Καλοί μου άνθρωποι, προτού να βγείτε να ψωνίσετε από τα ανοιχτά μαγαζιά, αύριο, Κυριακή των Βαϊων, ριξτε μια ματιά σ' αυτό το γράμμα, που μεταφέρει τον πόνο μιας μικρούλας, επειδή ο "κύριος αφεντικός" [και οι πολυψεύτες του σύριζα] τις στερούν τον μπαμπά της, την Κυριακή...
Κι εγώ που νόμιζα ότι οι συριζαίοι είχαν υποσχεθεί τέλος στο άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές...
Τι διάολο; Μία υπόσχεση τους δεν θα κρατήσουν τέλος πάντων;
Μα, μόνο μία...
"... Κυριε Αφεντικε, που δεν ξερω και πως σε λενε...
Ο μπαμπας μου, δουλευει σε ενα απο τα πολλα μαγαζια σου και μου λεει οτι εχεις και ενα σωρο αλλους μπαμπαδες και μαμαδες, που δουλευουνε για σενα, απο το πρωί ισαμε το βραδυ, για ενα πιατο φαϊ, που συνηθως ειναι ροβυθια ή φακες, και που δεν μου αρεσουνε καθολου αλλα που η μαμα μου λεει οτι δεν δινεις στον μπαμπα μου περισσοτερα λεφτα, ωστε να εχει να μου αγορασει και κανενα ντονατ.
Οσο λιγα και αν του δινεις ομως, τις Κυριακες, ο μπαμπας μου μας επαιρνε εμενα και τον αδερφο μου και μας πηγαινε βολτα και μας αγοραζε κατι θεορατα ντονατς με σοκολατα, για τα οποια μαζευε λεφτα ολη τη βδομαδα. Κι ετσι, παρηγοριομαστε που τις αλλες μερες βλεπουμε ενα σωρο λιχουδιες στην τηλεοραση αλλα που καθως φαινεται, φτιαχνονται για καποια αλλα παιδια, που υποτιθεται οτι ζουν αναμεσα μας, αλλα που εγω δεν εχει τυχει ποτε μου να δω κανενα, επειδη ολοι οι συμμαθητες μου εχουν τα ιδια χαλια με μενα.
Για να μην σου πω οτι μερικοι εχουν και χειροτερα, οπως ας πουμε η φιλη μου η Σοφια, που ο μπαμπας της κρεμαστηκε απο το αγκιστρι του πολυφωτου γιατι δεν ειχε να της παρει, παπουτσια κι ερχοτανε η καημενη η Σοφια με τα πεδιλα στο σχολειο, μεχρι τον Νοεμβριο...
Κυριε Αφεντικε, ο μπαμπας μου σε φοβαται τοσο πολυ που δεν θα τολμαγε ποτε του να ανοιξει το στομα του να σου πει κουβεντα, παρα το οτι σε σιχαινεται πιο πολυ απο οτι σιχαινομαι εγω τις σαυρες και προτιμαει να σκασει απο τη σκασιλα του, παρα να γυρισει να σου πει την αληθεια, γιατι τρεμει μην τον απολυσεις κι αυτον, οπως απελυσες τον μπαμπα της Σοφιας και χασουμε κι αυτα τα ελάχιστα που μας δινεις.
Ναι! Ο μπαμπας μου σε φοβαται κυριε Αφεντικε, γι αυτο και θα σου τα πω εγω, χωρις ομως να σου μαρτυρησω το ποια ειμαι, οπως θα σου τα ελεγαν και ολα τα παιδια του κοσμου, που δεν εχουν ονομα.
Μπορει, να τρωμε οσπρια και μακαρονια ολη τη βδομαδα, αλλα τουλαχιστον μεχρι τωρα τις Κυριακες, ξυπνουσαμε αργα το πρωι και χαζευαμε στο κρεβατι ολη η οκογενεια και βαναμε τον μικροτερο αδερφο μου να μας κανει γκριματσες και σκαζαμε στα γελια και μετα ντυνομαστε ολοι με οτι καλυτερο διαθετουμε [εγω εχω και ενα καινουριο μπουφαν που το χαρισανε στη μαμα μου, καποιες καλες κυριες] και πηγαιναμε βολτα εκει οπου υπαρχουν ανθρωποι-αγαλματα και καμουν χαιρετουρες ή σε καποιον ωραιο κηπο με παπιες και παγαλακια κι ο μπαμπας μου, οπως σου ειπα, μου αγοραζε ντονατς με σοκολατα, εξον απο ελαχιστες Κυριακες, που δεν ειχε να μου αγορασει ουτε κι αυτο και την εβγαζα με ενα κουλουρι, το οποιο το μοιραζομουνα με τις παπιες.
Ωστοσο, ειχα τον μπαμπα μου κυριε Αφεντικε.
