ΕΥΓΝΩΜΟΝΩΝΤΑΣ την Ήρα πού διευκόλυνε το γάμο της με τον Πέλοπα, η Ιπποδάμεια κάλεσε δεκαέξι γερόντισσες, μια από κάθε πόλη της Ήλιδας, για να τη βοηθήσουν να ιδρύσει προς τιμήν της τα Ηραία. Έκτοτε οι διάδοχοι των Δεκαέξι Γεροντισσών κάθε τέσσερα χρόνια υφαίνουν ένα καινούριο φόρεμα στην Ήρα και διοργανώνουν τα Ηραία με ένα και μοναδικό αγώνισμα, τον αγώνα δρόμου . Αμιλλώνται παρθένες διάφορων ηλικιών και ανάλογα με τα χρόνια τους πρέπει να αντεπεξέλθουν διαφορετικά εμπόδια, με τη νεότερη να ξεκινά πρώτη. Τρέχουν ντυμένες με χιτώνα πού μόλις φτάνει μέχρι τα γόνατα και αφήνει ακάλυπτο το δεξί στήθος, και τα μαλλιά να ανεμίζουν ελεύθερα. Η Χλωρίς, η μοναδική κόρη της Νιόβης πού επέζησε, υπήρξε η πρώτη νικήτρια αυτών των αγώνων στους οποίους το μήκος της διαδρομής ορίστηκε να είναι τα πέντε έκτα του ολυμπιακού σταδίου. Το έπαθλο ήταν στεφάνι ελιάς και μέρος της αγελάδας πού θυσιάστηκε στην Ήρα η νικήτρια μπορούσε να αφιερώσει και άγαλμα πού απεικόνιζε την ίδια στη θεά (1).
β. Οι Γερόντισσες κάποια φορά έπαιξαν ρόλο ειρηνοποιού ανάμεσα στην Πισα και στην Ήλιδα. Επί αιώνες οι Δεκαέξι Γερόντισσες αποτελούσαν δύο χορευτικούς ομίλους: τον έναν προς τιμήν της Ιπποδάμειας και τον άλλον προς τιμήν της Ηλείας Φυσκόας. Η Φυσκόα γέννησε με τον Διόνυσο τον περίφημο πολεμιστή Ναρκαιο, τον πρώτο Ηλείο πού λάτρεψε τον Διόνυσο και ίδρυσε Ιερό της Αθηνάς Ναρκαιας. Eπειδή όμως από τις δεκαέξι πόλεις της Ήλιδας μερικές εξέλιπαν, διάλεγαν ανά δύο τις Δεκαέξι Γερόντισσες από τις οχτώ ηλιακές φυλές. Προτού αρχίσουν οι αγώνες έπρεπε να καθαρθουν, όπως οι ελλανοδίκες, στο αίμα κατάλληλου χοίρου και στα νερά της πηγής Πιέρας κοντά στο δρόμο πού συνδέει την Ήλιδα με την Ολυμπία (2).
γ. Λέγεται ότι παιδιά του Πέλοπα και της Ιπποδάμειας ήταν οι έξης: ο Πιτθεύς από την Τροιζηνα, ο Ατρεύς και ο Θυέστης, ο Αλκάθοος – δεν είναι ο ίδιος πού σκότωσε ο Οινόμαος -, ο αργοναύτης Ίππαλκος ή Ίππαλκμος ή Ιππάλκιμος, ο αγγελιαφόρος Κοπρεύς, ο ληστής Σκίρων, ο Αργειος Επίδαυρος – λέγεται επίσης ότι ήταν γιος του Απόλλωνα (3) – , ο Πλεισθενης, ο Δίας, ο Κυβόσυρος, ο Κορίνθιος, ο Ίππασος, ο Κλέων, ο Άργειος, ο Αίλινος, η Αστυδάμεια – κατά μερικούς υπήρξε μητέρα του Αμφιτρύωνα -, η Λυσιδίκη – την κόρη της Ιπποθόη απήγαγε ο Ποσειδών στις Εχινάδες όπου γέννησε τον Ταφιο -, η Ευρυδίκη – λέγεται ότι ήταν μητέρα της Αλκμήνης -, η Νικίππη, η Αντίβια (4) και τέλος η Αρχίππη, μητέρα του Ευρυσθέα και της Αλκυόνης (5).
