Απάντηση στο άρθρο της «Guardian».
Guardian: Η Οδύσσεια της Ελλάδας στην Ευρωζώνη δεν θα έχει καλό τέλος
Ο οικονομικός συντάκτης Λάρι Έλιοτ γράφει στον «Guardian» ένα άρθρο που έχει πλήθος αναφορών στην ελληνική μυθολογία, αλλά, φυσικά, και στην τωρινή κατάσταση. Γράφει συγκεκριμένα: «Η Ελλάδα αγαπάει τα έπη και το μέγιστο όλων είναι η Οδύσσεια. Στον Οδυσσέα πήρε 10 χρόνια για να φτάσει στην Ιθάκη μετά το τέλος του Τρωικού Πολέμου.
Η μοντέρνα εκδοχή της Οδύσσειας ξεκίνησε για την Ελλάδα πριν από πέντε χρόνια. Τότε που κατηγορήθηκε ότι είχε »πειράξει» τα νούμερα του προϋπολογισμού, έτσι ώστε να μη φαίνεται το πραγματικό μέγεθος του χρέους της. Κανείς δεν περίμενε τότε ότι το ταξίδι θα κρατήσει τόσο πολύ και ότι θα χρειαστεί να περάσουν από φουρτουνιασμένες θάλασσες της κρίσης».
Για να καταλήξει ο Έλιοτ: «Πολλές ευκαιρίες χάθηκαν, πολλά προβλήματα δεν τα είδαμε, πολλά λάθη καταγράφηκαν. Ο ελληνικός μύθος της Οδύσσειας λέει πως ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη και βρήκε την Πηνελόπη του. Το ευτυχές τέλος δεν φαίνεται να έρχεται για την Ελλάδα και την Ευρωζώνη».
Μήπως μας πάνε για άλλα ¨κόλπα¨ και προετοιμάζουν την ψυχολογία μας με παράφραση από τα άφταστα Ομηρικά Έπη;
«Ο προϋπολογισμός του 2015 θα είναι ο τελευταίος που θα εγκριθεί από τη Βουλή των Ελλήνων. Από το 2016 και μετά, τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο θα έχουν οι Βρυξέλλες καθώς η διαδικασία ψήφισης του από το ελληνικό κοινοβούλιο θα είναι τυπική.
Η διαδικασία αυτή θα ισχύει για όλα τα κράτη μέλη που θα προσφεύγουν για βοήθεια στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ESM) με την Ελλάδα να είναι έτοιμη… να σύρει πρώτη χορό από τη στιγμή που η υπαγωγή της στην προληπτική γραμμή στήριξης θεωρείται δεδομένη.
Κατόπιν τούτου θα διατηρηθεί το καθεστώς της «ενισχυμένης εποπτείας» για την Αθήνα, η οποία, πριν καλά προλάβει να συνέλθει από τα δύο προηγούμενα προγράμματα προσαρμογής θα προχωρήσει στη σύναψη ενός νέου ειδικού τύπου Μνημόνιο».
Σήμερα η Ελλάδα αισθάνεται σαν ένας ¨ χλευασμένος Οδυσσέας¨ που περιφέρεται σαν ζητιάνος έξω από το πλούσιο αρχοντικό του.
Άλλωστε αυτό δεν μας λέει και το παραπάνω άρθρο…
Όμως τι κάνει ο πρόγονος μας Οδυσσέας;
¨ Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι..
Να Πάρει Πίσω Τον Κόσμο Του, τον κόσμο που του έκλεψαν.
Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την Θεά Αθηνά, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας Καρτερικά Τις Προσβολές Και Την Χλεύη Των Μνηστήρων.¨
Ο πολυμήχανος Οδυσσέας έχει πλέον στοχοποιήσει τους μνηστήρες –λεηλατητές της ζωής του και γνωρίζει από την ονομασία του καθενός την επικινδυνότητα του.
¨Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ.
Η λέξη μιλά από μόνη της.
Είναι η Αντί-Νόηση,
είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε Να Μην Σκεφτόμαστε Καθαρά Και έτσι μπορούν Να Μας Ελέγχουν καλύτερα.
Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥ-ΜΑΧΟΣ.
