Μόνον στη Φωτιά του Πολέμου ριζώνουν και στεριώνουν Λαοί και Φυλές...στον αχταρμά της Ειρήνης απλά σβήνουν...

αργά, αθόρυβα και ύπουλα γίνονται πολτός στα καζάνια των ισχυρών του χρήματος...
γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Τον καιρό του πολέμου, τα μέλη της κοινότητας για ν’ αντέξουν και να επικρατήσουν απέναντι στον επιτιθέμενο/εχθρό έχουν ανάγκη να είναι και να νοιώθουν «μια γροθιά».
Αυτό σημαίνει πως η «κοινωνική συνοχή» πρέπει να υπάρχει στον ύψιστο βαθμό.
Με κάθε μα κάθε τρόπο, είναι το πρώτιστο μέλημα των υπευθύνων της ασφάλειας της ομάδας.
Οποιαδήποτε «παραφωνία» τότε μπορεί να είναι ολέθρια για την επιβίωση του κοινωνικού συνόλου.
Μια αντίθετη – πχ αντιπολεμική ή ηττοπαθής – φωνή θα μπορούσε να αποβεί μοιραία.


Μια φωνή που απηχεί μια ιδεολογία που δεν συνάδει με τις ανάγκες επιβίωσης του συνόλου θα μπορούσε επίσης να είναι μοιραία. Πχ οπαδοί κάποιου θρησκεύματος που υπακούει και λαμβάνει εντολές από ξένα κέντρα, εκτός της χώρας και που αντίκειται στην πολεμική δράση επειδή το "κράτος εντολέας" του έχει "αντίθετα συμφέροντα".
Τότε είναι που ενισχύεται κάθε μα κάθε τι από τις «κοινές ρίζες» που θα συμβάλλει στην σφυρηλάτηση των δεσμών της Κοινωνικής Ομάδας και στην ενίσχυση της ιδέας του «όμαιμου».
Αλλιώς, Πόλεμος και δη νικηφόρος δεν γίνεται.
Η ομάδα θα αρχίσει να "φυλλοροεί"...να καταπνίγεται από αισθήματα και φωνές ηττοπάθειας...και παράδοσης με κάθε όρο στον εχθρό...
Για να έχει περιθώρια ν’ αντέξει η χώρα την πίεση του πολέμου, πρέπει ο λαός της να νοιώσει πως όλοι τους είναι ισότιμα αδελφικά μέλη της ίδιας φυλετικής ομάδας.
Τότε είναι που θα τονιστούν με σθένος όλα εκείνα τα στοιχεία που θα τονώσουν αυτά τα συναισθήματα.
Και τα οποία με τη σειρά τους θα προσθέσουν στην ανύψωση της ψυχολογίας και του ηθικού της ομάδας...
Η κοινή ιστορία, τα κατορθώματα της Φυλής, η λαογραφία, η παράδοση, τα Ήθη και Έθιμα, η μουσική, οι χοροί, οι τρόποι διασκέδασης, πιοτού, γλεντιού και φαγητού, οι ιδιαιτερότητες του τρόπου έκφρασης και επικοινωνίας και γενικά τότε είναι που αναδεικνύεται κάθε μα κάθε τι που μετατρέπει τον όχλο σε φυλή.
Τότε είναι που αν κάποιο απ’ τα μέλη της αρνηθεί να πολεμήσει για το σύνολο, θα «συντριβεί» επί τόπου και οι δικοί του θα ατιμαστούν.
Μαζί και τ’ όνομα του νεκρού δειλού.
Παραδειγματικά..
Εκείνες τις μέρες η Δικαιοσύνη είναι ιδιαιτέρως σκληρή και δεν αργεί καθόλου...
Τότε είναι που μαζί με τους «δειλούς» της φυλής «δοκιμάζονται» και όσοι «Ξένοι ζήτησαν» να γίνουν τμήμα της εν λόγω κοινωνίας...
Τότε είναι που θα περάσουν από τα «μέγιστα τεστ»...τα "τεστ της φωτιάς"...
Τις δύσκολες εκείνες μέρες, αναδεικνύονται οι «τρόποι της φυλής»...

