Ο Χριστιανός μπορεί να είναι άραγε ταυτόχρονα και Πολεμιστής; (Μέρος 4ο)

"Μην αγωνίζεστε, αγαπητοί, να πάρετε εσείς εκδίκηση, γιατί αυτό είναι δουλειά του Θεού την ώρα της κρίσεως." (Ρωμ. 12, 19)
γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Στο ερώτημα αν ο Χριστιανός μπορεί να είναι ταυτόχρονα και πολεμιστής, αβίαστα προκύπτει ως αυθόρμητος συσχετισμός/απάντηση ο εξής:
...ΑΝ "Άγιοι" μπόρεσαν να υπάρξουν "πολεμιστές (αίματος)" ταυτόχρονα με την περίοδο της "Αγιοσύνης", τότε ναι...ο Χριστιανός μπορεί να είναι ταυτόχρονα και πολεμιστής...

Αυτή την "εκδοχή" την είδαμε κυρίως στα προηγούμενα σημειώματα...
(Μέρος 1ο) , (Μέρος 2ο) , (Μέρος 3ο)
(και θα την δούμε ακόμη πιο πολύ σε επόμενα κείμενα)...
Τώρα θα δούμε μιαν άλλη εκδοχή...ακόμη πιο "βαριά"...
Αν ο ίδιος ο Ιησούς έχει μια "Πολεμική εσχατολογική (και όχι μόνο) βίαιη πλευρά" ταυτόχρονα με την "αγαθή" και "αγαπητική", τότε ναι αυτομάτως και ο πιστός Χριστιανός ίσως θα μπορούσε να είναι ταυτόχρονα και πολεμιστής...
Βεβιασμένο συμπέρασμα;
Πιθανόν...πιθανόν και όχι...
Όπως και να' χει πάντως, αυτή η "εκδοχή" ιστορικά αποσιωπάται επιμελώς...
Ίσως πάντως όχι και άδικα...ίσως όχι και τόσο "κακώς"...
Ίσως οι Πατέρες της Εκκλησίας, Άγιοι και μη και συνακόλουθα όλοι οι κατοπινοί "Εκκλησιαστικοί Ακόλουθοι" (ασκητές, μοναχοί, εγκρατευτές, διανοητές, θεολόγοι, κληρικοί και κοσμικοί) να έπραξαν άριστα αποκρύπτοντας αυτή την "δυστοπική", "αρκούντως σκοτεινή" και "θανάσιμη πλευρά"...
Πιθανόν να ήταν άκρως αρνητικό παράδειγμα προς μίμηση στους πάντα τόσο "ευάλωτους ψυχοπνευματικά" ανθρώπους....
Ερευνώντας όμως αυτό το από τη φύση του "στρυφνό θέμα" ("Χριστιανός και Πολεμιστής") είμαστε υποχρεωμένοι να δούμε και αυτή την "οιονεί σκοτεινή εκδοχή"...

Είθε να γίνει ορθά και όχι καταχρηστικά και επιπόλαια...
Είθε να γίνει με τον αρμόζοντα σεβασμό στον Θεάνθρωπο και να μην μετατραπεί σε προσβολή του Αγίου Πνεύματος...
Είθε η "καλή - και κυρίως Ορθόδοξη - πρόθεση" να κυριαρχήσει και να αναγνωριστεί ως τέτοια...
Και να μην θεωρηθεί ως ερέθισμα αιρετικής δαιμονικής επιλογής...
Η 2^α Παρουσία – ένας «άλλος» Ιησούς...ο «Αμείλικτος» Κριτής (Πολεμικός) Ιησούς...

