Η νίκη την τελευταία στιγμή έχει δράση «θεραπευτική». (Ή μήπως κατασταλτική;)

Ένα στριγγό σάλπισμα διαπέρασε τον αέρα. Ήταν το δελτίο! Νίκη! Σάλπιγγα πριν την έναρξη των ειδήσεων σήμαινε πάντοτε νίκη! Κάτι σαν ηλεκτρικό ρεύμα απλώθηκε στο καφέ. Ακόμη και οι σερβιτόρες άρχισαν να τεντώνουν τ’ αυτιά τους.

Το σάλπισμα είχε προκαλέσει τρομερή φασαρία. Ήδη μια ασυνάρτητη φωνή είχε αρχίσει να ακούγεται από την οθόνη, αμέσως όμως πνίγηκε από την οχλοβοή και τις ζητωκραυγές που έρχονταν απ’ έξω. Τα νέα είχαν κυκλοφορήσει ως δια μαγείας. Απ’ όσα μπόρεσε ν’ ακούσει από την οθόνη, κατάλαβε ότι όλα συνέβησαν όπως τα είχε προβλέψει: μια τεράστια ναυτική αρμάδα είχε μυστικά καταφέρει ένα αιφνίδιο πλήγμα στα μετόπισθεν του εχθρού. Τμήματα από θριαμβευτικές εκφράσεις ξεχώριζαν μέσα στο πανδαιμόνιο: «Μέγας στρατηγικός ελιγμός – άψογος συντονισμός – συντριπτική επικράτηση – πλήρης κατάρρευση του ηθικού τού εχθρού – μισό εκατομμύριο αιχμάλωτοι – νίκη που σηματοδοτεί την αρχή τού τέλους τού πολέμου – η μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία της ανθρωπότητας – νίκη, νίκη, νίκη!». 
Κάτω απ’ το τραπέζι τα πόδια του έτρεμαν. Δεν είχε κουνηθεί από τη θέση του, αλλά το μυαλό του έτρεχε, έτρεχε γοργά, βρισκόταν έξω με τα πλήθη και τον ξεκούφαιναν οι ιαχές τους. Κοίταξε και πάλι ψηλά, το πορτρέτο τού Μεγάλου Αδελφού. Ο Κολοσσός που καβαλίκεψε την υφήλιο! Ο βράχος που καθιστούσε κάθε προσβολή από τις εχθρικές ορδές μάταιη. Σκέφτηκε ότι δέκα λεπτά πριν – ναι, μόλις δέκα λεπτά – υπήρχε ακόμη η αμφιβολία μέσα στην καρδιά του, καθώς αναρωτιόταν αν από το μέτωπο θα έφθαναν μαντάτα νίκης ή ήττας. Α, δεν ήταν μόνο ο στρατός τού εχθρού που αφανίστηκε. Πολλά είχαν αλλάξει μέσα του από εκείνη την πρώτη μέρα, αλλά η οριστική, απαραίτητη, θεραπευτική αλλαγή δεν είχε συντελεστεί παρά αυτή την τελευταία στιγμή. 
Τζωρτζ Όργουελ, «1984» (μετάφραση από το πρωτότυπο δική μου).