Το «δημοκρατικό τόξο», η Χρυσή Αυγή και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Επί δύο αιώνες τώρα, το ελληνικό πολιτικό σύστημα κατάφερνε πάντα να αποφεύγει να εμπλακεί με τα καυτά κοινωνικά προβλήματα που το ίδιο προκαλούσε και να παραμένει αυτονομημένο από την κοινωνία, την οποία νεμόταν και εξακολουθεί να νέμεται. Αυτό το κατάφερνε εφευρίσκοντας διάφορα πολιτικά διλήμματα που τα ανήγαγε σε Κυρίαρχες Ιδεολογίες, τα οποία όμως δεν είχαν καμία σχέση με τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα. Τα διλήμματα αυτά προκαλούσαν “διαχωριστικές γραμμές” που μετατρέπονταν σε λαϊκά σχίσματα εξασφαλίζοντας σταθερή εκλογική πελατεία με τον εγκλωβισμό του λαού στα διάφορα κομματικά «μαντριά».

Σήμερα όμως, έχει τεθεί όχι από το πολιτικό σύστημα αλλά de facto από τις ίδιες τις εξελίξεις της κρίσης, το υπαρξιακό δίλημμα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» και το αλληλένδετο «ευρώ – δραχμή». Αν το πολιτικό σύστημα παραμείνει σ΄ αυτό το κοινωνικά ζωτικό δίλημμα και προσπαθήσει να πείσει το ποια από τις δύο λύσεις είναι η καλύτερη, τότε θα διασπαστεί πραγματικά (και όχι θεατρικά) και θα διαλυθεί. Όλοι βλέπουμε μέχρι στιγμής τι έπαθε το ΠΑΣΟΚ, πως ξεπετάχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τι έπαθε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα όπου κανένα κόμμα πλέον δεν μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αυτό δεν συμφέρει να τραβήξει άλλο για το πολιτικό σύστημα.
Για το λόγο αυτό και κατά την προσφιλή τακτική του, το πολιτικό σύστημα ήδη κατασκευάζει τεχνηέντως ένα καινούργιο πολιτικό δίλημμα με το οποίο έχει αρχίσει ήδη να εγκλωβίζει το λαό, αποσπώντας τον από το πραγματικό δίλημμα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο». Το ολοκαίνουργο πολιτικό δίλημμα είναι «δημοκρατία ή φασισμός:». Το παιχνίδι θα παιχτεί από εδώ και πέρα μεταξύ του βαπτισμένου ως «δημοκρατικού τόξου» από το ένα μέρος και της Χρυσής Αυγής από το άλλο την οποία όμως το ίδιο το σύστημα προωθεί για να την χρησιμοποιεί ως μπαμπούλα κατά της “δημοκρατίας”. Στην πλευρά αυτών που εκφράζουν (υποτίθεται) τη δημοκρατία έχουν ήδη τοποθετήσει τον εαυτό τους τα φιλογερμανικά κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και ΔΗΜΑΡ. Στο άλλο μέρος έχουν τοποθετήσει την ΧΑ. Ολόκληρο το καθεστώς μαζί με τα παντός είδους παπαγαλάκια του και τα στρατευμένα ΜΜΕ του έχει ξεκινήσει την προσπάθεια να εμφυτεύσει στο λαϊκό υποσυνείδητο αυτό το δίλημμα, ώστε να δημιουργήσουν νέους εκλογικούς στρατούς από τον κόσμο που τώρα έχει φύγει από τα κομματικά «μαντριά». Κάθε φωνή που στρέφεται εναντίον του “δημοκρατικού τόξου” ή αποκαλύπτει το σχέδιό τους χαρακτηρίζεται αμέσως ως φασίστας και εχθρός της “δημοκρατίας” τους. Φυσικά και η ΧΑ ενσυνείδητα παίζει αυτό το πολιτικό δίλημμα καθόσον την συμφέρει εκλογικά και την ενισχύει, αφού αποσπά συμπάθεια από τους πολίτες, ως βαλλόμενη από το μνημονιακό καθεστώς.
Το μόνο πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή για να δέσει απόλυτα το νέο πολιτικό δίλημμα και να το καταπιούμε όλοι αμάσητο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Προς το παρόν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ενταχθεί σε αυτό το δίλημμα. Πιέζεται όμως να ενδώσει ώστε να «κλειδώσει» πλήρως το δίλημμα και να σερβιριστεί ατόφιο στο λαό, αποσπώντας τον από το υπαρκτό δίλημμα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο». Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αμφιταλαντεύεται και συνεχίζει να πολιτεύεται πάνω στο δίλημμα “μνημόνιο – αντιμνημόνιο” το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλές. Όμως στο τέλος, θα ενδώσει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο λαός δεν πρέπει (κατά το πολιτικό σύστημα) να μείνει για πολύ χρόνο απελευθερωμένος από τα κομματικά συμπλέγματα, γιατί θα ξεπηδήσουν νέα πολιτικά κινήματα και μετά η κατάσταση θα γίνει πολιτικά ανεξέλεγκτη για ολόκληρο το σύστημα.
Το πραγματικό δίλημμα όμως που πρέπει να τεθεί από το λαό αυτή τη φορά είναι: “αλλαγή ή όχι του ίδιου του πολιτικού συστήματος;”
Πέτρος Χασάπης