ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ Β. ΕΥΡΩΠΗ – ΚΕΛΤΕΣ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΤΗΣ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑΣ

Σε συνέχεια του χθεσινού άρθρου: Έλληνες και Κέλτες

ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΕΡΕΥΝΑ
ΤΑ ΜΗΛΑ ΤΩΝ ΕΣΠΕΡΙΔΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΙ
Μια άλλη απόδειξη της προς βορρά επεκτάσεως των πανάρχαιων Ελλήνων αποτελεί η αρχαιοελληνική παράδοση για τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων,τα οποία έπρεπε να παραλάβει ο Ηρακλής κατόπιν εντολής του Ευρυσθέα. Όλοι σχεδόν οι συγγραφείς από την αρχαιότητα ως σήμερα μπερδεύοντας την λέξη εσπερίς με την Δύση, νόμισαν ότι ο Ηρακλής κινήθηκε δυτικά και ότι ο κήπος των Εσπερίδων ήταν η Ταρτησσός (Αρριανού, Αλεξάνδρου Ανάβασις, Β.16,5).

Ο R. Graves μάλιστα στο έργο του “Ηρακλής ο Συνταξιδιώτης μου” ταυτίζει τις Εσπερίδες με τις Βαλεαρίδες νήσους,ενώ άλλοι πιο τολμηροί με την Αμερική! Όλες όμως οι προαναφερθείσες απόψεις είναι αναπόδεικτες. Ο κήπος των Εσπερίδων βρισκόταν στην Β.Ευρώπη, στην χώρα των Υπερβορείων, όπως αποδεικνύεται απ’ τα κάτωθι στοιχεία:Α) Ο Αριστέας στα Αριμάσπεια έπη, όπως είδαμε και προηγουμένως, γράφει ότι πέραν από τους Αριμασπούς βρίσκονται οι γρύπες που φυλάσσουν τον χρυσό και τέλος πέρα από αυτούς οι Υπερβόρειοι (Ηρόδοτος, Δ, 13). Σύμφωνα με την θεογονία του Ησιόδου (211-335)μαζί με τις Νύμφες τα μήλα (= τα κοιτάσματα χρυσού) των Εσπερίδων φρουρούσε ο εκατοντακέφαλος δράκος, ο Λάδων. Άρα ο κήπος των Εσπερίδων βρισκόταν κοντά στην χώρα των Υπερβορείων.

Β) Αυτό το επιβεβαιώνει και ο Απολλόδωρος: “Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων ήσαν επί τουΆτλαντος εν Υπερβορείοις” (III, 13, 18). Ο Απολλόδωρος περιγράφει ως εξής την πορεία του Ηρακλή: Φθάνει στον Καύκασο και ελευθερώνει τον Προμηθέα, και από εκεί ανεβαίνει προς την χώρα των Υπερβορείων και παραλαμβάνει τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων από τον Άτλαντα.
Γ) Σύμφωνα μ’ όλες τις παραδόσεις ο Ηρακλής, για να βρει τα μήλα των Εσπερίδων, ξεκίνησε απ’ τον Ηριδανό, ο οποίος ήταν ποταμός της χώρας
των Κελτών. Ο Ηρόδοτος παρουσιάζει κάποιες αρχαίες παραδόσεις για το πού βρισκόταν ο Ηριδανός, χωρίς να τις αποδέχεται: “Κάποιος ποταμός που ονομάζεται από τους βαρβάρους Ηριδανός, χύνεται στην βόρεια θάλασσα, από την οποία λένε ότι έρχεται το ήλεκτρον” (Θάλεια,115).
Εκεί, όπως μας πληροφορεί ο Διόδωρος ο Σικελιώτης “κατέσφαξαν τον Υπερίονα, και τον Ήλιο, πού ήταν ακόμη παιδί τον έριξαν στον ποταμό Ηριδανό” (Γ, 57). Στις εκβολές του μάλιστα έπεσε ο Φαέθων (Ε, 23). Ο Ηρόδοτος λοιπόν ομιλεί για βόρεια θάλασσα.
