Ο εκφοβισμός της Ουγγαρίας – Η χώρα που τόλμησε να παρακούσει τις ΗΠΑ και την ΕΕ

Πριν από 25 χρόνια, η Ουγγαρία είχε προκαλέσει… προπόσεις στη Δύση για το άνοιγμα των συνόρων της με την Αυστρία στους Ανατολικογερμανούς, σε μια κίνηση που οδήγησε στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Τώρα οι δυτικές ελίτ δεν είναι ευχαριστημένες με τη Βουδαπέστη, την οποία θεωρούν πολύ ανεξάρτητη.

Η άρνηση του πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν και του κυβερνώντος κόμματος Fidesz να συμμετάσχουν στη συμμαχία Ψυχρού Πολέμου των ΗΠΑ και της ΕΕ κατά της Ρωσίας και το γεγονός ότι το ουγγρικό κοινοβούλιο ενέκρινε νόμο για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου South Stream χωρίς την έγκριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνδιασμό με τις λαϊκιστικές οικονομικές πολιτικές που το Fidesz έχει υιοθετήσει κόντρα στις τεράστιες ξένες τράπεζες και εταιρείες ενέργειας, έχουν προκαλέσει οργισμένη αντίδραση από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες.
Ούγγροι αξιωματούχοι έχουν αποκλειστεί από την είσοδο στις ΗΠΑ, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ζητήσει από την Ουγγαρία να εξηγήσει την απόφασή της να προχωρήσει με τον South Stream. Αυτό είναι στην κορυφή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την έναρξη νομικής δράσης κατά της ουγγρικής κυβέρνησης για το νόμο που περιορίζει τα δικαιώματα των αλλοδαπών να αγοράσουν γεωργική γη.
Ο εκφοβισμός της Ουγγαρίας δεν έχει κάνει πολλά πρωτοσέλιδα επειδή είναι οι λεγόμενοι «δημοκράτες» από τη Δύση που κάνουν τον εκφοβισμό.
Ο Βίκτορ Όρμπαν δεν είναι κομμουνιστής, είναι ένας εθνικόφρων συντηρητικός, ο οποίος ήταν αντι-κομμουνιστής ακτιβιστής στα τέλη της δεκαετίας του 1980, αλλά οι επιθέσεις σε αυτόν και την κυβέρνησή του αποδεικνύουν ότι δεν έχει σημασία τι ετικέτα έχεις- αν δεν κάνεις ακριβώς ό,τι σου πει ο θείος Σαμ και η ευρω-ελίτ- η χώρα σου θα βρεθεί κάτω από μεγάλη πίεση για συμμόρφωση. Και όλα αυτά βέβαια στο όνομα της «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας».


Το Fidesz διατάραξε κάποιους ισχυρούς ανθρώπους στη Δύση από τότε που επέστρεψε στην εξουσία το 2010. Η προηγούμενη «σοσιαλιστική» ηγεσία ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στη Δύση, διότι έκανε ό,τι ήθελαν η Ουάσιγκτον, οι Βρυξέλλες και το διεθνές τραπεζικό σύνολο. Επέβαλε λιτότητα για τους απλούς ανθρώπους, ιδιωτικοποίησε μεγάλα τμήματα της οικονομίας και πήρε ένα περιττό δάνειο από το ΔΝΤ. Κατά ειρωνικό τρόπο, το συντηρητικό κόμμα Fidesz αποδείχθηκε ότι είναι πιο σοσιαλιστικό στην εξουσία, από το μεγάλο-επιχειρηματικό και τραπεζο-φιλικό κόμμα που αντικατέστησε.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε το Fidesz και ο συνασπισμός του, το Χριστιανοδημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα, (KDNP) ήταν να εισαγάγουν έναν τραπεζικό φόρο $855m – τον υψηλότερο παρόμοιο φόρο στην Ευρώπη – ένα μέτρο που έκανε την οικονομική ελίτ να… αφρίσει.