δ. Στην προσπάθειά τους να σβήσουν ακόμα και από τη μνήμη τους το γεγονός ότι ο Μίνως είχε καταλάβει κάποτε την πόλη τους, και να φανεί ότι τον βασιλιά Νισο διαδέχτηκε ειρηνικά ο γαμπρός του Μεγαρεύς – και εκείνον πάλι ο δικός του γαμπρός, γιος του Πέλοπα, ο Αλκάθοος -, οι Μεγαρείς ισχυρίζονταν ότι ο Μεγαρεύς είχε δύο γιους και ότι ο μεγαλύτερος, ο Τιμαλκος, σκοτώθηκε στις Αφίδνες όταν οι Διόσκουροι εισέβαλαν στην Αττική· υποστήριζαν επίσης ότι ο Μεγαρεύς υποσχέθηκε το θρόνο του και το χέρι της κόρης του Ευαίχμης σε όποιον εκδικηθεί το θάνατο του μικρότερου γιου του Έφιππου, τον οποίο είχε κατασπαράξει ο λέων του Κιθαιρώνα. Αμέσως τότε ο Αλκάθοος σκότωσε το λιοντάρι και όταν έγινε βασιλιάς έχτισε ναό προς τιμήν της Αγροτερας Άρτεμης και του Αργαίου Απόλλωνα. Στην πραγματικότητα όμως ο Αλκάθοος έφτασε από την Ήλιδα στα Μέγαρα αμέσως μετά από το θάνατο του Νίσου και την καταστροφή της πόλης . Ο Μεγαρεύς ποτέ δεν βασίλεψε στα Μέγαρα και ο Αλκάθοος πρώτα θυσίασε στον Απόλλωνα και στον Ποσειδώνα, στους Προδρομεις Θεούς, και μετά έχτισε τα τείχη της πόλης εξαρχής, γιατί τα παλιά είχαν ξεθεμελιωθεί από τούς κρητες (6).
ε. Ο Αλκάθοος ήταν ο πατέρας του Ισχεπολη, του Καλλίπολη και της Ιφιόνης πού πέθανε παρθένα και στον τάφο της, ανάμεσα στο βουλευτήριο και στο ηρώο του Αλκάθοου, οι μεγαρίδες μελλόνυμφες προσέφεραν χοές, όπως ακριβώς θυσίαζαν οι κοπέλες στη Δήλο τα μαλλιά τους στην Εκαεργη και στην Ώπη. Ήταν όμως πατέρας και της Αυτομέδουσας πού γέννησε τον Ιόλαο και τον Ιφικλή, όπως επίσης της Περίβοιας πού παντρεύτηκε τον Τελαμώνα και ο γιος τους Αίας ακολούθησε τον Αλκάθοο στο θρόνο των Μεγάρων. Ο Ισχέπολις, ο μεγαλύτερος γιος του Αλκάθοου χάθηκε στο κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου μαθαίνοντας πρώτος στα Μέγαρα το λυπηρό νέο, ο Καλλίπολις έτρεξε στην ακρόπολη, όπου ο Αλκάθοος θυσίαζε εκείνη την ώρα στον Απόλλωνα και πέταξε από το βωμό κατάχαμα τα αναμμένα ξύλα ως ένδειξη του πένθους του. Μη γνωρίζοντας τι είχε συμβεί ο Αλκάθοος θύμωσε με τούτη την ασέβεια και σκότωσε το γιο του με ένα κούτσουρο (7).
