Κράτος εν κράτει συμμορίες αλληλέγγυων και λαθρομεταναστών – Καταλαμβάνουν ιδιωτικά κτίρια για να στεγάζουν εισβολείς

Μια περίεργη ιστορία διαδραματίζεται γύρω από το εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο City Plaza, στο κέντρο της Αθήνας, που από την Παρασκευή, τελεί υπό κατάληψη από την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης σε Οικονομικούς και Πολιτικούς Πρόσφυγες, που θέλει να μετατρέψει το κτίριο σε χώρο στέγασης προσφύγων, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση που εξέδωσε.

Το… πρόβλημα είναι ότι εμφανίστηκε η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου, που εκφράζει ανοιχτά την οργή της για την κατάληψη και καλεί τους αλληλέγυους να αποχωρήσουν άμεσα από τον χώρο.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας, «οι πρώτες προσφυγικές οικογένειες, από διαφορετικές εθνικότητες μαζί με εκατοντάδες αλληλέγγυους/ες εργάζονται ήδη συλλογικά στην καθαριότητα, τις επισκευές και την οργάνωση του χώρου, ώστε να λειτουργήσει σύντομα κανονικά ως ένα εγχείρημα αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης, ως ένα κέντρο αγώνα. Για πρακτικούς λόγους, για τις επόμενες ημέρες και όσο διαρκούν οι πρώτες εργασίες, δεν είναι δυνατή η φιλοξενία περισσότερων προσφύγων».
Επίσης, από την Ομάδα Επικοινωνίας του Χώρου Στέγασης Προσφύγων City Plaza ανακοινώθηκαν τα εξής:
«Από το Καλοκαίρι του 2015, η Ευρώπη και η Ελλάδα καλούνται να ανταποκριθούν στα ζητήματα που θέτει η μεγαλύτερη εισροή προσφύγων σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αιτία αυτής της κίνησης είναι σε μεγάλο βαθμό η κήρυξη και διεξαγωγή ενός πολύμορφου πολέμου, στρατιωτικού όσο και οικονομικού, από τη μεριά του παγκόσμιου Βορρά στις χώρες του παγκόσμιου Νότου, που έχει οδηγήσει τους πληθυσμούς της στη φτώχεια, τον φόβο και τον κατατρεγμό.
Απέναντι σε αυτό το φαινόμενο, δύο αντιθετικές κινήσεις βρίσκονται σε αντιπαράταξη. Η μία είναι η ενεργοποίηση των πιο βαθέων ρατσιστικών αντανακλαστικών της Ευρώπης. Εκφράζεται με την ανόρθωση φρακτών, τειχών και συρματοπλεγμάτων, την επιστράτευση της FRONTEX και του ΝΑΤΟ για να «προστατευτούν» τα σύνορα, τις απελάσεις και την καταστολή των προσφύγων. Εκφράζεται πάνω απ’ ολα με τη ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, που καταστρατηγεί τη Σύμβαση της Γενεύης και κάθε έννοια ανθρωπισμού, αντιμετωπίζοντας τους πρόσφυγες ως είδος προς ανταλλαγή και ανοίγοντας τον δρόμο για μαζικές απελάσεις σε χώρες στις οποίες απειλείται η ζωή και η ελευθερία τους.
Η άλλη κίνηση είναι αυτή της ανάδειξης ενός τεράστιου κινήματος αλληλεγγύης στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη. Εκατομμύρια άνθρωποι κινητοποίηθηκαν σε όλη την ήπειρο, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στο πλευρό των προσφύγων, στο πλάι τους στη μάχη να περάσουν, ενάντια στα σύνορα και τα εμπόδια στον δρόμο τους. Από την άμεση δράση που ανέπτυξαν εκατοντάδες αλληλέγγυοι στο Πεδίο του Άρεως τον περασμένο Αύγουστο μέχρι τις χιλιάδες των ανθρώπων που ταξίδεψαν από όλες τις χώρες στη Μυτιλήνη και τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου για να ενισχύσουν τις προσπάθειες υποδοχής και βοήθειας των προσφύγων, η Ευρώπη γνωρίζει το μεγαλύτερο κύμα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας των τελευταίων δεκαετιών. Στην κινητοποίηση αυτή, σε αυτή τη μεγάλη έκρηξη της αλληλεγγύης, διαβλέπουμε την ελπίδα για μια συνολική αναγέννηση των κοινωνιών μας, για να αποτρέψουμε τη μετατροπή της Ευρώπης ξανά σε «σκοτεινή ήπειρο».
Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης σε Οικονομικούς και Πολιτικούς Πρόσφυγες, δραστηριοποιήθηκε εδώ και αρκετό καιρό μέσα σε αυτό το κίνημα αλληλεγγύης, με πεδίο δράσης την ευαίσθητη περιοχή του κέντρου της Αθήνας. Ανέδειξε τον αγώνα των προσφύγων, εμπόδισε τις απόπειρες δημιουργίας «υγειονομικών ζωνών» που θα απέκλειαν τη φυσική παρουσία τους, στηλίτευσε τις βαθύτατες ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης που όχι μόνο δεν διασφάλισε από την πρώτη στιγμή την πλήρη φιλοξενία και προστασία των προσφύγων και την ελεύθερη διέλευσή τους, αλλά προχώρησε στην υπογραφή της ρατσιστικής συμφωνίας και ανέλαβε αυτή ουσιαστικά να την εφαρμόσει.
Μπαίνουμε σε μια νέα περίοδο με ποιοτικά διαφορετικές ανάγκες. Η ρατσιστική πολιτική των κλειστών συνόρων που εφαρμόζει η Ευρώπη, αντικειμενικά μονιμοποιοεί την παρουσία στην Ελλάδα ενός μικρού αριθμού οικονομικών και πολιτικών προσφύγων που είχαν την πρόθεση να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τον βορρά. Χωρίς να απεμπολούμε ούτε ελάχιστα το αξιωματικό μας αίτημα για ανοιχτά σύνορα και τη συνολική πάλη μας ενάντια σε αυτά, είμαστε υποχρεωμένοι/ες, ως κίνημα αλληλεγγύης να δραστηριοποιηθούμε κατά προτεραιότητα στο ζήτημα της αξιοπρεπούς διαμονής των προσφύγων στην Ελλάδα, μαζί μας, με πλήρη δικαιώματα σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες.
Στο πλαίσιο αυτό, μαζί με το δεδομένο μας αίτημα να καλυφθούν άμεσα οι στεγαστικές ανάγκες των προσφύγων, όχι σε καταυλισμούς και στρατόπεδα, αλλά σε στεγασμένους χώρους με πλήρη υποδομή στους οποίους θα μπαίνουν και θα βγαίνουν ελεύθερα, προχωρήσαμε στην κατάληψη του χώρου… με σκοπό, αφενός να απαντήσουμε στο μέτρο των δυνάμεών μας σε αυτό το πρόβλημα και αφετέρου να δημιουργήσουμε ένα κέντρο αγώνα και πληροφόρησης για τα ζητήματα των προσφύγων.