Ο Orban συγκρούστηκε με το ΔΝΤ επίσης, με την κυβέρνησή του να απορρίπτει νέους όρους του δανείου το 2012 και να εξοφλά νωρίς ένα δάνειο που είχε πάρει η προηγούμενη κυβέρνηση, για να μειώσει τις πληρωμές τόκων.
Το 2013, ο Orban πήρε τους κολοσσούς ενέργειας ξένης ιδιοκτησίας με το μέρος του, επιβάλλοντας περικοπές άνω του 20% στους λογαριασμούς. Οι νεοφιλελεύθεροι εξέφρασαν την οργή τους σε μια τέτοια «παρεμβατική» πολιτική, αλλά υπό τον Orban, η οικονομία έχει βελτιωθεί. Αν και είναι αλήθεια ότι πολλοί εξακολουθούν να κοιτάζουν πίσω με νοσταλγία τις ημέρες του «κομμουνισμού γκούλας» στη δεκαετία του 1970 και του ’80, όταν υπήρχαν θέσεις εργασίας για όλους και φαγητό στο τραπέζι για όλους. Η ανεργία υποχώρησε στο 7,4 τοις εκατό κατά το τρίτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους. Ήταν περίπου 11 τοις εκατό όταν το Fidesz ανέλαβε την εξουσία, ενώ οι πραγματικοί μισθοί αυξήθηκαν κατά 2,9 τοις εκατό μέχρι τον Ιούλιο.
Ο άνθρωπος, ο οποίος ονομάζεται από τους εχθρούς του «Viktator,» έχει δείξει ότι ο ίδιος θα συνεχίσει ό,τι οικονομικές πολιτικές πιστεύει ότι είναι προς το εθνικό συμφέρον της χώρας του, ανεξάρτητα από τις γνωμοδοτήσεις της δυτικής ελίτ που θέλουν την ουγγρική οικονομία να είναι προσανατολισμένη στις ανάγκες τους.
Η άρνησή του να καταργήσει τον τραπεζικό φόρο της χώρας είναι ένα παράδειγμα. Οι στενοί εμπορικοί δεσμοί με τη Ρωσία είναι ένα άλλο. Η Ρωσία είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ουγγαρίας και οι δεσμοί μεταξύ των δύο χωρών έχουν ενισχυθεί τα τελευταία δύο χρόνια, προς κατάπληξη των δυτικών Russophobes. Τον Απρίλιο, μια συμφωνία έκλεισε για τη Μόσχα για δάνειο προς στην Ουγγαρία € 10 δισεκατομμύριων, για να βοηθήσει στην αναβάθμιση του πυρηνικού εργοστασίου της στο Paks.
Η πολιτική του Όρμπαν για βελτίωση των εμπορικών και επιχειρηματικών δεσμών με τη Ρωσία, ενώ παραμένει μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, έχει τεθεί υπό αυξανόμενη πίεση από τη νέα εχθρική πολιτική έναντι της Μόσχας από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες.
Ο Orban πάλι, ενόχλησε τη Δύση επιμένοντας στα συμφέροντα της Ουγγαρίας. Τον Μάιο αντιμετώπισε επίθεση όταν είχε το… θράσος να μιλήσει για τα δικαιώματα των 200.000 μελών της ουγγρικής κοινότητας που ζουν στην Ουκρανία. «Η Ουκρανία δεν μπορεί ούτε να είναι σταθερή, ούτε δημοκρατική, αν δεν δίνει στις μειονότητες της, συμπεριλαμβανομένων των Ούγγρων, αυτά που δικαιούνται. Αυτό είναι διπλή υπηκοότητα, συλλογικά δικαιώματα και αυτονομία». Ο Πρέσβης της Ουγγαρίας κλήθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών στο Κίεβο. Ο Ντόναλντ Τουσκ, πρωθυπουργός της Πολωνίας, ο πιο υπάκουος λακές των ΗΠΑ στην Ανατολική Ευρώπη, σχολίασε τις δηλώσεις Όρμπαν ως «ατυχείς και ανησυχητικές», λες και είχε καμία σχέση με τον ίδιο, ή με τη χώρα του.
