Το πιο λυπηρό δεν είναι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει να παρουσιάσει σοβαρό οικονομικό σχέδιο απέναντι στο ήδη υπάρχον με τα πολλά προβλήματα και απλά υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια, παραπέμποντας σε άλλες πρόσφατες εποχές. Το πιο λυπηρό είναι ότι υπάρχουν ακόμα πολλοί εντός συνόρων που όταν ακούν ότι θα βρέξει λεφτά, το μάτι γυαλίζει. Στην χώρα του εμπορικού δαιμονίου υπάρχουν πολλοί που θέλουν μεν να έχουν πολλά χρήματα αλλά με ελάχιστη έως μηδαμινή δουλειά.
Ε λοιπόν, φίλοι και φίλες μας, θα απογοητευτείτε. Η δεξαμενή χρημάτων έχει στερέψει και οι εποχές, όπου έρεε το ψεύτικο χρήμα και ικανοποιούνταν πρόσκαιρα οι ανάγκες του άκρατου καταναλωτισμού, έχουν τελειώσει. Η σοβιετική λογική του τα περιμένω όλα από το κράτος έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και καλά θα κάνετε να μην πιστεύετε σε φρούδες υποσχέσεις, παρά να αρχίζετε να στηρίζεστε στις δικές σας δυνάμεις. Χρήμα υπάρχει ακόμα αλλά για να αποκτηθεί, απαιτείται εφεξής μόχθος και εργασία. Όλα τα άλλα είναι για τους ψήφους και εμείς εδώ δεν ανήκουμε σε κανένα κόμμα για να σας χαϊδεύουμε τα αυτιά.
Το χρέος της όποιας κυβέρνησης είναι να διευκολύνει φυσικά και νομικά πρόσωπα να παράγουν, να εξάγουν, να δημιουργούν κέρδος και από εκεί να πληρώνονται λογικοί φόροι, προκειμένου το κράτος να αποκτά έσοδα πρώτα απ όλα για να περιθάλπει τους αδύναμους, να εξασφαλίζει συντάξεις και να πληρώνει μισθούς σε ένα εξορθολογισμένο και οργανωμένο Δημόσιο, με τον καθένα να γνωρίζει το αντικείμενο του και να έχει κίνητρα, προκειμένου να προσφέρει το κάτι παραπάνω.
Μάλιστα κατά την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην ΔΕΘ, ακούσαμε ότι δεν αρέσει στον ΣΥΡΙΖΑ ο φορολογικός συντελεστής 15% για τις επιχειρήσεις (κάτι που από την άλλη όλο υπόσχεται η τωρινή κυβέρνηση και ακόμα δεν έχουμε δει να υλοποιείται) με την αιτιολογία ότι «το κέρδος πρέπει να φορολογείται». Μα με 15% δεν φορολογείται; Όποιος βγάζει περισσότερα με 15% δεν πληρώνει περισσότερα; Πρέπει να ανεβούν κι άλλο οι φόροι για να φορολογηθεί το κέρδος; Πως θα φτιαχτούν «300.000 νέες θέσεις εργασίας», όπως υπόσχονται, αν ανεβούν κι άλλο οι ήδη παράλογοι φόροι; Με την ανακατανομή των φόρων θεωρούν κάποιοι ότι θα τα πάρουν από τους «πλούσιους» (άραγε ποιος λογίζεται ως πλούσιος σήμερα;) και θα τα δώσουν στον λαό; Και μετά; Τι θα γίνει όταν όλοι οι «πλούσιοι» φύγουν για άλλες Πολιτείες ή χρεοκοπήσουν; Θα δανειστούμε πάλι; Με ποια ανταλλάγματα αυτή την φορά;
Απ” ό,τι αντιλαμβάνεστε τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ούτε το μνημόνιο μπορεί να σκιστεί, όταν χρωστάς σε χώρες-θύματα της ΕΕ που δανείστηκαν από την ΕΚΤ για να σε δανείσουν, επειδή έτσι όρισαν οι παγκοσμιοποιητές (θυμηθείτε εδώ). Απαιτείται σχέδιο δράσης και όχι η ρητορική του «υπόσχομαι τα πάντα» που βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε ψηφοφόρους, οι οποίοι ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να σχεδιάσουν το προσωπικό τους παρόν και μέλλον και άρα δεν τους «αγγίζει» ούτε ο σχεδιασμός του συλλογικού, άσχετα αν πρέπει να τους ενδιαφέρει, καθώς αν πέσουν οι επιχειρήσεις καταρρέει το αγαπημένο τους «κράτος-σωτήρας».
Μακάρι να κάτσουν όλες οι «πολιτικές δυνάμεις» στο τραπέζι συνεννόησης και να σκεφτούν λογικά. Κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα και μάλλον θα ευχηθούμε ακόμα μία αφορά να έρθει το μη χείρον για την χώρα, μέσω κυβερνητικών συνεργασιών που πλέον είναι αναπόφευκτες. Εκτός και αν υπάρξει πολιτική ανωμαλία και ακυβερνησία με τα μυαλά που κουβαλάνε πολιτικάντηδες και σύμβουλοί τους.
ΠΥΓΜΗ.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.