ζ. Ο Ισχεπολις και ο Ευιππος είναι θαμμένοι μέσα στο πρυτανείο και ο Μεγαρεύς στη δεξιά πλευρά της ανόδου προς τη δεύτερη ακρόπολη των Μεγάρων. Στο ηρώο του Αλκάθοου φυλάσσονταν τα δημόσια έγγραφα, ενώ του Τιμαλκου είχε γίνει βουλευτήριο (8).
η. Γιο του Πέλοπα και της Ιπποδάμειας θεωρούσαν και τον Χρύσιππο στην πραγματικότητα όμως ήταν νόθος γιος του Πέλοπα με τη Δαναϊδα νύμφη , Αστυόχη (9). Ο Πέλοψ δέχτηκε φιλόξένα στην Πισα τον Λάιο όταν τον είχαν εξορίσει από τη Θήβα εκείνος όμως ερωτεύτηκε τον Χρύσιππο, ενώ του δίδασκε την τέχνη της αρματηλασίας και μόλις ανακλήθηκε η απόφαση της εξορίας του, τον απήγαγε με το άρμα από τα Νεμέα και τον πήρε εραστή του στη Θήβα (10). Μερικοί λένε ότι ο Χρύσιππος αυτοκτόνησε από ντροπή· άλλοι ότι η Ιπποδάμεια, θέλοντας να εμποδίσει τον Πέλοπα να διορίσει διάδοχο τον Χρύσιππο αντί τα δικά της παιδιά, πήγε στη Θήβα και προσπάθησε να πείσει τον Ατρέα και τον Θυέστη να σκοτώσουν τον Χρύσιππο πετώντας τον σε ένα πηγάδι. Επειδή κανείς από τούς δύο δεν δέχτηκε να σκοτώσει τον φιλοξενούμενο του πατέρα τους, κάποια νύχτα η Ιπποδάμεια μπήκε κρυφά στον κοιτώνα του Λάιου και αφού τον βρήκε κοιμισμένο, ξεκρέμασε το ξίφος του από τον τοίχο και το έμπηξε στην κοιλιά του εραστή του. Στην αρχή κατηγορήθηκε ο Λάιος για το φόνο, ο Χρύσιππος όμως είχε προφτάσει να δει την Ιπποδάμεια, όταν εκείνη έφευγε, και την κατηγόρησε ξεψυχώντας (11).
θ. Εν τω μεταξύ ο Πέλοψ βάδιζε ήδη κατά της Θήβας για να ξαναπάρει τον Χρύσιππο. Όταν είδε όμως ότι ο Ατρεύς και ο Θυέστης είχαν ήδη φυλακίσει τον Λάιο, μεγαλόψυχα τον συγχώρησε επειδή αναγνώρισε ότι ο παράφόρος έρως τον ανάγκασε να ποδοπατήσει τούς νόμους της φιλοξενίας. Μερικοί θεωρούν αρχαιότερο παιδεραστή τον Λάιο και όχι τον Θάμυρη ή τον Μίνωα γι’ αυτό οι Θηβαίοι πού δεν επικρίνουν την παιδεραστία διατηρούσαν τον Ιερό Λόχο, ο οποίος απαρτιζόταν εξ ολοκλήρου από νεαρούς και τούς εραστές τους (12).
ι. Η Ιπποδάμεια διέφυγε στην Αργολίδα και εκεί αυτοκτόνησε αργότερα, κατά το χρησμό κάποιου μαντείου, μετέφεραν τα οστά της στην Ολυμπία, όπου οι γυναίκες κάθε χρόνο επισκέπτονται το ηρώο της και προσφέρουν θυσίες. Σε μια στροφή του ιππόδρομου στεκόταν το χάλκινο άγαλμα της κρατώντας την κορδέλα με την οποία θα στόλιζε το νικητή Πέλοπα
hellasforce.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.