Κάθε τι «διαφορετικό» που αντίκειται και δημιουργεί το όποιο πρόβλημα ή «δυνάμει επικίνδυνη παραφωνία» θα «εξοβελιστεί» με συνοπτικές διαδικασίες.
Είναι σαν να λέει τότε η φυλή στον «Ξένο»:
Είσαι έτοιμος να περάσεις όσες στερήσεις και πολεμικές πιέσεις θα περάσουν 
και τα μέλη της φυλής;
Είσαι έτοιμος να την στηρίξεις ενάντια στον επιτιθέμενο;
Είσαι έτοιμος να πολεμήσεις κι εσύ στο πλάϊ της;
Τότε, με σχεδόν τελετουργικό και πανηγυρικό τρόπο η ίδια η φυλή θα τον αναδείξει ως επίτιμο και ισότιμο μέλος της...
Θα έχει περάσει την μέγιστη δοκιμασία της φωτιάς...
Θα αξίζει να είναι «ένας απ’ αυτούς»...
Εάν όχι, εάν επιλέξει να «κρατηθεί στο περιθώριο», αμέτοχος απ’ τα δεινά της φυλής, τότε τον περιμένει ο εξοστρακισμός...

Ο Διωγμός του απ’ τα εδάφη και τους κόλπους της Φυλής...αν όχι, με την παραμικρή «δυνητικά επικίνδυνη» αφορμή, ακόμη και ο θάνατος...
Στα Πέτρινα Χρόνια, στις Πολεμικές Περιόδους είναι που χτίζεται η Φυλή...
Που σφυρηλατούνται οι εσωτερικοί δεσμοί της και θρέφονται οι ρίζες της...
Αντίθετα, τον καιρό της Ειρήνης τότε που ατονεί η αίσθηση της ανάγκης και του κινδύνου και γεννιέται η θέλξη του "πειραματισμού με το νέο, τις απολαύσεις και τις ηδονές", τότε που δεν υπάρχει η ανάγκη των σφιχτών δεσμών της κοινότητας, του λιτού και πειθαρχημένου βίου, μένουν "ατάϊστες οι ρίζες"...
...έτσι, ατονούν και μαζί μ’ αυτές "αρρωσταίνει και το δέντρο"...
Ολόκληρη η "Ομάδα"...
Απλά, βιώνει ένα παραλυτικό σύνδρομο...που μετατρέπεται σε μια κατάσταση "αυτοδιάλυσης" του οργανισμού"...
Ξεκόβουν τα μέλη της ομάδας, άλλος από δω κι άλλος από κει...
Αφού δεν υπάρχει η ανάγκη γι’ αυτά που θα σφυρηλατήσουν τους εσωτερικούς δεσμούς και την σφιχτή συνοχή, αυτά αφήνονται να χαλαρώσουν...να ξεχαστούν...
Να ατονήσουν....
Η γενική χαλαρότητα που βασιλεύει (σε εθνικά, ιδεολογικά, θρησκευτικά/λατρευτικά ζητήματα), ανοίγει διάπλατα τις πύλες για κάθε είδους θεωρία και ιδεολογία που αντιμάχεται αυτήν ακριβώς την «κοινή ρίζα»...

Κριτικάρεται κακόβουλα κι αναψηλαφείται με «καταστρεπτική διάθεση» η ιστορία, η παράδοση, η θρησκεία, τα ήθη και έθιμα...
Κακολογείται μέχρι και η ίδια η έννοια του Έθνους, της Σημαίας, των Συνόρων...Λοιδορείται μέχρι και η Πίστη στον Θεό και η Λατρεία του μέσα από την "Κυρίαρχη βάση Συντάγματος Θρησκεία"...
Πολεμούνται τότε λυσσαλέα όσοι τα υπερασπίζονται...και εξοβελίζονται στο περιθώριο ως "ρύποι του παρελθόντος"...
Μεγάλα τμήματα της κοινότητας μπολιάζονται από άλλες παραδόσεις, λατρείες, ιδεολογίες που ομνύουν και υπακούουν σε κέντρα έξω απ’ την κοινότητα...
Και προπάντων εχθρικά προς αυτήν...
Πλήθη ξένων λαών με άλλες αντιμαχόμενες (ως προς αυτές της κοινότητας) λατρείες και ιδεολογίες παρεισφρύουν...εισβάλλουν στα εδάφη της...
Λόγω της παρατεταμένης χαλαρότητας, η κοινότητα σαν σύνολο δεν νοιώθει την ανάγκη να αντιδράσει...
Βλέπεις, λείπει ο «καταλύτης» για να πυροδοτηθεί αυτή η αντίδραση...
Η «αίσθηση του κινδύνου»...
Μια "αίσθηση συναγερμού της κοινότητας/φυλής" που λειτουργεί ΜΟΝΟΝ σε συνθήκες Πολέμου...
Ήξερε πάρα πολύ καλά τι έλεγε ο Ηράκλειτος όταν θεωρούσε την Φωτιά μήτρα των πάντων...





