Ο Σαΐντ Μπουαμάμα (Saïd Bouamama), αλγερινής καταγωγής κοινωνιολόγος και συγγραφέας πολλών βιβλίων που ασχολούνται κατά κύριο λόγο με τις «διακρίσεις σε βάρος των μεταναστών στη Γαλλία», συνεργάστηκε με έναν ράπερ που ονομάζεται Saïddouτο 2010 σχετικά με ένα βιβλίο και ένα CD με τίτλο “Nique laFrance - Devoir d' insolence” – που περίπου μεταφράζεται "Γ ...ου Γαλλία - Το Καθήκον του Θράσους».
Το 2012, ασκήθηκε μήνυση κατά του διδύμου από την οργάνωση‘L'AGRIF’ (Γενική Συμμαχία κατά του Ρατσισμού και για τον Σεβασμό της Γαλλικής και της Χριστιανικής Ταυτότητας), που ιδρύθηκε από τον καθολικό συγγραφέα Bernard Antony. Η ‘L'AGRIF’ είναι μία από τις πολύ λίγες οργανώσεις στη Γαλλία, που προστατεύει ενεργά και υπερασπίζεται στα δικαστήρια όσους διώκονται επειδή είναι Λευκοί ή Χριστιανοί. Στρέφεται επίσης εναντίον όσων παράγουν υλικό κατά των Λευκών ή κατά ωτων Χριστιανών στα μέσα ενημέρωσης, όπως βιβλία, ταινίες, τραγούδια, και έργα «τέχνης».
Ο Bouamama (φωτο) κατηγορήθηκε για "δημόσια αδικήματα προς ένα πρόσωπο ή μια ομάδα προσώπων λόγω της καταγωγής τους ή της συμμετοχής τους σε μια εθνότητα, φυλή ή θρησκεία."
Η δίκη έλαβε χώρα στις 20 Ιανουαρίου 2015 σε ποινικό («σωφρονιστικό») δικαστήριο του Παρισιού (σημειώστε ότι τα «σωφρονιστικά» δικαστήρια ασχολούνται με μικρότερα εγκλήματα). Η απόφαση μόλις εκδόθηκε. Ο Bernard Antonyαναφέρει:
Απαράδεκτα, το δικαστήριο απέρριψε τη μήνυση που άσκησε η ‘L'AGRIF’ εναντίον των συγγραφέων και τραγουδιστών του ‘Nique la France’.
Η L'AGRIF, άμεσα άσκησε έφεση.
Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι οι συντάκτες του ‘Nique la France’ επιτίθενται στους «μικρούς εθνοτικούς Γαλάτες» και τα«μικρά λευκά γαϊδούρια που κάθονται στην Εθνική Συνέλευση», για χάρη των «Αράβων, των μαύρων και των Μουσουλμάνων».
Σε πλήρη περιφρόνηση των νόμων και της στοιχειώδους κοινής λογικής, το δικαστήριο αποφάσισε ότι ο Λευκός δεν μπορεί να ορισθεί και ότι η «λευκότητα» δεν εδράζεται σε «κανένα επιστημονικό κριτήριο», «που μεταβάλλεται ως εκ τούτου, σύμφωνα με την εποχή, τις κουλτούρες και τις διοικητικές ταξινομήσεις που προσιδιάζουνται σε κάθε χώρα» (sic).
Όταν η Christiane Taubira ήταν ο στόχος κάποιας καρικατούρας (την παρουσίαζαν σαν μαϊμού), τα δικαστήρια ποτέ δεν αμφισβήτησαν την ύπαρξη της μαύρης φυλής! Όμως για αυτό το δικαστήριο, η μαύρη φυλή υπάρχει και οι Μαύροι είναι προστατευόμενα πρόσωπα, όμως η Λευκή φυλή δεν υπάρχει και οι Λευκοί Γάλλοι δεν μπορούν να προστατευθούν!
Ο Bernard Antony, πρόεδρος της ‘L'AGRIF’ δήλωσε: «Σε μια εκπληκτική ερμηνεία του νόμου, το δικαστήριο ένιωσε την ανάγκη να εξηγήσει ότι η "λευκότητα" ή η "λευκή φυλή" δεν αποτελούν "μια νομική συνιστώσα του χαρακτηριστικού της Γαλλότητας". Φυσικά, αλλά αυτό που προστατεύει ο νόμος δεν είναι νομικά χαρακτηριστικά, αλλά εθνοτικές, εθνικές και θρησκευτικές κατηγορίες!»
Σημείωση: Ως επίρρωση των δύο μέτρων και δύο σταθμών αυτής της απόφασης του δικαστηρίου, η Marine Le Pen έχασε πρόσφατατη μάχη της στο δικαστήριο εναντίον του «χιουμορίστα» Nicolas Bedos ο οποίος την είχε αποκαλέσει «φασιστική σκύλα» ("salope fascisante»). Ο ίδιος χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο αυτό, το 2012 σε ένα κύριο άρθρο του στο περιοδικό ‘Marianne’. Η Marine Le Pen τον πήγε στο δικαστήριο, αλλά απαλλάχτηκε με την αιτιολογία ότι το περιοδικό είναι γνωστό ότι είναι "σκόπιμα προκλητικό", ως εκ τούτου, ο αρθρογράφος κρίθηκε αθώος. Άσκησε έφεση, αλλά ο Bedos και πάλι απαλλάχθηκε από το Εφετείο.
Συμπέρασμα: η γαλλική δικαιοσύνη αποφάνθηκε. Αν είσαι Λευκός, χριστιανός, πατριώτης και είσαι αντίθετος με την καταστροφή της Γαλλίας από τις ορδές των βαρβάρων, αυτόματα είσαι ένοχος. Αν μισείς τους Λευκούς, τους χριστιανούς και τους πατριώτες και αγαπάς τις ορδές των βαρβάρων, αυτόματα είσαι αθώος.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.