Αυτός Που Μάχεται Με Κάθε Τρόπο, Με Εύρος, Με Κάθε Μέσον, Ο Δεινός Και Αδίστακτος Μαχητής.
Με την σειρά έρχεται
Ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ…
Αυτός Που Διαστρεβλώνει Τον Νόμο Και Την Τάξη Των Πραγμάτων,
Ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ…
Αυτός Που Άγει Τον Λαό,
Που Τον Παρασύρει Με Την Βοήθεια Του Αντί-Νόου.
Που Τον Μετατρέπει σε κατευθυνόμενη Αγέλη!
Επειδή κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη!
Θα έπρεπε ο παραπάνω αρθρογράφος να μας μιλήσει και για το οδυνηρό τέλος των ¨διεθνών¨ μνηστήρων. Ακριβώς γιατί τα Ομηρικά Έπη στον Ελληνικό χώρο διαδραματίσθηκαν ήδη πολλές φορές και επαναλαμβάνονται ακριβώς με την ίδια σειρά και δεν υπάρχουν παραλλαγές και νέες εκδοχές.
Αποφεύγει ο ανωτέρω αρθρογράφος να μας μιλήσει για ¨ τους μνηστήρες του ενεργειακού πλούτου¨ της χώρας μας αλλά ουσιαστικά αναφέρεται στα δυσεπίλυτα οικονομικά προβλήματα τους που φυσικά οδηγούν και στο τελολογικό τέλος .
¨ Κατά τον Έλιοτ, τρία ήταν και παραμένουν τα θέματα που προκάλεσαν την κρίση στην Ευρώπη. Πρώτον, ότι οι περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης έχουν πρόβλημα ανταγωνιστικότητας. Η νομισματική ένωση είχε δώσει σε όλα τα μέλη του ενιαίου νομίσματος ένα κοινό επιτόκιο και χωρίς την ελευθερία να προσαρμόσουν τις συναλλαγματικές ισοτιμίες τους. Αυτό σημαίνει ότι αν μια χώρα έχει ένα υψηλότερο ποσοστό πληθωρισμού από τον γείτονά της, τα προϊόντα της για εξαγωγή θα γίνονταν σταδιακά πιο ακριβά. Αυτό είναι ό,τι είχε συμβεί στην Ιταλία κατά τη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου, όταν ο πληθωρισμός της ήταν πάντα υψηλότερος απ” ό,τι στη Γερμανία.
Ένα δεύτερο πρόβλημα ήταν ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες φορτώθηκαν με υπερβολικές ποσότητες χρέους. Τα χαμηλά επιτόκια οδήγησαν σε ισχυρή ανάπτυξη τις χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης, οι οποίες συνήθως οδηγούνται από τον τομέα του real estate. Όταν ήρθε η συντριβή, οι τράπεζες είχαν σοβαρό πρόβλημα. Πολλές από αυτές παραμένουν σε κρίσιμη κατάσταση.
Το τρίτο πρόβλημα είναι ότι η Ευρώπη δεν είχε ποτέ ένα αναπτυξιακό μοντέλο στα προ κρίσης χρόνια και εξακολουθεί να μη διαθέτει. Για τη Γερμανία, η λύση είναι κάθε κράτος να αναλάβει τα χρέη του και να προσπαθήσει από μόνο του να γίνει ανταγωνιστικό. Αλλά σε αυτή την περίπτωση ο ανταγωνισμός της μιας χώρας θα είναι το πρόβλημα μιας άλλης. Εδώ και πέντε χρόνια η Ευρωζώνη είναι φυλακισμένη σε ένα παράδειγμα που εμπεριέχει αποπληθωρισμό, ανεργία και υποανάπτυξη¨.
Μήπως θα έπρεπε με όλα αυτά που αναφέρει να γράψει και ένα άρθρο με το τίτλο
¨ Το τέλος των μνηστήρων – ενεργειακών τοκογλύφων στην Παγκόσμια Οικονομική Οδύσσεια των επερχομένων γεωπολιτικών ανατροπών ¨ και να δώσει για υπότιτλο
¨ τα άψυχα οικονομικά κορμιά των μνηστήρων-τοκογλύφων πάνω από το ενεργειακό κελάρι της Ελλάδος¨.
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.