Ή, όταν με Δωρικό Πνεύμα επιχειρούσε να εξάψει την παροιμιακή ιωνική χαλαρότητα : 
"...Πόλεμος Πατήρ Πάντων..."
Η Φυλή, η Κοινότητα, η «Κοινή Ρίζα», το «Όμαιμον», η «Παράδοση», η «Θρησκεία», οι «Στενοί Δεσμοί» (και μέσω αυτών η ίδια η έννοια της «Ελληνικής Κοινότητας») μπορούν να σφυρηλατηθούν, να ριζώσουν και να στεριώσουν ΜΟΝΟΝ σε συνθήκες Πολέμου...
Σε συνθήκες απόλεμης χαλαρότητας όλα αυτά είναι καταδικασμένα να εκλείψουν....
Και μέσα απ’ αυτή την διαδικασία, καταδικάζεται να εκλείψει η ίδια η Ελληνική Κοινότητα...
Η Ελλάδα...
Το να περάσουμε ΤΩΡΑ την ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ είναι πλέον θέμα ΖΩΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ της ίδιας της Ελλάδας ως «καθαρή» ιστορική συνέχεια ενός Λαού, μιας Φυλής...

Αλλιώς, η «δήθεν» Ελλάδα του αύριο, των 300 φυλών και των 100 νεοεποχίτικων, οικουμενιστικών, ανθελληνικών θρησκειών δεν θα έχει καμία σχέση με την ιστορική Ελλάδα για την επιβίωση της οποίας τόσες και τόσες μάχες έδωσαν επί χιλιάδες χρόνια οι παλαιότεροι...
Για κάποιους βεβαίως αυτό δεν λέει τίποτα...
Αντιθέτως, το πιστεύω τους είναι το ακριβώς αντίθετο: 
«...όσο πιο γρήγορα ψοφήσει αυτό που λέγεται «ιστορική Εθνική/Πατριωτική Ελλάδα των Ελλήνων, της Σημαίας και των Συνόρων», τόσο πιο γρήγορα θα ξεβρωμίσει ο πλανήτης...»...
Απλά, στον επικείμενο πόλεμο έχουν θέσει εαυτόν στην «αντίπαλη ανθελληνική πλευρά»...με ότι αυτό κι αν σημαίνει...
Κι όσο γι' αυτούς που αναρωτιούνται αφελώς:
"...μα για ποιόν πόλεμο μιλάτε;..." 
...δεν έχουν παρά να κοιτάξουν γύρω τους και θα δούν να ξεδιπλώνονται οι επιτακτικές αιτίες και αφορμές πολέμου σε ένα σωρό μέτωπα...εσωτερικά και εξωτερικά...
Όσο νωρίτερα, τόσο το καλύτερο....
Όσο αργότερα, τόσο το χειρότερο....
Ήδη αυτός ο τόπος "έχει αργήσει"...

Η Εθνική μας Άμυνα είναι σε δυσμενέστερη θέση απ' ότι πέντε-δέκα χρόνια πριν αλλά σε εμφανώς καλύτερη θέση απ΄ ότι πέντε-δέκα χρόνια μετά...
Καλό θα είναι πάντως, ΟΛΟΙ να θυμούνται δυό πράγματα:
Πρώτον, ο Πόλεμος αυτός, όσο κι αν κάνετε πως δεν τον βλέπετε, θα χτυπήσει ΚΑΙ την πόρτα σας...και θα την χτυπήσει πολύ βίαια...και όσο πιο "όμορφα' περνάτε σήμερα, τόσο πιο σκληρό θα είναι το "σοκ"...
Δεύτερον, θα κληθείτε, εκ των πραγμάτων να «διαλέξετε πλευρά»...δεν θα υπάρξουν αθώοι...δεν θα υπάρξουν ουδέτεροι και αμέτοχοι...δεν υπάρχει καμία μα καμία περίπτωση να παραμείνετε αλώβητοι και στο περιθώριο...είτε εδώ στην Ελλάδα παραμείνετε είτε "την κάνετε για έξω"...
Λάβετε επίσης όλοι καλά υπ' όψιν ένα ακόμη πράγμα:
Ο Πόλεμος των Ελλήνων θα είναι "πολυμέτωπος"...
Κατά την γνώμη σας "από που θα ξεκινήσει";

Ποιοί θα είναι οι "πρώτοι στόχοι";
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΚΑΛΑ...και πράξτε ανάλογα και έγκαιρα...
ΟΛΟΙ...
Και μην θεωρείτε πως αυτό το νερόβραστο κοινωνικοπολιτικό σκηνικό που μέσα του ανέμελα κολυμπάτε χρόνια τώρα σαν καλοβαλμένα χρυσόψαρα θα υπάρχει και αύριο το πρωί...
Να θυμάστε πως "τέτοιες μεγάλες αλλαγές γίνονται αιφνίδια"....


Και συνήθως χαράματα...



Άλλωστε γι' αυτό βγήκε η ευχή : 
"...Καλό ξημέρωμα..."
Γιώργος Ανεστόπουλος