Το "Φοβερό Βήμα": Είναι άραγε επαρκώς προετοιμασμένοι οι Πιστοί γι’ αυτή την πλευρά του Χριστού;
Μιλώντας για την 2^α Παρουσία, είμαστε υποχρεωμένοι να δούμε και μια άλλη όψη του Ιησού...
Την «Βίαιη»...την «Θυμώδη»...την «εκρηκτική»...την «Θανάσιμη»...
Είμαστε άραγε εξοικειωμένοι με αυτήν;
Και ας αφήσουμε την Π. Διαθήκη στην άκρη...(έτσι κι αλλιώς, ο ίδιος ο Ιησούς δεν "απενεργοποίησε/ακύρωσε" την "βίαιη πλευρά" της;)...
Μας προετοιμάζει άραγε η Καινή Διαθήκη γι’ αυτό;
Η Πατερική Παράδοση;
Η «επί γης εκπρόσωπος και Ιερουργός» του Θεού, η Εκκλησία;
Η "οιονεί βίαιη εικόνα του Ιησού" μπορεί να συντεθεί από πολλές ψηφίδες...σκόρπιες εδώ κι εκεί...
να πχ μια ιδιαιτέρως χαρακτηριστική, δοσμένη από έναν εγνωσμένης αξίας Ορθόδοξο Αγιορείτη Μοναχό...
Στο http://aegeanhawk.blogspot.gr
περιγράφεται ένα από τα οράματα του  Αγιορείτη Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα...
Η Παναγία να θερμοπαρακαλεί κλαίγοντας τον Υιό της Ιησού να σώσει την Ελλάδα και τους Έλληνες από την καταστροφή (δηλ. θάνατος) που τους κυκλώνει κι αυτός απτόητος και αλύγιστος απέναντι στις ικεσίες της να την «σταματά» λέγοντάς της επιτακτικά πως τους αξίζει αυτή η σκληρή μοίρα, λόγω των αμαρτιών, του έκλυτου βίου, των κακών έργων και της συνειδητής πλήρους απομάκρυνσής τους από τον Θεό και να μην τους υποστηρίζει...
...εν κατακλείδι: τους προορίζει εσκεμμένα για «αμνούς προς παραδειγματική και παιδαγωγική σφαγήν» (κάποιων άλλων επιζώντων προφανώς...Ελλήνων και μη)...
Είναι παρόμοια - σε "θανάσιμη  (κολαστική; παιδαγωγική;) βία" - με μια άλλη θαυματουργή αγιογραφική στιγμή αυτής της «απρόσμενα βίαιης Χριστολογίας»...
Το περιστατικό της «Παναγίας της Παραμυθίας»...
Εν τάχει:
Ι. Μονή Βατοπαιδίου...
Κάποια χρονιά, αρχές του 14ου αι., στις 21 Ἰανουαρίου, τελείωσε ο Όρθρος. Οι πατέρες αποσύρθηκαν στα κελλιά τους για να αναπαυθούν, μέχρι να αρχίσουν τα καθημερινά τους διακονήματα. Τότε θα ανοιγόταν και η πύλη της Μονής. Δεν γνώριζαν ότι έξω από αυτήν παραμόνευαν πειρατές,- τότε ήταν μάστιγα στο Αιγαίο πέλαγος-, που την είχαν περικυκλώσει, έτοιμοι να εισβάλλουν για να καταστρέψουν τα πάντα.
Και να κατασφάξουν τους πάντες.
Στο ναό βρισκόταν μόνος ο Ηγούμενος, αφοσιωμένος στην προσευχή του. Πετάχτηκε ξαφνικά ακούοντας μια φωνή, που δεν έμοιαζε με φωνή ανθρώπου.
Έντρομος κοίταξε γύρω του. Δεν είδε κανένα.
Έξάλλου κανένας δεν ήταν μέσα στό ναό. Και όμως κάποιος μίλησε. Συγκέντρωσε την προσοχή του και γεμάτος φόβο κατάλαβε ότι η φωνή προερχόταν από την εικόνα της Θεομήτορος. Με ευλάβεια τέντωσε το αυτί του για να ακούσει. Άκουσε τότε τη φωνή της Παναγίας να λέει:
«Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές».
(σημ. Γ.Α.: προφανώς τον εχθρό κάτω από τα τείχη τον διώχνεις ΜΌΝΟ με έναν τρόπο: με όπλα και πολεμικές αμυντικοεπιθετικές θανάσιμες ενέργειες)
Κατάπληκτος ο Ηγούμενος προσήλωσε τα μάτια του στην εικόνα της Θεοτόκου. Αντίκρυσε τότε ένα εκπληκτικό θαύμα.
Η μορφή της Παναγίας ήταν ζωντανή. Το βρέφος Ιησούς που κρατούσε στα χέρια της πήρε και αυτό ζωή. Κίνησε το δεξί του χέρι και έκλεισε το στόμα της αγίας Μητέρας του, στρέφοντας προς αυτήν το φωτεινό πρόσωπό του.
Μια γλυκιά παιδική φωνή ακούστηκε να λέει: «Μη,
Μητέρα μου, μην τους το λες. Άφησέ τους να τιμωρηθούν, όπως τους αξίζει, γιατί αμελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα».
Τότε η Κυρία Θεοτόκος με μεγάλη μητρική παρρησία  προς τον μονογενή Υιόν της, σήκωσε ελαφρά το χέρι, συγκράτησε το χεράκι του, έκλινε λίγο προς τα δεξιά το θείο της πρόσωπο και επανέλαβε πιο έντονα :
«Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές…
Και κοιτάξτε να μετανοήσετε, γιατί ο Υιός μου είναι οργισμένος μαζί σας». 
Επανέλαβε δε και για τρίτη φορά την προειδοποίηση:
«Σήμερα, μην ανοίξετε την πύλη της Μονῆς…».      
Περισσότερα στο http://www.diakonima.gr