Τον Αύγουστο, ο Orban περιέγραψε με ακρίβεια την πολιτική των κυρώσεων της Δύσης προς τη Ρωσία σαν κάποιος «να πυροβολεί τον εαυτό του στο πόδι». «Η ΕΕ δεν πρέπει μόνο να αποζημιώσει τους παραγωγούς με κάποιο τρόπο, είτε πρόκειται για Πολωνούς, Σλοβάκους, Ούγγρους, ή Έλληνες, οι οποίοι πρέπει τώρα να υποστούν ζημίες, αλλά το σύνολο της πολιτικής των κυρώσεων θα πρέπει να επανεξεταστεί», δήλωσε ο Ορμπάν.
Τον Οκτώβριο, ο υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας Peter Szijjarto αμφισβήτησε επίσης τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αποκαλύπτοντας ότι η χώρα του χάνει 50 εκατομμύρια φιορίνια την ημέρα, λόγω της πολιτικής αυτής.
Η Ουγγαρία έχει ξεκαθαρίσει τη θέση της, αλλά για την τόλμη της να αμφισβητήσει τις ΕΕ και την πολιτική των ΗΠΑ, καθώς και για την προσέγγισή της με τη Μόσχα, η χώρα τιμωρείται.
Η δημοκρατικά εκλεγμένη λαϊκή κυβέρνησή της, η οποία απολαμβάνει υψηλά επίπεδα δημόσιας στήριξης, έχει γελοία – και αισχρά – παρομοιαστεί με τις στρατιωτικές κυβερνήσεις που κατέσφαξαν τους αντιπάλους τους. «Από την Ουγγαρία ως στην Αίγυπτο, ατελείωτες ρυθμίσεις και απροκάλυπτος εκφοβισμός στοχεύουν όλο και περισσότερο την κοινωνία των πολιτών», δήλωσε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, τον Σεπτέμβριο.
Τον περασμένο μήνα υπήρξε μια άλλη κύρωση στην Ουγγαρία – ανακοινώθηκε ότι οι ΗΠΑ είχαν απαγορεύσει σε έξι μη κατονομαζόμενους αξιωματούχους της ουγγρικής κυβέρνησης την είσοδο στην Αμερική, επικαλούμενες ανησυχίες για διαφθορά- χωρίς ωστόσο να παρέχουν καμία απόδειξη της διαφθοράς.
«Σε κάποιο σημείο, η κατάσταση, αν συνεχίσει με αυτόν τον τρόπο, θα επιδεινωθεί στο βαθμό που είναι αδύνατο να εργαστούμε από κοινού ως σύμμαχοι», προειδοποίησε ο Επιτετραμμένος της Πρεσβείας των ΗΠΑ στη Βουδαπέστη, Αντρέ Goodfriend. Η απόφαση και η αποτυχία να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία, δικαιολογημένα προκάλεσε οργή στην Ουγγαρία. «Η κυβέρνηση της Ουγγαρίας είναι κάπως σε αμηχανία στα γεγονότα που έχουν ξεδιπλωθεί, διότι αυτό δεν είναι ο τρόπος που οι φίλοι ασχολούνται με θέματα», δήλωσε ο Γιάνος Λαζάρ, επικεφαλής προσωπικού του Όρμπαν.
Η χρονική στιγμή της απαγόρευσης, πρέπει να σημειωθεί, έρχεται μετά τις επικρίσεις της ουγγρικής κυβέρνησης για τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και λίγο πριν το εθνικό Κοινοβούλιο ψηφίσει για τον αγωγό South Stream. Ο αγωγός, που θα επιτρέψει στο αέριο να μεταφέρεται από τη Ρωσία μέσω της Μαύρης Θάλασσας και των Βαλκανίων στη Νότια και Κεντρική Ευρώπη, χωρίς να διέρχεται από την Ουκρανία, είναι ένα έργο το οποίο οι Russophobes στη Δύση θέλουν να ακυρωθεί.


