείται και η ιστορική έρευνα, στο βαθμό που δεν υποτάσσεται στην κυρίαρχη ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων.
Η υποκρισία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον αντιρατσισμό και στην αντιμετώπιση της ανόδου του φασισμού και νεοναζισμού στην Ευρώπη αποκαλύφθηκε και πρόσφατα, στην περίπτωση της Ουκρανίας. Αυτοί που νομοθετούν κατά των εγκλημάτων του ναζισμού δεν είχαν πρόβλημα να δώσουν κάλυψη σε ναζιστικές οργανώσεις που τρομοκρατούν τον ουκρανικό λαό και τους μειονοτικούς πληθυσμούς της χώρας, μεταξύ των οποίων και οι Έλληνες ομογενείς, ενώ συνομιλούν και δίνουν στήριξη στην κατά πολλούς πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου, στην οποία υπάρχουν και νεοναζιστικοί θύλακες.
Επίσης, στρατιωτικές επεμβάσεις των δυτικών δυνάμεων, που στοίχισαν αίμα αμάχων, ενδύθηκαν μανδύα νομιμοποίησης μέσα από αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων. Με τη λογική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χιλιάδες Έλληνες που διαδήλωναν ενάντια στους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς στη Σερβία, θα έπρεπε να λογοδοτήσουν για «άρνηση εγκλημάτων πολέμου».
Η διγλωσσία γίνεται φανερή και στην περίπτωση των ισραηλινών βομβαρδισμών στη Λωρίδα της Γάζας. Τη στιγμή που οι νεκροί Παλαιστίνιοι έχουν ξεπεράσει τους 2.000, μεταξύ των οποίων και γυναικόπαιδα, δυτικές δυνάμεις κάνουν λόγο για πιθανά εγκλήματα πολέμου από τη Χαμάς, ρίχνοντας στα «μαλακά» το Ισραήλ. Τα κατά τα άλλα πολύ δραστήριο Παγκόσμιο Εβραϊκό Συμβούλιο δεν είχε να πει κάτι για τις απειλές που δέχτηκαν διαδικτυακά οι πάνω από 300 Εβραίοι, επιζώντες του Ολοκαυτώματος και απόγονοί τους, οι οποίοι εξέδωσαν δημόσια ανακοίνωση καταδικάζοντας τη «γενοκτονία» του παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας. Την ανακοίνωση του Διεθνούς Δικτύου Εβραίων Αντισιωνιστών υποδέχτηκαν άλλοι Εβραίοι-υπέρμαχοι των βομβαρδισμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με ύβρεις του τύπου «ο Χίτλερ έπρεπε να ολοκληρώσει τη δουλειά». Κατά τα άλλα, το πανίσχυρο αμερικανο-εβραϊκό λόμπι πιέζει την κυβέρνηση Σαμαρά για την υιοθέτηση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, προφανώς για την ικανοποίηση των δικών του συμφερόντων.
Αποκρύβοντας την ουσιαστική στόχευση του νομοσχεδίου, τα κόμματα της συγκυβέρνησης και τμήματα της αντιπολίτευσης έχουν επιδοθεί σε μία κούρσα αλίευσης ψήφων, εισάγοντας διορθώσεις και τροπολογίες, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του ελληνικού λαού. Οι παρεμβάσεις έχουν στόχο και τους «προοδευτικούς ψηφοφόρους» και τους «συντηρητικούς». Στο πλαίσιο αυτό, θα έρθει στη Βουλή το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια, ζήτημα όμως που διχάζει την ελληνική κοινωνία, όπως φαίνεται από τις έντονες αντιδράσεις. Ήδη έχει προκληθεί θύελλα αντιδράσεων στο εσωτερικό της Ν.Δ, ενώ υπήρξε και δημόσια κατακραυγή από μητροπολίτες της Εκκλησίας. Την ανησυχία για το γεγονός ότι θα απειλείται με κυρώσεις όποιος δημόσια κατακρίνει την ομοφυλοφιλία εκφράζει γλαφυρά ο μητροπολίτης Φλωρίνης, στην επιστολή του προς τον πρωθυπουργό, με τα εξής λόγια: «Ἐπὶ πλέον, θεωροῦμεν ἄκρως σημαντικὴν προϋπόθεσιν τὴν μέσῳ τοῦ προωθουμένου Σχεδίου Νόμου διασφάλισιν τοῦ δικαιώματος ἡμῶν τῶν Ποιμένων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διὰ τὴν ἀνεμπόδιστον κήρυξιν τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Εὐαγγελίου, λόγου ἀληθείας καὶ σωτηρίας πρὸς ὅλον τὸν κόσμον, διὰ τοῦ ὁποίου πολεμεῖται ἡ ἁμαρτία, ἡ διαστροφὴ καὶ ὁτιδήποτε ἀντιβαίνει εἰς τὸν Θεϊκὸν νόμον».
Από την άλλη, η κίνηση των 38 βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι ζητούν να συμπεριληφθεί στο νομοσχέδιο διάταξη με την οποία θα ορίζεται σαν αδίκημα «η άρνηση της γενοκτονίας των χριστιανών της Ανατολής (Πόντιοι, Μικρασιάτες, Αρμένιοι και Ασσύριοι)» και να εξομοιωθεί με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, μπορεί να είναι σωστή ως προσθήκη, ωστόσο δεν αλλάζει τον ουσιαστικό χαρακτήρα του νομοσχεδίου.
Ο ισχυρισμός δε της κυβέρνησης, ότι το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο έρχεται να καλύψει κενά που υπάρχουν στη νομοθεσία, κατά νομικούς επιστήμονες, καταρρίπτεται από το γεγονός ότι ο νόμος 927 του 1979, που τώρα τροποποιείται, τιμωρεί ακόμη και τις προσβλητικές ρατσιστικές εκφράσεις, ενώ με τροπολογία του 2001, τα εγκλήματα αυτά διώκονται αυτεπάγγελτα. Το ζήτημα είναι γιατί δεν εφαρμόστηκε η ισχύουσα νομοθεσία και δόθηκε ανοχή σε φαινόμενα ρατσιστικής βίας των προηγούμενων χρόνων. Όσο για την άνοδο του ρατσισμού και του νεοναζισμού, αυτή δεν αντιμετωπίζεται ικανά με νόμους και δικαστικές αποφάσεις, καθώς αποτελεί και απόρροια των αντικοινωνικών πολιτικών που εφαρμόζονται και κορυφώθηκαν το διάστημα της οικονομικής κρίσης.
newsbomb.gr