Η κίνησή μας αυτή δεν απαλλάσσει την ελληνική και καμία άλλη κυβέρνηση από την υποχρεώση να προβεί η ίδια άμεσα σε κινήσεις στέγασης και προστασίας όλων των προσφύγων. Αναδεικνύει ωστόσο την αλληλεγγύη ως την κινητήρια κοινωνική δύναμη που θα αποτρέψει τα ρατσιστικά σχέδια των ευρωπαϊκών κρατών και θα απλώσει ένα δίκτυ προστασίας των προσφυγικών πληθυσμών, στην κατεύθυνση της πλήρους και απρόσκοπτης πρόσμειξης τους με τους/τις ντόπιους/ες εργαζόμενους/ες, καταπιεσμένους/ες. Είναι η ίδια αυτή αλληλεγγύη που μετά τη ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, στοχοποιήθηκε και δαιμονοποιήθηκε από τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση, ως αυτή που παρασύρει τους κυνηγημένους πληθυσμούς στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
Το καθεστώς εξαίρεσης που ετοιμάζεται για τους πρόσφυγες, είναι προφανές, ότι αν επιτύχει δεν θα σταματήσει σε αυτούς, αλλά θα επεκταθεί ως μοντέλο σε ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας, η οποία έχει βιώσει πολύ έντονα τα τελευταία χρόνια τις πολιτικές φτώχειας, καταστολής και αποκλεισμού.
Δηλώνουμε ότι θα παλέψουμε μέχρι τέλους, μαζί με τους πρόσφυγες και τους/τις αλληλέγγυους/ες εργαζόμενους/ες που πάλεψαν όλα αυτά τα χρόνια ενάντια στην φτώχεια, για την πλήρη ικανοποίηση αυτών των δικαιωμάτων. Για την παροχή όλων των εκπαιδευτικών, υγειονομικών υπηρεσιών, για τη στέγαση και σίτιση των πρσφύγων και ενάντια στη δολοφονική πολιτική των κλειστών συνόρων, η οποία έχει οδηγήσει μέχρι σήμερα στον θάνατο χιλιάδες ενήλικες και παιδιά. Ενάντια στη δημιουργία απομονωμένων γκέτο μακριά από τον αστικό ιστό που θα μετατρέπουν τους πρόσφυγες σε «αόρατους ανθρώπους».
Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης σε Οικονομικούς και Πολιτικούς Πρόσφυγες καλεί κάθε αλληλέγγυο/α να συμμετέχει σε αυτή την προσπάθεια, στο πλάι του Κέντρου Στέγασης Προσφύγων City Plaza και κάθε ανεξάρτητης δομής αλληλεγγύης. Για να σταματήσουμε τον ρατσισμό και την ανθρωποφαγία και να οικοδομήσουμε έναν κόσμο αμοιβαιότητας, αλληλοβοήθειας και συνύπαρξης».

Η οργή της ιδιοκτήτριας Από την πλευρά της, όμως, η Αλίκη Παπαχελά, ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου, όπως λέει, αναφέρει τα εξής με συνεχείς αναρτήσεις στο Facebook:
«Αναγκάζομαι να κάνω δημοσίευση που δεν θα ‘θελα,  επειδή μαθαίνω ότι έχει γίνει και σελίδα καλέσματος αλληλέγγυων στο facebook για να στηρίξουν την κατάληψη του ξενοδοχείου CITY PLAZA στην Αχαρνών.
To ξενοδοχείο είναι ιδιοκτησίας μου, δεν είναι εγκαταλελειμένο, προσπαθώ εδώ και χρόνια να το πουλήσω. Τα τελευταία χρόνια των μνημονίων με τους ανήκουστους φόρους δε, έχουν φθάσει τα χρέη πάνω απ’ τον ουρανό.
Το να καταλαμβάνεις ιδιωτικό χώρο, να αρνείσαι να τον εγκαταλείψεις όταν στο ζητάει ο ιδιοκτήτης, να τον ξεφτιλίζεις λεκτικά και να του λες ότι τα δικαιώματά του είναι τίποτα μπροστά στων προσφύγων δεν είναι ούτε αλληλεγγύη ούτε δικαιοσύνη ούτε χτύπημα του καπιταλισμού. Αν σκοτώνοντας εμένα νομίζετε ότι θα έρθει παγκόσμια ειρήνη, δικαιοσύνη και ανθρωπιά, είστε μακριά νυχτωμένοι.