«Τείνω να πιστέψω ότι είναι μια τιμωρία για το γεγονός ότι μιλάμε για τη Ρωσία», δήλωσε ο Gabor Stier, αρχισυντάκτης εξωτερικής πολιτικής της ουγγρικής εφημερίδας Magyar Nemzet.
«Η Αμερική πιστεύει ότι είμαστε διεφθαρμένοι, αλλά είμαστε ένα κυρίαρχο κράτος και αυτό είναι δική μας δουλειά. Σε πολλούς ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν αρέσει ότι ο Βίκτορ Ορμπάν είναι πολύ ανεξάρτητος …Η διαφθορά είναι απλά μια δικαιολογία».
Είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με τα συμπεράσματα του Stier. Φυσικά, υπάρχει διαφθορά στην Ουγγαρία, όπως υπάρχει σε κάθε χώρα, αλλά αυτό ωχριά σε σύγκριση με ορισμένες χώρες που είναι πιστοί σύμμαχοι των ΗΠΑ και που η Ουάσιγκτον δεν επικρίνει. Το 2013 ο Δείκτης Αντίληψης της Διαφθοράς που καταρτίστηκε από την Transparency International, αποκάλυψε ότι η Λετονία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Κροατία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη είναι όλες πάνω από την Ουγγαρία, όπως πράγματι είναι και η Ιταλία. Ωστόσο, είναι στους Ούγγρους αξιωματούχους που οι ΗΠΑ απαγορεύουν την είσοδο…
«Είναι η Ουγγαρία, η μόνη δικτατορία της ΕΕ;» ρώτησε το Bloomberg View, τον Απρίλιο. Το BBC έπαιξε ένα εχθρικό κομμάτι για τον Ορμπάν και το Fidesz τον Οκτώβριο με τίτλο «Ρωγμές εμφανίζονται σε ηγετικό κόμμα»,και το οποίο αναφέρεται στην «κυβερνητική διαφθορά» και «τον playboy τρόπο ζωής πολλών υπαλλήλων της κόμματος». Το κομμάτι προσβλέπει στο τέλος της κυριαρχίας του Fidesz.
Επίσης, νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, η εφημερίδα New York Times δημοσίευσε μια άποψη από την Kati Marton, της οποίας ο μακαρίτης άνδρας Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ήταν κορυφαίος διπλωμάτης των ΗΠΑ, με τίτλο «Η πτώση της Αυταρχικής Ουγγαρίας».
Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι: Θα είναι η Ουγγαρία η επόμενη χώρα που θα γίνει στόχος μιας χορηγίας ΗΠΑ / ΕΕ για αλλαγή του καθεστώτος;
Όλοι γνωρίζουμε τι συνέβη στον τελευταίο Βίκτορ που αρνήθηκε να διακόψει τους δεσμούς με τη Ρωσία. Θα έχει ο Orban την ίδια τύχη όπως ο Γιανούκοβιτς της Ουκρανίας; Υπάρχουν καλοί λόγοι για να πιστεύουμε ότι δεν θα έχει.
Το Fidesz έκανε ένα λάθος ανακοινώνοντας την εισαγωγή ενός νέου φόρου διαδίκτυου τον περασμένο μήνα, το οποίο έφερε χιλιάδες στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν, αλλά από τότε ακύρωσαν τα σχέδια και το πρόβλημα για τις ΗΠΑ και την ΕΕ, είναι ότι Όρμπαν και η κυβέρνησή του παραμένουν πολύ δημοφιλής. Στις τοπικές εκλογές του Οκτωβρίου του Fidesz κέρδισε 19 από τις 21 μεγαλύτερες πόλεις της Ουγγαρίας, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας Βουδαπέστης, καθόλου άσχημα για ένα κόμμα που είναι στην εξουσία από το Μάιο του 2010.