Δ) Ο Ησίοδος παρουσιάζει τις Εσπερίδες τέκνα της Νυκτός πού κατοικούν στον “ξακουστό Ωκεανό” (“Νύξ δε έτεκε Εσπερίδας, αις μήλα πέραν κλυτού Ώκεανοίο χρυσέα καλά μέλουσι φέροντα τε δένδρεα καρπόν”, 211-215). Όλοι σχεδόν οι ερευνητές πιστεύουν ότι ομιλεί για τον Ατλαντικό Ωκεανό, όμως, όπως είδαμε στην αρχή του άρθρου αυτού, οι Αργοναύτες περνώντας την χώρα των Υπερβορείων έφθασαν στον ωκεανό,πού ονομαζόταν “νεκρή θάλασσα”. Αυτός πιθανότατα είναι ο ξακουστός ωκεανός του Ησιόδου. Οι Εσπερίδες ονομάζονται “τέκνα της Νύκτας”,
διότι βρίσκονται κοντά στον βόρειο παγωμένο ωκεανό, όπου σύμφωνα με τον Ηρόδοτο “οι άνθρωποι κοιμούνται 6 μήνες” (Δ, 25).

ΜΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΛΑΔΟΓΑ
Ε) Τα μήλα των Εσπερίδων και οι Υπερβόρειοι βρίσκονταν στην Φινλανδία, και μάλιστα στη νότια Φιλανδία μεταξύ των περιοχών Savo Kad Karjala, στις οποίες υπάρχουν 120 λίμνες απ’ όπου εξορύσσεται χρυσός (Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια). Δεν είναι τυχαίο ότι το όνομα της σημαντικότερης λίμνης της περιοχής αυτής, Ladoga, ομοιάζει ηχητικά με τον δράκο Λάδωνα. Αυτό φαίνεται και απ’ το γεγονός ότι στην Φινλανδική μυθολογία υπάρχει νύμφη ονόματι Kratti, που φύλαττε τον θησαυρό του χρυσού, ή οποία δεν είναι άλλη από την Εσπερίδα Κρήτη.
Ίσως και η νύμφη Melatar αποτελεί παραφθορά του “μήλα τηρούσα”.
Κατά την αρχαιοελληνική μυθολογία οι Εσπερίδες είχαν ως γονείς εκτός από την Νύκτα τον Φόρκυνο και την Κητώ. Απ’ τον Φόρκυνο (ενδέχεται να )προήλθε οΦινλανδικός δαίμων Perkunas και από την Κητώ η νύμφη Kaitas.

Απ’ αυτά συμπεραίνουμε ότι ο Ηριδανός, ο οποίος κατέληγε στην Βόρεια θάλασσα και απ’ όπου προερχόταν το ήλεκτρο πρέπει να βρισκόταν στην επαρχία Samland της ανατολικής Πρωσίας, όπου υπάρχει ακτή ονόματι “ακτή του ήλεκτρου”. Μάλλον έκανε λάθος ο Απολλόδωρος, όταν έγραφε,ότι μετά τον Ηριδανό ο Ηρακλής επισκέφθηκε την Λιβύη, αφού η αρχαιοελληνική παράδοση πιθανότατα θα εννοούσε την χώρα των Liivi (Λιβίων και όχι Λιβύων) της Φινλανδίας.
ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΣΤΗΝ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ
Αν αποδειχτεί λοιπόν ότι οι Έλληνες είχαν φθάσει στην Φινλανδία και ότι η γλώσσα τους και η μυθολογία τους είναι ελληνογενής(έχει στοιχεία ), θα είναι η σημαντικότερη απόδειξη για την άφιξη των Ελλήνων στην Β. Ευρώπη. Οι τυχόν ομοιότητες στη μυθολογία, θρησκεία και γλώσσα μεταξύ Ελλήνων και λοιπών ευρωπαϊκών λαών θα μπορούσαν να ερμηνευθούν και μέσω της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας. Οι Φινλανδοί όμως θεωρούνται λαός μη ινδοευρωπαϊκός. Αν λοιπόν ο πολιτισμός τους είχε επηρεασθεί από τον ελληνικό, αυτό σημαίνει(ενδεχομένως) και ότι οι λοιποί ευρωπαϊκοί πολιτισμοί είχαν επηρεασθεί από τον ελληνικό.