Ντροπή μόνο και μετάνιωμα για πολλά που πίστεψα στην ζωή μου…
*** Eκτός του χλευασμού που υπέστην απ’ τους «αλληλέγγυους» σ’ ότι και να έλεγα στην προσπάθειά μου να τους πείσω να φύγουν χωρίς παρατράγουδα μόνοι τους, άκουσα κι απ’ τον μεσήλικα «αρχηγό» τους ότι «θα μου χώσει μία» και να ξεκουμπιστώ. Εκείνη την ώρα που με χλεύαζαν και έβριζαν, ήρθε και μεσίτης με πελάτη να το δεί και ακούγοντάς με να του μιλάω στο τηλέφωνο λέγοντάς του ότι έχουν κάνει κατάληψη και να φύγει, άρχισαν να γελάνε λέγοντας «Kοίτα η μαλ… νομίζει ότι μας κοροϊδεύει» και άλλα όμορφα! Μαθαίνω επίσης, απ’ ευθείας απ’ τον ΟΗΕ, ότι υπάρχουν ανάμεσα στους «αλληλέγγυους» μέλη ΜΚΟ.
***
Ροσινάντε, ΑΡΑΝ, ΛΑΕ είναι οι»Αλληλέγγυοι» καταληψίες στο City Plaza; 20 ευρώ το κεφάλι κόβετε για να τους βάλετε μέσα; Με ξένα κόλλυβα;
Και για πείτε μου, ποιοί είστε και με τι δικαίωμα ορίζετε τη δική μου ζωή; Πήγα να ορίσω εγώ την δική σας; Ήρθα να κάνω κατάληψη στο σπίτι σας και να βάλω όποιον θέλω και να σας προπηλακίσω κιόλας; Έδειρα κανέναν όπως προπηλακίσατε και δείρατε την επί χρόνια γραμματέα της εταιρίας και προσωπική μου φίλη, που ήρθε και σας φώναζε να φύγετε γιατί είναι ιδιωτικός ο χώρος; (Παρεμπιπτόντως και 35 χρόνια πληρωνόταν κανονικά η συγκεκριμένη γραμματέας, και το εφάπαξ της πήρε από μένα και την σύνταξή της απ το 2010.)
Επειδή ξέρω, λοιπόν, ποιά συμφέροντα κρύβονται πίσω σας κι επειδή το πράγμα είναι στημένο εδώ και καιρό, κι επειδή δεν ενδίδω σε ορέξεις, μια και καλή και για τελευταία φορά:
Το κτίριο δεν είναι εγκαταλελειμένο, ούτε κατασχεμένο, ούτε δημευμένο. Δεν έχει υποθήκες και τα χρέη του αφορούν τα ΕΝΦΙΑ και τα πανωτόκια του τα τελευταία χρόνια που δεν υπήρχαν έσοδα για να πληρωθούν οι μνημονιακοί φόροι, και τα ταμεία που αφορούν αποκλειστικά εμένα, γιατί είμαι η μόνη εργαζόμενη της εταιρίας μου. Αλλοι εργαζόμενοι που να τους χρωστάω δεν υπάρχουν ούτε πιστωτές. Αρκετά με τα ψέμματα που διαδίδετε.
Αν δεν καταλαβαίνετε πόσο φασισμό κρύβουν οι συμπεριφορές σας και πόσο ΤΙΝΑ κάνετε τα πράγματα, κακό του κεφαλιού σας.

Ανεβάζω τις φωτό για να καταλάβετε κάπως και πόσο επικίνδυνο είναι όλο αυτό κυρίως για τους ανθρώπους που οι «αλληλέγγυοι» εγκλώβισαν επί της ουσίας στο City Plaza. Αφού έσπασαν λουκέτα και κλειδαριές έχουν βάλει αλυσίδα δικιά τους και face control.