Εικόνα 1 Ο Χριστός Σπαθοφόρος, Μονή Αναλήψεως, Κόσοβο
Είναι ομολογουμένως μια «σκληρή εικόνα», ασυνήθιστη ως προς την «εικόνα» που έχει συνηθίσει ο Χριστιανός για τον Χριστό...
Τον «Ήπιο», τον «Πράο», τον «Προσηνή», τον «Αγαπητικό», τον «Συγχωρητικό»...
Τον «Μη Βίαιο», «μη Θυμώδη» Ιησού...
Αντιθέτως, η παραπάνω εικόνα (που συντίθεται από τα περιγραφόμενα οράματα) περιέχει απίστευτη βία...εξόχως, ιδιαζόντως ωμή και αδίστακτα σκληρή θανάσιμη βία...και βεβαίως εξίσου πολύ αίμα...και θάνατο...
Άραγε, αυτή η «αντίθεση», η "βίαιη, σκληρή πλευρά" του Ιησού έχει έδαφος πίσω της; 

Πως και από που προκύπτει;

Πόθεν άγονται και φέρονται τα «ριζώματά» της;
Πχ ενώ στην Καινή Διαθήκη η παρουσία και η δράση του Ιησού "είθισται να λέγεται" πως είναι «σχετικά διακριτική» (θεραπεύει θαυματουργικά και την ίδια στιγμή τους λέει «να μην το πείτε πουθενά») στις Έσχατες Ημέρες παρουσιάζεται και προμηνύεται «εντελώς αντίθετη»...
Βλέπουμε στο http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/469938/ti-eihe-pei-o--agioannis-o-hrysostomos-gia-tin-deytera-paroysia
«...Πχ «Όπως η αστραπή βγαίνει από την ανατολή και φαίνεται μέχρι τη δύση, έτσι θα γίνει και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου» (Ματθ. 24, 27).
Όταν θα έρθει ο Υιός του ανθρώπου, ο ήλιος θα σκοτισθεί και η σελήνη δε θα δώσει το φως της».
Τόσο υπερβολική θα είναι τότε η λάμψη της παρουσίας Του που θα κρυφτούν και τα πιο λαμπρά αστέρια. 

«Τότε θα πέσουν και τα άστρα απ' τον ουρανό, τότε θα φανεί στον ουρανό το σημείο του Υιού του ανθρώπου» (Ματθ. 24, 30). Είδες τη δύναμη του σημείου του σταυρού; Ο ήλιος θα σκοτισθεί και η σελήνη δε θα φαίνεται πλέον. Ο σταυρός όμως θα φαίνεται και θα λάμπει, για να ξέρεις πως είναι πιο λαμπρός κι απ' τον ήλιο κι απ' τη σελήνη.