Αψευδής μάρτυρας της αφίξεως των Ελλήνων στην Φινλανδία (θα μπορούσαν να ) είναι τοπωνύμια και εθνικά ονόματα των Φιλανδών, τα οποία(ενδέχεται να… ) είναι ελληνικής προελεύσεως:
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΤΥΜΟΛΟΓΗΘΟΥΝ Η ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ ΟΠΩΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
- Als: νησί της Δανίας. Ετυμολογείται εκ του άλς, αλός (θάλασσα)
- Kimi: επαρχία της Ν.Α. Φινλανδίας. Πρβλ. Κύμη Ευβοίας
- Salo: πόλη της Φινλανδίας
- Sala: πόλη της Σουηδίας Πρβλ. Σάλα Φρυγίας
- Hamina: (προφορά χέμινα) Περιοχή της Φινλανδίας, όπου κατοικούν οι Hama (= χέμε), το όνομα των οποίων σημαίνει “κάτοικοι λιμνών”. Πρβλ.
Αίμονία (= χεμονία) της Θεσσαλίας.
Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τον Ηρόδοτο η Θεσσαλία ήταν λίμνη (“την δε θεσσαλίην λόγος εστί TO παλαιόν είναι λίμνην” Η 129), αυτό άλλωστε φανερώνει και το ίδιο το όνομα της: Θεσσαλία εκ του θέσις αλός. Δεδομένου ότι ή Θεσσαλία ήταν λίμνη σε πανάρχαια (προ του κατακλυσμού του Δευκαλίωνος) εποχή, (ενδεχομένως μπορούμε να … )συμπεραίνουμε ότι η άφιξη των Θεσσαλών (= κατοίκων των λιμνών) Ελλήνων στην Φιλανδία έγινε πριν την μετατροπή της περιοχής σε στεριά. Άλλη μια (πιθανή) ένδειξη ότι οι Θεσσαλοί είχαν φθάσει στην Φινλανδία, είναι ότι το τοπωνύμιο τους Εστιαιώτις εμφανίζεται στην περιοχή αυτή: πρβλ. Εστονία και Esti, ονομασία κατοίκων της Φινλανδίας.
ΑΛΛΕΣ ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΤΥΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ
- Bjarmer: πρλβ. Βέρμιον όρος Μακεδονίας.
- Kainu: φινλανδικός λαός πού κατοικεί στις όχθες του Βοττνικού κόλπου. (πιθανά) Το όνομά τους δεν είναι παρά παραφθορά του εθνικού θρακικού ονόματος Καινοί (Στράβων).
- Kur : κατοικούν στα παράλια της Κουρλανδίας. (πιθανά) Το όνομα τους προέρχεται είτε από τους Κουρήτες της Κρήτης, είτε από τους Κουριείς της Κύπρου.
- Karja : κατοικούν κοντά στη λίμνη Ladoga. Πρβλ. Κουρία των Μεγάρων και της Μικράς Ασίας. (πιθανά) Και ο ποταμός Ladoga είναι παραφθορά του μυθολογικού δράκου Λάδωνα, πού φρουρούσε το χρυσάφι του κήπου των Εσπερίδων.
Η μυθολογία επίσης των Φιλανδών, όπως και η θρησκεία τους, είναι ή εχει πιθανά στοιχεία αρχαιοελληνικής προελεύσεως. Αυτό φάνηκε και στο προηγούμενο κεφάλαιο, όπου απεδείχθη η ταύτιση των νυμφών της Φινλανδίας με τις Εσπερίδες νύμφες. Οι ομοιότητες όμως δεν περιορίζονται εκεί. Ο Φινλανδός Lonrot κατέγραψε τα λαϊκά άσματα της περιοχής, τα όποια εξυμνούν κάποιον ήρωα ονόματι Βαϊναμόνεν, ο οποίος “όταν τραγουδά με το έγχορδό του, όλα τα ζώα τον πλησιάζουν και τον ακούν με ευφροσύνη”.(εδώ πιθανά υπάρχει το ενδεχόμενο ) Ο Βαϊναμόνεν δεν είναι άλλος απο τον Ορφέα με την λύρα του.
Σύμφωνα με τον Castren στο έργο του “Nordiska Resor” ο Jumala ήταν ο υπέρτατος θεός – δημιουργός των Φιλανδών, ο θεός των βροντών, ενώ ο Ukko ήταν ο θεός πού κρατούσε στους ώμους του τον κόσμο. (εδώ θα μπορούσε να. ..)Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι πρόκειται για τον Δία και τον Άτλαντα. Αυτό (πιθανά) αποδεικνύεται και από το ότι επίθετο του Διός στην Βοιωτία και Θεσσαλία ήταν το Ομολώιος, το οποίο παρεφθάρη στους Φινλανδούς ως Jumala [αμολώιος > χομολώιος > χουμολώιος (κώφωση του ο σε ου) > γιουμολόιος (μετατροπή της δασείας σε ημίφωνο j) > Jumala].