Το κτίριο δεν έχει ρεύμα ούτε πυρασφάλεια κι είναι επτά όροφοι. Έχουν γεμίσει τον τόπο με λάμπες πετρελαιου για φως και δεν ξέρω τι άλλο και τους έχουν κλειδώσει μέσα. Αν πιάσει μια φωτιά, άστε το κτίριο, τους ανθρώπους που θα καούν σαν τα ποντίκια δεν τους σκέφτονται;
Επίσης αν κάποιος πάθει κάτι στον έβδομο όροφο, πως θα τον πάρει ασθενοφόρο; Μερικά απ τα χιλιάδες ερωτήματα. Και φυσικά ότι και να συμβεί υπαίτια απέναντι στον νόμο είμαι εγώ κι όχι οι «αλληλέγγυοι». Συγχαρίκια και πάλι!
*** Μεταξύ των άλλων ψευδών που διακινούν οι καταληψίες του City Plaza, ιδού κι άλλο ένα παρακάτω. Δεν ξέρω ποιά είναι η κυρία Λεγάκη κι από που αντλεί τις πληροφορίες της αλλά είναι εν μέρει λανθασμένες.
Κυρία Λεγάκη κι όσοι διακινείτε τέτοια ψέματα για να υπερασπιστείτε το «δίκαιον» της καταπάτησης ιδιωτικού χώρου, μάθετε ότι είναι διαφορετική η ιδοκτήτρια εταιρεία και διαφορετική η εταιρεία εκμετάλλευσης που το νοίκιαζε απ την ιδιοκτήτρια μέχρι το 2010. Εμένα, λοιπόν μου ανήκει η ιδιοκτήτρια. Και στον κύριο Παναγιώτη Τσατσάνη, ξενοδόχο, και τον γιό του και την γυναίκα του ανήκε η εταιρεία εκμετάλλευσης.
Ουδέποτε δούλεψα σαν «ξενοδόχα» ούτε είχα καμμία δουλειά με τους εργαζόμενους του κυρίου Τσατσάνη. Ο εν λόγω σταμάτησε να πληρώνει τα ενοίκια για το κτίριο του ξενοδοχείου που μου ανήκε απ το 2009 και δεν μπορούσα και να τον εξώσω. Εκείνος έλαβε επιδοτήσεις ή ότι άλλο, η δική μου εταιρεία ποτέ καμμία επιδότηση από πουθενά.
Ο εξοπλισμός του ξενοδοχείου ανήκε σε κείνον και είχα εγώ βάσει της σύμβασής μας ενέχυρο επί αυτού αν δεν με πλήρωνε. Τον Μάρτη του 2010, λοιπόν, ήρθαμε σε συμφωνία για να αποχωρήσει απ το ακίνητό μου να μου αφήσει τον εξοπλισμό έναντι των χρεών του προς εμένα και να αποχωρήσει. Αποχώρησε και αμέσως μετά κήρυξε πτώχευση αφήνοντας απλήρωτους εργαζόμενους και άλλους προμηθευτές κλπ.
Οι εργαζόμενοι, λοιπόν θεώρησαν καλό να βάλουν σύνδικο ζητώντας από λαμπτήρες μέχρι σωλήνες αποχέτευσης για να «βγάλουν» αυτά που τους χρώσταγε ο Τσατσάνης, όχι εγώ! (Μην ξεχάσω και τα αλατοπιπέρα και τις χαρτοπετσέτες!) Κι έτσι πήγαμε δικαστικά διεκδικώντας ο καθένας τα δικά του χρεωστούμενα, οι εργαζόμενοι τ απλήρωτά τους κι εγώ τα δικά μου απλήρωτα. Η δικαιοσύνη δεν έχει ακόμα αποφανθεί, οπότε εγώ δεν είμαι σε θέση να αρνηθώ ή να αποδεχθώ καμμία νόμιμη απόφαση. Οταν αποφανθεί η δικαιοσύνη τότε φυσικά θα κάνω τα νόμιμα.
Σταματήστε τα ψέμματα γιατί υπάρχουν ντοκούμεντα και χαρτιά που αποδεικνύουν την αλήθεια. Και κυρία Antonia Legaki ανασκευάστε παρακαλώ!».
iefimerida.gr