Και γιατί δεν καίμε για πλάκα τα βιβλία του Τατσόπουλου;

Λέω να κάνω μια ΠΛΑΚΑ. Να γελάσουμε βρε παιδάκι μου. Η ιδέα απλή: να κάψουμε τα βιβλία του Τατσόπουλου. Εξάλλου, κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη δεν έχουν και καμιά ιδιαίτερη λογοτεχνική αξία συγκρινόμενα με αυτά του Βενέζη, του Μέιλερ, της Ντιράς ή του Χέμινγουεϊ. Δεν είναι δα και ο Μαρξ ή ο Παλμίρο Τολιάτι ο τύπος. Έτσι προτείνω να μαζευτούμε στην πλατεία Συντάγματος, να κάψουμε τα βιβλία και μετά για ΠΛΑΚΑ να ανεβάσουμε το βίντεο στο διαδίκτυο.

Ποια θα είναι μετά η εξέλιξη των πραγμάτων και αυτής της πλακίτσας; Η Αριστερά θα βγει να μας καταδικάσει ως αναχρονιστές και Δεξιούς, θα ξεκινήσουν συζητήσεις επί συζητήσεων για τη νέα Βαϊμάρη, οι προχώ προοδευτικοί θα ξιφουλκούν για την βέβηλη πράξη κατά του ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού και οι Μουτζαχεντίν της θολοκουλτούρας και της δήθεν διανόησης θα μας ρίξουν το ανάθεμα.
Ή μήπως δεν θα γίνει έτσι;
Όλα αυτά τα γράφω επ αφορμή της γνωστής πλέον υπόθεσης "Παστίτσιου". Αυτό λοιπόν που θα ενοχλούσε 100% την Αριστερά, το κάψιμο δηλαδή των βιβλίων του δικού της παιδιού (γιατί ένα ολόκληρο σύστημα προώθησε και προωθεί τον μέτριο συγγραφέα κύριο Τατσόπουλο) είναι αυτό που ακριβώς δεν ανέχεται με τη θρησκεία. Ξεκάθαρα με την υπόθεση του γέροντα Παϊσιου κάποιοι συμπολίτες μας αισθάνθηκαν προσβεβλημένοι. Αισθάνθηκαν πως τους θίγουν - για μια ακόμη φορά - τα ιερά και όσια. Έτσι αναίτια. Έτσι για ΠΛΑΚΑ. Σε μια δύσκολη περίοδο που όλοι μας ψάχνουμε να κρατηθούμε από κάτι, που αναζητούμε μια σανίδα πνευματικής σωτηρίας, ένας 27χρονος ΠΛΑΚΑΤΖΗΣ αποφάσισε να γελοιποιήσει αυτό με το οποίο υπάρχουν άρρηκτοι δεσμοί με πολλούς πιστούς. Έναν πνευματικό άνθρωπο της Ορθοδοξίας, που χαίρει εκτιμήσεως.
Όχι. Δεν είμαι θεοφοβούμενος. Δεν πηγαίνω στην εκκλησία κάθε Κυριακή (και αυτό είναι λάθος μου).Όμως δεν μπορεί κάποιοι τύποι να παίζουν με τις αξίες, με την πίστη και με τις ανησυχίες ενός κόσμου έτσι για ΧΑΒΑΛΕ. Είναι αυτός ο ελληναρίστικος χαβαλές που μας έφερε εδώ, αυτό το "δε βαριέσαι ρε αδελφέ" που οδήγησε στην απαξίωση της ζωής μας και μιας σειράς αξιών που η Αριστερά συστηματικά αποδόμησε από το 1981 και μετά. Μιλώ για τις αξίες της οικογένειας και της πίστης. Την αξία της πατρίδας. Είσαι πιστός; Α ταυτόχρονα είσαι και αναχρονιστής, αντίστοιχος των Ιρανών Αγιατολάχ. Είσαι Άθεος; Ε τότε είσαι in και trendy. Είσαι σούπερ ντούπερ προχώ. Είσαι και "γαμώ τα παιδιά". Θίξαμε τα δικαιώματα της Αριστεράς; Α πα πα. Το κακό μεγάλο. Θίξαμε τον ...Παστίτσιο; Έλα μωρέ πλακίτσα κάναμε.
Ε λοιπόν όχι. Η Αριστερά με την υπεράσπιση μιας βέβηλης πράξης έχει υποπέσει σε ένα νέο σφάλμα. Και για όσους θα σπεύσουν να μου απαντήσουν με τη γνωστή άποψη περί των μουσουλμανικών αντίστοιχων διώξων κατά όσων θίγουν τον Μωάμεθ θα έχω ακριβώς την ίδια άποψη. Κάποιοι κάνουν πλακίτσα με ένα πράγμα που αποτελεί μείζον αξιακό κεκτημένο εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη.

Παράλληλα, με αυτήν την κριτική και την πλακίτσα αποδομούν την θρησκεία ανθρώπων που πιάνονται για να σωθούν από αυτήν. Ποιος ο λόγος αλήθεια, ένας καραγκιόζης σκηνοθέτης να βγει και να παρουσιάσει τον Μωάμεθ ως παιδεραστή; Το κέρδος φυσικά. Όμως εμείς οι δήθεν Δυτικοί σπεύδουμε να μιλήσουμε για το δικαίωμα "στην έκφραση". Κι ας προσβάλλει αυτό το συναίσθημα και τα πιστεύω εκατομμυρίων πιστών. Έλα μωρέ, ΠΛΑΚΑ να γίνεται και ποιος νοιάζεται για τους Μουσουλμάνους. Στο κάτω της γραφής αγράμματοι και απολίτιστοι είναι. Κάποτε θα πρέπει να ακολουθήσουν το δικό μας ανώτερο αξιακό και πνευματικό σύστημα. Το σύστημα του εκλεπτισμένου Τατσόπουλου που θα έπρεπε να έχει πάρει το βραβείο Booker όμως τα καπιταλιστικά συστήματα της Δύσης του το στερούν λόγω ιδεολογίας.

protothema.gr