«Τότε θα σαλευθούν και οι ουράνιες δυνάμεις» (Ματθ. 24, 29)
 «Και τότε θα θρηνήσουν όλες οι φυλές της γης» (Ματθ. 24, 30) , γιατί θα δουν τον κατήγορό τους και θα συναισθανθούν το σφάλμα τους....»
Καθόλου "διακριτική η εσχατολογική του εμφάνιση" θα έλεγε κανείς...
Εντελώς "αντίθετη" από την "διακριτική του εμφάνιση στην Καινή Διαθήκη" θα πρόσθετε...
Μήπως όμως εντέλει δεν είναι και τόσο "αντίθετη"; το ότι είπε ο Ιησούς σε μερικές περιπτώσεις "να μην μιλήσουν πουθενά για την θαυματουργή του θεραπεία" έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εκτεταμένη δημόσια θεραπεία χιλιάδων άλλων που τον ακολουθούσαν στις διάφορες περιοδείες Του ζητώντας την θεραπεία τους...την οποία και ο Ιησούς δεν την αρνούνταν...
Μήπως ο "θαυματουργός πολλαπλασιασμός των άρτων" και των ψαριών έγινε διακριτικά, μυστικά και αθόρυβα; πως θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο;
Συνεπώς, ο Ιησούς προετοίμασε όχι για "διακριτική του εμφάνιση" αλλά για το ακριβώς αντίθετο...
Κι αυτό από μόνο του μπορεί να το ονομάσει κανείς "πρόπλασμα βίας"...
Η επιβολή της "υπερφυσικής ισχύος" μαζικά σε χιλιάδες ανθρώπους...είτε είναι "έτοιμοι" για την "έκθεση στο θαύμα" είτε όχι...
Πως και που στηρίζονται αλήθεια όλα αυτά;

Είναι δυνατόν να έχει τόσο πολεμική φύση ο Ιησούς;

Τόση βιαιότητα;
Κι όμως...συγκεκαλυμμένα - εμμέσως πλην σαφώς – κάποια, έστω «σημειολογικά», στοιχεία μας δίνονται....
...κατ’ αρχήν, οι αγιογραφήσεις του Ιησού...πουθενά – στην Ορθόδοξη βυζαντινή Αγιογραφία και δη της Ιεράς Πατερικής Παράδοσης – δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ αγιογράφησή Του όπου το πρόσωπό Του να αποπνέει «αγαπητικά χαρακτηριστικά»...
....αυστηρότητα, ναι...
...Μεγαλείο Παντοκράτορος, ναι...
... η απόλυτη αυτοπεποίθηση και σιγουριά του Μεγίστου Αρχιστρατήγου και Ηγεμόνος, ναι...
...διεισδυτικότητα Θεϊκού βλέμματος ως τα τρίσβαθα της ψυχής του πιστού, ναι...
...αλλά, «αγαπητικότητα», «ταπείνωση» και «αγαθότητα», ΟΧΙ...
Στην έκφραση της Παναγίας Μητέρας του ναι...τα βρίσκουμε αυτά...

Η μόνη αγιογράφηση του Ιησού με "γλυκύτητα στην όψη" είναι ως παιδί στην αγκαλιά της Αγίας Μητέρας Του
Στην έκφραση πλήθους Αγίων του (πχ Όσιος Παΐσιος, Άγιος Παρθένιος, Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ναι...

Αλλά στον Ιησού, ΌΧΙ....
Μεγαλείο ναι...ηγεμονική ατσάλινη αποφασιστικότητα ναι...έκφραση ταπείνωσης όχι...
να πχ μερικές αγιογραφήσεις Του...












Κι αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «προοίμιο βίαιης εξέλιξης»...δοσμένο από την "επίσημη Ορθόδοξη Αγιογραφία", δηλαδή, την ίδια την Εκκλησία που "προώθησε επίσημα τις συγκεκριμένες καλιτεχνικές/αγιογραφικές αποδόσεις του Θεανθρώπου".
Άλλωστε, η "Εικόνα" υπάρχει για να δίνει τα κατάλληλα "παιδευτικά μηνύματα" στους πιστούς...
Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι "οπτικές εκροές" τους...
Ένα πρόσωπο λχ κάποιου Αγίου είναι "ασκητικό" γιατί αυτό ακριβώς είναι το "μήνυμα" που σχεδιάζεται να "περάσει στην ψυχή του πιστού".
Έτσι ακριβώς λοιπόν συμβαίνει και με την αγιογράφηση του ίδιου του Ιησού...
Γι' αυτό και τις υπερασπίστηκε με τόσο σθένος η Εκκλησία επί 130 χρόνια τους καιρούς της αμείλικτης Εικονομαχίας.
Υπερασπίστηκε την πανίσχυρη "Διδακτική Σημειολογία", την "Κατηχητική Σημειωτική" των Εικόνων...
Μας δίνεται επίσης κάτι ακόμη που «προοιονίζει» τα παραπάνω έστω και έμμεσα...κι αυτό το κάτι δίνεται μέσα στην ίδια την «φιλειρηνική/αγαπητική/συγχωρητική» Καινή Διαθήκη:
Εν αρχή όλων λοιπόν, στον Ιησού καταλογίζεται η ρίζα του Βασιλιά Δαυίδ...
Και σύμφωνα με την Π.Διαθήκη αυτή είναι μια από τις πολεμικότερες (και «αιματηρότερες») μορφές της ιουδαϊκής παράδοσης και ιστορίας.
Ακόμη δε και σε σχέση με την άλλη «πολεμική φυσιογνωμία», τον βασιλιά Σαούλ, αρκεί το χαρακτηριστικό (ιουδαϊκό) λαϊκό δοξαστικό επιφώνημα της εποχής για να μας διαφωτίσει επαρκώς περί της «αιματηρότητας ενός εκάστου»:

«Ο Σαούλ σκότωσε χιλιάδες, μα ο Δαυϊδ μυριάδες»...
Σύμφωνα με την γενεαλογία του Ιησού http://oodegr.co/oode/grafi/kd/geneal1.htm
μπορεί μεν να μην «κρατάει» απ’ τον Δαυιδ απ’ ευθείας μέσω του Ιωσήφ (λόγω ασπίλου κι αδιαφθόρου Συλλήψεως), αλλά πρώτον, του αποδόθηκε η γενεαλογία και την αποδέχτηκε και δεύτερον, από τον ίδιο γενάρχη κρατούσε και η Αγία Μητέρα του, η Παναγία...
Έτι δε περαιτέρω περί των «πολεμικών ριζών» που (έστω και «συμβολικά») έσπειρε γύρω του ο Θεάνθρωπος ας λάβουμε υπ’ όψιν και το ότι, στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος, στο όρος Θαβώρ, εμφανίστηκαν μπροστά του ο Προφήτης Ηλίας και ο Μωϋσής...
Δύο, «καθαγιασμένες» μεν παλαιοδιαθηκικές, πλην «ιδιαιτέρως πολεμικές»  προσωπικότητες στην Ιερά Ιουδαϊκή (και Χριστιανική) παράδοση...(υπεύθυνες και οι δύο για χιλιάδες νεκρούς, ένθεν κι ένθεν)...
Την στιγμή που υπήρχαν και σαφώς πιο «ειρηνικές μορφές» με τις οποίες θα μπορούσε να έχει συναντηθεί ο Ιησούς κατά το κορυφαίο γεγονός της Θείας Μεταμορφώσεώς του...
Εφόσον «επέλεξε» αυτούς, αυτοδίκαια επέλεξε να (προσ)λάβει και τα «συμβολικά πολεμικά (βίαια) πρωτοτόκια τους»...
(Παρ’ ότι αφόρισε τη βια της Παλαιάς Διαθήκης...ενώ «καλώντας τους και αποδεχόμενός τους» είναι σαν να αποδέχεται και να ενστερνίζεται - εμμέσως πλην σαφώς - την πολεμική και (οιονεί) θανάσιμή τους φύση....).
Επίσης, κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας του είχε πολλές «εκρηκτικές» γεμάτες θυμό στιγμές που δεν τονίστηκαν επαρκώς ποτέ...θα παρουσιαστούν πιο κάτω λεπτομερώς...αρχίζοντας εδώ από μια χαρακτηριστική...την εξόντωση με μια εντολή 2.000 γουρουνιών...που μπορεί αυτό να μην το έκανε μεν με θυμό (ούτε γιατί θύμωσε με κείνα τα ζώα), πλην όμως «ήξερε πάρα πολύ καλά γιατί το έκανε» (συμβολικά, επικοινωνιακά)...είχε προφανώς απόλυτη επίγνωση γιατί επέλεξε να χρησιμοποιήσει την αφαίρεση ζωής...
....κάτι που δεν ξαναέκανε ποτέ κατόπιν...
Γάδαρα: η θεραπεία του δαιμονισμένου
Ευαγγέλιο του Λουκά, η θεραπεία του δαιμονισμένου, στη χώρα των Γαδαρηνών, Γαλιλαία...
Το περιστατικό των χοίρων ήταν ένα ξεκάθαρα και εξόχως βίαιο περιστατικό....ο Ιησούς εξόντωσε δύο χιλιάδες ζώα...γιατί;
Η επίσημη ερμηνευτική/κηρυγματική εκδοχή λέει πως ήταν εν πολλοίς η τιμωρία των ιδιοκτητών τους γιατί παραβίαζαν τον Μωσαϊκό νόμο εκτρέφοντας γουρούνια, του οποίου το κρέας απαγορευόταν να καταναλωθεί ως ακάθαρτο...
