Με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο φαίνεται πως βιώνει αλλά και διαλαλεί το ελληνικό δράμα κάπου μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου.
Φλερτάροντας πάντα με την πολιτική που ήταν και παραμένει η μεγάλη της αδυναμία, καθώς αυτή της εξασφάλισε μια λαμπρή πορεία στη ζωή, αναζητά με έναν κάποιον τρόπο τη δική της ρεβάνς για όσους δεν αναγνώρισαν το μέγεθος και το εύρος του ιδιότυπου μεγαλείου της.
Σύμφωνα με το "Έθνος", η κυρία που αξιώθηκε δόξες και τιμές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και μια εξίσου λαμπερή πορεία πριν από αυτούς τώρα βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να απολογείται για το ελληνικό αλλά και δικό της δράμα της κρίσης, ενώ ταυτοχρόνως προωθεί το βιβλίο της στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα η Γιάννα απέφευγε την εμπλοκή της με τις δραματικές εξελίξεις στην Ελλάδα της κρίσης και προτίμησε να περνά απαρατήρητη η όποια, έστω έμμεση, ανάμειξή της με το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Το παρασκήνιο οργιάζει για τις συμβουλές και τους συμβούλους προς συγκεκριμένο κόμμα αλλά αποδείξεις δεν υπήρξαν ποτέ και μόνον οι καχύποπτοι επιμένουν να συνδέουν την κυρία με αντιμνημονιακές υστερίες και ιστορίες.
Η κ. Αγγελοπούλου, η λαμπερή "Lady G" του 2004, επιστρέφει στο προσκήνιο αποφασισμένη να μιλήσει με τον δικό της τρόπο για το "ελληνικό δράμα" σπέρνοντας εκ νέου φήμες για ενδεχόμενες πολιτικές βλέψεις συνδεόμενες με ευρωσκεπτικισμό και κορώνες διαμαρτυρίας.
Το "μανιφέστο"
"My Greek Drama", έτσι τιτλοφορείται το γραμμένο στην αγγλική, αυτοβιογραφικό βιβλίο, που η πείρα της ζωής -κοντά έξι δεκαετιών- έχει προσδώσει σοφία στην πρέσβειρα. Στο πλαίσιο της προώθησης του «ελληνικού δράματος», η κυρία Αγγελοπούλου, ούσα δικτυωμένη στις ΗΠΑ (έδρα στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, προσωπική φιλία με τους Μπιλ Κλίντον, Τζορτζ Στεφανόπουλο, Λάρι Σάμερς κ.ά.), βρέθηκε στο τηλεοπτικό πλατό πρωινής εκπομπής του αμερικανικού καναλιού NBC.
Στα εξίμισι λεπτά τηλεοπτικού χρόνου που πέρασε εκεί, η κυρία δεν μίλησε τόσο για το βιβλίο της, αλλά κυρίως για τα δεινά της ελληνικής πολιτικής. Αλλωστε, και για τους ίδιους τους Αμερικανούς δημοσιογράφους που τη φιλοξένησαν στην εκπομπή τους, το βιβλίο ήταν απλώς η αφορμή για να της θέσουν άλλα, περισσότερο φλέγοντα ερωτήματα:
"Με την ανεργία των νέων να αγγίζει το 60%, τι μέλλει γενέσθαι για την Ελλάδα; Θέλετε μια επιστροφή στη δραχμή; Επιθυμείτε ένα διαζύγιο από την ευρωζώνη; Το ελληνικό κοινοβούλιο και τα κόμματα βρίσκονται σε κακά χάλια, πώς θα διορθώσετε την κατάσταση;
Τι έφταιξε και άλλαξε η πορεία της χώρας τα τελευταία τέσσερα-πέντε χρόνια;".
Εξόχως πολιτικές και απολύτως επίκαιρες, ήταν οι ερωτήσεις που έθεσαν οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι. Βέβαια η τελευταία φορά που είχε κάποιο πολιτικό πόστο (αυτό της βουλευτού της ΝΔ) ήταν πίσω στις... αρχές της δεκαετίας του 1990. Από τότε βέβαια μεσολάβησαν πολλά (ο δεύτερος γάμος της με τον επιχειρηματία Θ. Αγγελόπουλο, οι "ονειρεμένοι Αγώνες" του 2004, το άδοξο πέρασμα από τον χώρο των μίντια, η ελληνική κρίση).