Η στάση οικονομικού λαϊκισμού του Όρμπαν, σε συνδυασμό με μέτριο εθνικισμό, πάει καλά σε μια χώρα όπου οι άνθρωποι θυμούνται πόσο τρομερά ήταν τα πράγματα όταν οι νεοφιλελεύθεροι «Σοσιαλιστές» ήταν στην εξουσία. Το ύφος της ηγεσίας μπορεί να είναι αυταρχικό, αλλά οι Ούγγροι προτιμούν να έχουν έναν ηγέτη ο οποίος έχει μειώσει τους λογαριασμούς των καυσίμων και την ανεργίας, από ότι κάποιον που διατυμπανίζει τη «φιλελεύθερη δημοκρατία», αλλά που επιβάλλει σκληρά μέτρα λιτότητας και τους αφήνει ανήμπορους να αντέξουν οικονομικά τα καθημερινά προϊόντα πρώτης ανάγκης.
Επιπλέον, η Ουγγαρία, είναι ήδη μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σε αντίθεση με την Ουκρανία υπό τον Γιανούκοβιτς και δεν είναι έτοιμη να φύγει σύντομα. Σε πρόσφατη επίσκεψή του στην Αμερική ο υπουργός Εξωτερικών Peter Szijjarto είπε σε αμερικανική εφημερίδα «οι ΗΠΑ είναι φίλος μας, είναι ο στενότερος σύμμαχος μας.» Οι ΗΠΑ θέλουν σαφώς περισσότερα από την Ουγγαρία από τα λόγια, αλλά ενώ τόσο η Ουάσιγκτον όσο και οι Βρυξέλλες θα ήθελαν να δουν μια πιο υπάκουη κυβέρνηση στη Βουδαπέστη, τα «φιλελεύθερα» και ψευτο-αριστερά κόμματα που στηρίζουν, απλά δεν έχουν αρκετή λαϊκή υποστήριξη για τους λόγους που αναφέρονται παραπάνω.
Και τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα για τη Δύση εάν το ριζοσπαστικό εθνικιστικό κόμμα Jobbik, το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα στο Κοινοβούλιο που αυξησε τις δυνάμεις του στις τοπικές εκλογές του Οκτωβρίου, ανέλθει στην εξουσία- ή αν υπήρχε μια γνήσια σοσιαλιστική / κομμουνιστική αναβίωση στη χώρα. Το γεγονός είναι ότι ο Orban βρίσκεται σε πολύ ισχυρή θέση και το ξέρει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αισθάνεται σε θέση να αντιμετωπίσει τις απειλές από το εξωτερικό και να διατηρήσει ένα επίπεδο ανεξαρτησίας, ακόμη και αν η ολική ανεξαρτησία είναι αδύνατη στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Μπορούμε να αναμένουμε ότι οι επιθέσεις στον Όρμπαν και την κυβέρνησή του θα ενταθούν, αλλά όσο περισσότερο επιτείθεται η Δύση τόσο περισσότερο ο Orban, ο οποίος είναι σε θέση να παρουσιάσει τον εαυτό του ως υπερασπιστή των εθνικών συμφερόντων της Ουγγαρίας, θα γίνεται δημοφιλής.
Η Ουγγαρία έδωσε στη Δύση ό,τι ήθελε το 1989 και η κομμουνιστική ηγεσία «μεταρρύθμισής» της ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα. Αλλά το 2014 είναι μια πολύ διαφορετική ιστορία. Προς το συμφέρον της δημοκρατίας και των μικρών χωρών που αντιδρούν στον εκφοβισμό τους από ισχυρές ελίτ, ας συνεχίσει η πνευματώδης περιφρόνηση της Ουγγαρίας.
Νιλ Κλαρκ- δημοσιογράφος, συγγραφέας, ανταποκριτής
Μετάφραση-απόδοση: Hellasforce