...μάλλον όμως θεωρούμε το γεγονός από την λάθος πλευρά...
...η Δεκάπολις, στην οποία ανήκαν τα Γάδαρα, ήταν ελληνιστική κτήση...
...οι πόλεις αυτές ήταν – στην γλώσσα των εβραίων - πόλεις gentile ή αλλιώς πόλειςgoim ή αλλιώς «Πόλεις εθνικών», δηλαδή, «μη-εβραίων»...
...δηλαδή, ανθρώπων που ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑΝ στα "Ιουδαϊκά ήθη και έθιμα", ανθρώπων που πολύ απλά ΔΕΝ πίστευαν στα ιουδαϊκά "ΠΙΣΤΕΥΩ"...
...και έτσι παρέμεινε αυτή η περιοχή...
Για την ακρίβεια:
...στα χέρια των Ιουδαίων «τυπικά» τουλάχιστον, κατά την Σελευκιδική περίοδο πέρασε μόνον επί Αλέξανδρου Ιανναίου (76πΧ) έως το 103 και τον καιρό της μητέρας του που τον διαδέχτηκε για άλλα 9 έτη (ως το 67πΧ)...
...οι οποίοι όμως είχαν επιλέξει το «ελληνιστικό στρατόπεδο» αντί αυτό των εθνικιστών Ιουδαίων..
...συνεπώς, ούτε αυτή την περίοδο των 36 ετών άλλαξε η εθνολογική τους σύνθεση...
...αμέσως μετά ξαναπέρασε στα χέρια των Σελευκιδών....
...άλλη μια φορά δόθηκε στους εβραίους και για την ακρίβεια το 29 πΧ από τον Αύγουστο Οκταβιανό στον Ηρώδη...
...ο οποίος Ηρώδης ήταν ο αγαπημένος των Ρωμαίων και ένα από τα πιο μισητά πρόσωπα για τους Ιουδαίους...
...ένας από τους λόγους ήταν η... «αραβική καταγωγή» του...
...ο άλλος, οι σφαγές που επανειλημμένα είχε κάνει στους εβραίους...
...στην διοίκησή του χρησιμοποιούσε Έλληνες...
...ενίσχυε παντοιοτρόπως το ελληνικό στοιχείο κυρίως με οικονομικά μέσα και χορηγίες...
...στον στρατό του χρησιμοποιούσε αποκλειστικά μισθοφόρους και μάλιστα από μακρινές περιοχές...Θράκες, Γερμανούς, Κέλτες...
...το ίδιο το Σανχεντρίν, το αρχιερατικό Μεγάλο συμβούλιο των εβραίων, από την αρχή της βασιλείας του το είχε κατακρεουργήσει.
Από τα 70 μέλη είχε σφάξει τα μισά...
...τα Γάδαρα παρέμειναν στην κατοχή του ως το θάνατό του, το 4ο αι. πΧ...
...κι εφόσον η ισχύς του στηριζόταν στο ελληνορωμαϊκό στοιχείο, θα ήταν σκέτη αυτοκτονία εκ μέρους του, με το που ήρθε μια σειρά ελληνικών πόλεων στα χέρια του να αντικαταστήσει τον πληθυσμό τους με εβραίους και να τους υποτάξει στον Μωσαϊκό νόμο...
...ηλίθιος δεν ήταν...
...ούτε αυτά τα 25 έτη λοιπόν άλλαξε τίποτα στην εθνολογική φύση των Γαδάρων...
...μετά δε τον θάνατό του, τα Γάδαρα επανήλθαν στην Ρωμαϊκή επαρχία της Συρίας.
...περί το 30+ μΧ που τα επισκέφτηκε ο Ιησούς παρέμεναν λοιπόν μια αμιγώς ελληνική περιοχή που κάθε άλλο παρά στον Μωσαϊκό νόμο υποτασσόταν...