Ετυμολογείται επίσης από πελασγικό – γίμο) = βροντή. Οι Φιλανδοί επίσης ονομάζουν τον θεό Jen. Ο Jen είναι Ο Ζευς των Ελλήνων (Ζευς > γεν. Ζηνός, Ζενός). Η μετατροπή του ζ (Ζευς) σε j (Jen) δεν πρέπει να μας ξενίζει:
Ο Ζευς- πάτερ των Ελλήνων εμφανίζεται στους Λατίνους ως Jupiter.
Αλλά και άλλοι θεοί του φινλανδικού πανθέου (πιθανά) έχουν ελληνική προέλευση.
Ο θεός του ήλιου στους Φινλανδούς ονομάζεται Ροίνο, το οποίο είναι αντιγραφή του επιθέτου του θεού του Ήλιου των Ελλήνων “Φοίβος”.
Ο γιος του θεού Ήλιου των Φινλανδών ονομάζεται Panu.
Δενπρέπει να έχει σχέση με τον θεό Πάνα, αλλά με τον Φαναίο Απόλλωνα.
Kuu είναι ο θεός της Σελήνης, το όνομα του οποίου προέρχεται από τη λέξη κύων, πού ήταν επίθετο της θεάς της Σελήνης Εκάτης.
Την ελληνικότητα της γλώσσας των Φινλανδών απέδειξαν οι Σ. Δωρικός – Κ. Χατζηγιαννάκης στη μελέτη τους “Centum-Satem. Ο μύθος των Ινδοευρωπαίων”, Ίχώρ, τ. 5. Στην παρούσα εργασία θα ήθελα να προσθέσω τις εξής λέξεις:
ΦΙΛΑΝΔΙΚΑ = ΕΞΗΓΗΣΗ >ΕΡΜΗΝΕΙΑ>ΕΤΥΜ.
akka = ……………γύναιον < ακκώ = γύναιον, ακκίζομαι = γυναικίζομαι
aro = ……………..αγρός < ρίζα άρ= γη και άρούς = λιβάδι (Ησύχιος)
askare = …………άσκηση < άσκησις, ασκέω-ώ
elo = ……………..τροφή < έλυμα (Κατά τον Ησύχιο έλυμα ήταν τροφή των Λακώνων από σιτάρι)
hamara = ………..λυκαυγές < ημέρα � αμέρα
heppo = …………άλογο < ίππος
humina = ……….ύμνος < ύμνος (χύμνος)
kalamies =……… ψαράς < καλαμεύς (ψαράς)
lampo = …………θερμότητα < λάμπω
lirina = …………..φλυαρία < λήρος (= φλύαρος )
mykka = …………άφωνος < μυκός (=άφωνος). (Από εκεί και το νεοελληνικό μουγκός.)
pera = ……………τέλος < πέρας
tuuli = ……………άνεμος < θύελλα
vuori = …………..βουνό < όρος (Fόρος).
Τι να ερευνήσει κανείς από το φινλανδικό λεξιλόγιο; Υπάρχουν (ίσως ) Ελληνικές λέξεις που έχουν παραμορφωθεί τόσο, ώστε να χρειάζεται μια περεταίρω ειδική ανάλυση.
Ας δούμε για παράδειγμα την λέξη hurskas που σημαίνει θρήσκος. Παράγεται από τις λέξεις θρησκεία και ερεσκίη (=θρησκεία κατά τον Ησύχιο):Fερεσκία (ερεσκίη) θερεσκεία (θρησκεία σύμφωνα με τους κανόνες της Γραμμικής Β)
res – ligio (λατινική λέξη)
Furus-kas > hurus – kas > hurs – kas (φινλανδική). Εκ τούτου φαίνεται ότι η λέξη hurskas είναι προμυκηναϊκή.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τα κοινά στοιχεία στην γλώσσα, στην θρησκεία και εν γένει στον πολιτισμό των Ευρωπαίων οφείλονται στις επεκτάσεις αυτές των Αιγαίων
κατά την απώτατη προϊστορία και όχι σε μεταναστεύσεις ενός ανύπαρκτου λαού, προϊόν φαντασίας των γλωσσολόγων του περασμένου αιώνα, των Ινδοευρωπαίων.
Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι θρησκευτικά σύμβολα του μινωικού πολιτισμού (διπλός πέλεκυς, ταύρος κ.λπ.), ο οποίος θεωρείται προϊνδοευρωπαϊκός – εμφανίζονται διάσπαρτα σε όλη την Ευρώπη κατά τη Μέση Νεολιθική εποχή.
Ο Alain Danielou αναλύοντας στο έργο του “Shiva and Dionysus” (σελ. 168) τον περίφημο “Γίγαντα του Cerne Abbas” – τον οποίο ο Stukeley από το 1764 ταυτοποιούσε με τον Ηρακλή, επειδή κρατούσε ρόπαλο και το όνομα του Helis ήταν παραφθορά του Hercules – παρατηρεί: Όλα τα σύμβολα (ταύρος, φαλλός, κριός, όφις) ευρίσκονται σε πολιτιστικά και γεωργικά κέντρα του 6000 π.Χ. πού είναι εξαπλωμένα από την Ευρώπη και την Αφρική ως την Ν.Α. Ασία. Ο νέος και γυμνός ιθυφαλλικός θεός υπάρχει σε όλες τις περιόδους της προϊστορικής Ευρώπης, από τον
Πρωτο-Σέσκλο και το Starcevo (6000 π.Χ.) ως το Διμήνι και την περίοδο Vinca της Ρουμανίας, όπου η αρχαιολογική έρευνα απεκάλυψε νεκρούς σε στάση Γιόγκα. Αμέτρητες(πιθανά) ομοιότητες στους μύθους και την εικονογραφία δεν αφήνουν (πιθανά) αμφιβολία για την αρχική ενότητα της αρχαίας θρησκείας και της ευρείας εξαπλώσεως της επιρροής της. Το μεγάλο αυτό πολιτιστικό ρεύμα εκτεινόταν από την Πορτογαλία ως το Μπαλί”.
Κυρίαρχος λαός της Ευρώπης λοιπόν κατά την απώτατη προϊστορία ήταν οι Έλληνες – Πελασγοί. Στην κυτταρική μνήμη της πελασγικής καταγωγής
των Ευρωπαίων πρέπει να αποδοθεί και η Αναγέννηση, η αναγέννηση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Το γεγονός της προϊστορικής επεκτάσεως των Ελλήνων θα γίνει με τον καιρό αποδεκτό απ’ την πανεπιστημιακή κοινότητα, εφ’ όσον στηρίζεται σε αδιάβλητα στοιχεία και όχι σε αοριστολογίες και εικασίες, στις οποίες στηρίζεται η ινδοευρωπαϊκή θεωρία. Είναι καιρός οι Ευρωπαίοι να παραδεχθούν τις πελασγικές καταβολές τους.
Του Μάριου Δημόπουλου – Απολλώνιου (Περιοδικό «Ιχώρ», τ. 7, Μάρτ. 2001)
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ “ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ”
ΦΕΙΔΙΑΣ ΒΟΥΡΛΑΣ
Σημ. Φ.Μ.: Σχετικά με το πρόβλημα της τοποθετήσεως και του περιεχομένου του μύθου του Κήπου των Εσπερίδων και επειδή το ζήτημα έχει πολλές πτυχές και υπάρχουν πολλές απόψεις διάφορες αυτής του αρθρογράφου, ίσως κάνω ορισμένες παρατηρήσεις σε επόμενη δημοσίευση.
Τα αυτά για την Υπερβορεία. Πάντως, το ερώτημα “στον βορρά ή στην δύση (Ατλαντικό)” ίσως είναι παραπλανητικό, καθώς φαίνεται ότι στους μύθους αυτούς εμπλέκονται (και συχνά συγχέονται) δύο παραδόσεις, μία δυτική (Ατλάντεια) και μία βόρεια (Υπερβόρεια)` η εξήγηση κατ’ εμέ είναι απλή: οι πανάρχαιοι Έλληνες πήγαν και στους δύο τόπους.
Σ.Ε.Δ ΤΑ ΣΗΜΕΙΟΥΜΕΝΑ ΕΝΤΟΣ ΠΑΡΕΝΘΕΣΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΤΟΥ Ε.Δ.
visaltis