Και να σου πω, δεν με πολυνοιαζει για τα ντονατς, πιο πολυ με νοιαζει που τωρα πια δεν τον εχω. Και δεν τον εχω, γιατι τον βανεις να δουλεψει στα μαγαζια σου αυτη τη μια και μοναδικη ημερα, οπου μπορουσαμε να βρεθουμε, επειδη τις Δευτερες που του δινεις αδεια, κουφιοκεφαλε αφεντικε, εγω εχω σχολειο και η μαμα μου τρεχει, μπας και βρει καμια σκαλα να πλυνει και ο αδερφος μου ειναι στη γιαγια μου που τον φυλαει.
Καταλαβες γιατι σου γραφω τωρα κυριε Αφεντικε?
Θελω πισω τον μπαμπα μου!
Και μην μου πεις τιποτα παραμυθια, οτι ταχα μου δεν φταις εσυ, γιατι μεγαλωσα παρα πολυ για να χαφτω τα παραμυθια και ξερω πολυ καλα, επειδη το ψιθυριζουνε κρυφα ολοι στη γειτονια μου, οτι εσυ εχεις λυσαξει να βανεις τους ανθρωπους να δουλευουνε και τις Κυριακες, για να βγαζεις λεει περισσοτερα χρηματα, λες και δεν σε φτανουν αυτα που εχεις και που μπορεις να τρως ντονατς και φρουτοταρτες καθε μερα κι εσυ και τα παιδια σου και επιπλεον λαδωνεις λενε και τους υπαλληλους σου τους πολιτικους, για να σου περνανε τα χατηρια και να ερχεται η αστυνομια και να κλεινει στη φυλακη οσους σου αντιστεκονται
Ναι, τα ξερω ολα για σενα κυριε Αφεντικε και δεν μπορεις να με γελασεις, οπως γελας ολα τα αλλα κοροϊδα με τις τηλεορασεις σου, που κι αυτες ανηκουν σε σενα, και που εξαιτιας της τυφλας σου, νομιζεις οτι σου ανηκει και ολος ο κοσμος.
Κι επειδη ξερω οτι εσενα σε νοιαζει μονο αυτο που λενε κερδος [αναθεμα κι αν καταλαβαινω γιατι οι ανθρωποι πρεπει να βασανιζουν αλλους ανθρωπους γι αυτο το κερδος] σου βαζω μεσα στο γραμμα μου και δυο-τρεις καραμελλες, για να εχεις κατι να κερδισεις, ωστε να το διαβασεις.
Αν ειχα λεφτα θα σου εβαζα αλλα δεν εχω γιατι τα τελευταια σεντ που ειχα μαζεψει απο τα καλαντα, τα πηρε προχτες η μαμα μου για να μου αγορασει κορν φλεηκς, να φαγω με το γαλα, επειδη μιαν αλλη φορα που δεν ειχαμε ουτε γαλα, πηγα νηστικη στο σχολειο και με επιασε λιγοθυμια και στενοχωρηθηκε η γλυκεια μου η δασκαλα και γυρισε αλλου το πρσωπο της, να μην τη δουμε τα παιδια, οτι την πηραν τα κλαμματα...
Γιατι να το ξερεις κυριε Αφεντικε, ολα τα "κερδη" σου μαζι δεν αξιζουν ουτε οσο ενα δακρυ της δασκαλας μας ή εμας των παιδιων, που εφτασες στο σημειο να μας παιρνεις ακομα και τους μπαμπαδες μας, για να φτιαχνεις λενε βιλες και πισινες να θαυμαζεις την αρχοντομουτσουναρα σου..
Αυτα ειχα να σου πω κυριε Αφεντικε κι αμα δεν μου δωσεις πισω τον μπαμπα μου, εγω θα σε μαρτυρησω στον Θεο, οπως το εκαμε και ενα αλλο παιδακι, λιγο πριν ξεψυχησει εκει κατω στη Συρια απο τις σφαιρες σας, που τις πουλατε στους ανθρωπους για αυτο που λετε "κερδος" και τους βανετε μετα να σκοτωνουνε ο ενας τον αλλον - και τοτε θα δουμε κυριε Αφεντικε τι θα τα καμεις τα "κερδη" σου, που ειναι βγαλμενα απο τα δακρυα των παιδιων... "
*Σ.τ.Σ.
Α, και για να μην υπαρχουν αποριες απο τους κακοπροαιρετους, ο τιτλος και το νοημα του κειμενου ειναι εμπνευσμενα απο τα λογια μικρης φιλης [κορης καλου φιλου] που ο μπαμπας της αναγκαζεται πλεον να δουλευει και τις Κυριακες...
Για ενα κομματι ψωμι...
Τα υπολοιπα ανηκουν στον χωρο της λογοτεχνιας, που εχει σκοπο να αφυπνισει τις συνειδησεις και να αφησει μια μαρτυρια για το "ειδαμε" στον καιρο μας...
Κουφάλες συριζαίοι, που λέγατε πως θα γινόσασταν άλλοι
Πηγή
attikanea.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.