...το ακριβώς αντίθετο συνέβαινε...

...Έλληνες και Ρωμαίοι απολάμβαναν το χοιρινό κρέας ΝΟΜΙΜΑ και βεβαίως εξίσου ΝΟΜΙΜΑ το εκτρέφανε..
...προφανώς δεν ισχύει λοιπόν ΕΠ' ΟΥΔΕΝΙ το ότι η θανάτωση δύο χιλιάδων χοίρων αποσκοπούσε στην τιμωρία τους που παρέβαιναν τον Μωσαϊκό νόμο...

...άσε που και ο Ιησούς δεν θεωρούσε αμαρτία το τι θα φάει κάποιος...

(«Ου το εισερχόμενον εις το στόμα κοινοί τον άνθρωπον αλλά το εκπορευόμενον εκ του στόματος.» (Ματθ. 15,11)


(http://aegeanhawk.blogspot.gr/2017/04/blog-post_32.html ) 
...εξ’ ου και οι χριστιανοί έτρωγαν και τρώνε χοιρινό κρέας...
...για κάποιον λόγο λοιπόν, σε κείνη την περιοχή επέλεξε να παίξει το χαρτί της «βιαιότητας»...

...είναι σαν να τους είπε: «αν θέλω, είμαι ικανός να σκοτώσω χιλιάδες από σας...»
...προφανώς, γι’ αυτό και οι κάτοικοι σε χαμηλούς κι ευγενικούς τόνους (δηλαδή - πολύ απλά - ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΥΣ) του ανταπάντησαν:
«...φύγε σε παρακαλούμε από την περιοχή...»
...κι Αυτός έφυγε...αφού – για κάποιον άγνωστο λόγο - άφησε την «απειλή» να αιωρείται πάνω από την περιοχή των «εθνικών»...
(εάν ήταν "στρατηλάτης" ή υποψήφιος πολιτικοστρατιωτικός ηγέτης των εβραίων θα έλεγε κανείς πως με αυτή την "κίνηση ΜΑΤ" εξασφάλισε τα νώτα του ώστε να μην τολμήσει κανείς να τον πλήξει πισώπλατα κατά την περίοδο που θα κινούνταν στην "καθαρά εβραϊκή ζώνη"...)
...κι αφού πρώτα είπε στον πρώην δαιμονισμένο (που Του ζήτησε να Τον ακολουθήσει κι ο Χριστός αρνήθηκε) να παραμείνει στην περιοχή και να διαδώσει παντού το θαύμα του «αποδαιμονισμού» του...ενώ σε άλλες περιπτώσεις θαυματουργικής θεραπείας ο Ιησούς ζητούσε να μην πούνε τίποτα πουθενά...
...για κάποιον λόγο λοιπόν επιθυμούσε να δείξει ένα άλλο πρόσωπο, βίαιο, καταστροφικό σε κείνη την περιοχή...
...να φοβίσει...
Ήταν ένα από τα πρώτα θαύματά του και ήταν εξόχως βίαιο...
..απειλητικό..
...και μάλιστα όχι προς τους εβραίους αλλά προς τους εθνικούς τους οποίους στην αρχή τους απορρίπτει ως υποψήφιους πιστούς του μηνύματός Του...
...λέει – λίγο αργότερα - πως δεν πετάμε τον μαργαρίτη στα σκυλιά και πως το μήνυμά Του απευθύνεται ΜΟΝΟΝ στον λαό του ισραήλ...
...αποκαλεί σκυλιά τους εθνικούς...τους goim...τους «μη-ισραηλίτες»...
...με ποιά λογική θα ξεκινούσε λοιπόν από αυτούς το κήρυγμά Του (Γάδαρα);
...συνεπώς, η «βίαιη» ενέργειά του κάτι άλλο εξυπηρετεί...τόσο σ’ εκείνη την «χρονική φάση» όσο και «μελλοντικά» (και «εσχατολογικά» ίσως;)
...κι αυτό το κάτι μάλλον δεν είχε ως αποδέκτες (μόνον) τους εθνικούς των Γαδάρων, αλλά (και) τους ισραηλίτες που αμέσως μετά αρχίζει να κηρύττει στις περιοχές τους...
...είναι σαν να ήθελε να τους δείξει και την παλαιοδιαθηκική βίαιη πλευρά του αλλά «έμμεσα»...

(αλλιώς, πως θα γινόταν «αποδεκτός» από τον «βίαιο λαό» Του;)

...ήταν ίσως σαν να τους έλεγε: ...οποιαδήποτε στιγμή θέλω, μπορώ να σκοτώσω με μια εντολή μου χιλιάδες από εσάς...ή τους αντιπάλους σας...διαλέξτε...

...όπως ακριβώς τα γουρούνια...
aegeanhawk.blogspot.gr