"Αγανακτισμένη"
Κάπως έτσι λοιπόν, φτάσαμε στο σημείο σήμερα η κυρία Αγγελοπούλου να συμπεριφέρεται ωσάν αρχηγός πολιτικής δύναμης η οποία μάλιστα φλερτάρει με τη ρητορική μιας διαμαρτυρόμενης αντιπολίτευσης. "Είμαστε εγκλωβισμένοι σε έναν κακό γάμο με την ΕΕ... θα έπρεπε να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή στο προγαμιαίο μας συμβόλαιο... πλέον χρειαζόμαστε τη βοήθεια ενός οικογενειακού συμβούλου", ήταν μερικές από τις χαρακτηριστικές απαντήσεις της.
Η κυρία Αγγελοπούλου όμως με τη βαθιά γνώση περί τον γάμο και τις δεσμεύσεις του απέφυγε να τοποθετηθεί υπέρ ενός διαζυγίου της χώρας με την Ευρώπη αν και η ίδια στη ζωή της υπήρξε περισσότερο αποφασιστική όταν βρέθηκε προ διλήμματος. Αφησε όμως ευθέως να εννοηθεί πως το ευρώ είναι πρόβλημα για την Ελλάδα. Ωστόσο, όταν ρωτήθηκε ανοιχτά εάν επιθυμεί την επιστροφή στη δραχμή απέφυγε να απαντήσει ανοικτά και επέλεξε προσεκτικά τις φράσεις της χωρίς όμως να αποκλείσει κανένα ενδεχόμενο.
Από τα εξίμισι λεπτά στο NBC και σε ελεύθερη μετάφραση τα λεγόμενά της θα μπορούσαν να συνοψιστούν ως εξής: "Οι Έλληνες έχουν παραδοσιακά ιστορικό αποτυχιών... η μόνη φορά που επέτυχαν ήταν στους Ολυμπιακούς όταν ήμουν εγώ στο τιμόνι... τώρα όλα έχουν αλλάξει".
Όσοι για τις ευθύνες της αποτυχίας, "μην κατηγορείτε τον λαό, κατηγορήστε τους πολιτικούς... η κακή διακυβέρνηση είναι αυτή που μας κρατάει πίσω... μετά την επιτυχία του 2004 τους έδωσα τη σκυτάλη αλλά αυτή τους έπεσε".
"ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΑ"
Είμαι ό,τι ο Λίνκολν για τους Αμερικανούς
Τα ίδια είχε περίπου είχε γράψει πριν από μερικούς μήνες και σε άρθρο της στον ιστοχώρο "Huffington Post" στο πλαίσιο του οποίου επί της ουσίας υποστηρίζει πως οι Έλληνες θα έπρεπε να διδαχθούν από τα δικά της πεπραγμένα όπως οι Αμερικανοί διδάσκονται ανατρέχοντας στον Αβραάμ Λίνκολν.
Για του λόγου το αληθές, σταχυολογούμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα: "Η Ελλάδα έχει ξεχάσει πώς να μαθαίνει από το παρελθόν της... παραδείγματα ηγεσίας δεν απαντώνται μόνο στην Αρχαία Ελλάδα... είδα μερικά τέτοια παραδείγματα από πρώτο χέρι, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών της Αθήνας... καταφέραμε να κάνουμε πολλά περισσότερα από το να χτίσουμε αθλητικές εγκαταστάσεις... ταξιδεύω τη μνήμη στο 1986, τότε που ήμουν υποψήφια δημοτική σύμβουλος για την Αθήνα... οι πολίτες αγκάλιασαν το βαθύτερο νόημα που ήθελε να περάσει η καμπάνια μου".
Ολα αυτά προφανώς ανακινούν τη φημολογία περί των πολιτικών σχεδίων της κ. Αγγελοπούλου και τη συνδέουν ίσως και χωρίς λόγο με μια ενδεχόμενη υποψηφιότητα για τον Δήμο Αθηναίων.
ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ
Η κυρία Αγγελοπούλου απέφυγε να τοποθετηθεί υπέρ ενός διαζυγίου της χώρας με την Ευρώπη, άφησε όμως να εννοηθεί ότι το ευρώ είναι πρόβλημα!
ΓΙΑ ΤΟ 2004
"Μετά την επιτυχία των Ολυμπιακών του 2004 τους έδωσα τη σκυτάλη αλλά αυτή τους έπεσε", λέει για τους πολιτικούς η κ. Αγγελοπούλου με ύφος αρχηγού λαϊκίστικου κόμματος
Πηγή και από "Έθνος"
infognomonpolitics.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.