ΚΑΤΑ τη διάρκεια της απουσίας του Θησέα στον Ταρταρο, οι Διόσκουροι συγκέντρωσαν ένα στρατό Λακώνων και Αρκάδων, βάδισαν εναντίον των Αθηνών και απαίτησαν την επιστροφή της Ελένης. Όταν οι Αθηναίοι αρνήθηκαν ότι της είχαν προσφέρει καταφύγιο, ή ότι τουλάχιστον ήξεραν που μπορούσε να βρίσκεται, οι Διόσκουροι προχώρησαν να καταστρέψουν την Αττική, μέχρι πού οι κάτοικοι της Δεκέλειας, οι οποίοι αποδοκίμαζαν τη συμπεριφορά του Θησέα , τούς οδήγησαν στις Αφίδνες όπου βρήκαν και ελευθέρωσαν την αδελφή τους.
Οι Διόσκουροι στη συνέχεια ισοπέδωσαν τις Αφίδνες. Απάλλαξαν τούς ΔεκελεΙδες από όλους τούς φόρους προς τη Σπάρτη και τούς απένειμαν τις τιμητικές θέσεις στις σπαρτιάτικες γιορτές -κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο , μόνο τα δικά τους εδάφη γλίτωσαν όταν οι σπαρτιάτες επιδρομείς ερήμωσαν την Αττική (1).
β. Άλλοι λένε ότι αυτός πού φανέρωσε τον κρυψώνα της Ελένης ονομαζόταν Ακάδημος ή Εχέδημος, ένας Αρκάς πού είχε έλθει στην Αθήνα μετά από πρόσκληση του Θησέα. Οι Σπαρτιάτες βέβαια, όσο ήταν στη ζωή, του απέδωσαν μεγάλες τιμές και στις επιδρομές πού έκαναν αργότερα, δεν πείραξαν το μικρό του κτήμα πάνω στον ποταμό Κηφισό, έξι στάδια μακριά από την Αθήνα. Τώρα ονομάζεται Ακαδημία: ένας όμορφος, καλοποτισμένος κήπος, όπου συναντιόνταν οι φιλόσοφοι για να εκφράσουν τις άθρησκες απόψεις τους πάνω στη φύση των θεών (2).
γ. Ο Μάραθος ήταν αρχηγός του αποσπάσματος των Αρκάδων στο στρατό των Διόσκουρων και υπακούοντας σε κάποιο χρησμό, πρόσφερε τον εαυτό του σε θυσία, επικεφαλής των ανδρών του. Ορισμένοι λένε ότι αυτός και όχι ο Μαραθών, ο πατέρας του Σικυώνα και του Κορίνθου, έδωσε το όνομα του στην πόλη του Μαραθώνα (3).
δ. Τώρα, ο Πετεώς, γιος του Ορνέα και εγγονός του Ερεχθέα, είχε εξοριστεί από τον Αιγέα, και οι Διόσκουροι για να εξοργίσουν τον Θησέα, έφεραν το γιο του Μενεσθεά από την εξορία και τον έκαναν αντιβασιλέα στην Αθήνα. Αυτός ο Μενεσθεύς ήταν ο πρώτος δημαγωγός. Κατά τη διάρκεια της απουσίας του Θησέα στον Τάρταρο απόκτησε την εύνοια του λαού υπενθυμίζοντας στους ευγενείς την εξουσία πού έχασαν με τον Συνοικισμό και λέγοντας στους φτωχούς ότι τούς είχαν στερήσει την πατρίδα και τη θρησκεία και ότι ήταν υποταγμένοι σε έναν τυχοδιώκτη σκοτεινής προέλευσης – ο οποίος είχε εγκαταλείψει το θρόνο και φημολογειτο ότι είχε πεθάνει (4).
ε. Όταν έπεσαν οι Αφίδνες, και η Αθήνα κινδύνευε, ο Μενεσθεύς έπεισε τον κόσμο να καλωσορίσει τούς Διόσκουρους και να τούς δεχτεί στην πόλη σαν ευεργέτες και λυτρωτές. Πράγματι, αυτοί συμπεριφέρθηκαν πολύ σωστά και ζήτησαν μόνο να γίνουν δεκτοί στα Ελευσίνια Μυστήρια, όπως είχε κάνει και ο Ηρακλής . Η αίτηση τους έγινε δεκτή και οι Διόσκουροι έγιναν επίτιμοι πολίτες των Αθηνών . Ο Αφιδνος ήταν ο θετός πατέρας τους, όπως ο Πύλιος για τον Ηρακλή σε μια παρόμοια περίσταση. Στη συνέχεια, τούς συγκέντρωσαν και τούς απέδωσαν θείες τιμές, σαν ευγνωμοσύνη για την επιείκεια πού έδειξαν στο απλό λαό. Με χαρά έφεραν την Ελένη πίσω στη Σπάρτη, μαζί με τη μητέρα του Θησέα την Αίθρα και μια αδελφή του Πειριθου σαν δούλη . Ορισμένοι λένε ότι βρήκαν την Ελένη ακόμη παρθένα. Άλλοι ότι ο Θησεύς την άφησε έγκυο και ότι στο Αργος, στην επιστροφή στο σπίτι, γέννησε ένα κορίτσι, την Ιφιγένεια και αφιέρωσε ένα ιερό στην Άρτεμη για να την ευχαριστήσει για την καλή της γέννα (5).
ζ. Ο Θησεύς πού γύρισε από τον ταρταρο αμέσως μετά, έστησε αμέσως ένα βωμό στον Ηρακλή Σωτήρα και επαναφιέρωσε σ’ αυτόν όλους τούς ναούς και άντρα του, εκτός από τέσσερα. Από τα βασανιστήρια όμως ήταν πια πολύ αδύναμος και βρήκε την Αθήνα τόσο θλιβερά διεφθαρμένη από τις κλίκες και τις αναταραχές πού δεν ήταν πια σε θέση να τηρήσει την τάξη (6). Μετέφερε πρώτα κρυφά τα παιδιά του έξω από την πόλη, στην Εύβοια, όπου ο Ελπήνωρ, γιος του Χαλκώδοντα, του πρόσφερε καταφύγιο μερικοί – όμως λένε ότι εκεί είχε καταφύγει πριν την επιστροφή του – και μετά αφού καταράστηκε επίσημα το λαό της Αθήνας από το λόφο του Γαργηττού, σαλπάρισε για την Κρήτη, όπου ο Δευκαλίων είχε υποσχεθεί να του προσφέρει προστασία.
η. Μια θύελλα έκανε το πλοίο να εκτραπεί από την πορεία του και η πρώτη στεριά πού συνάντησε ήταν το νησί της Σκύρου, κοντά στην Εύβοια, όπου ο βασιλιάς Λυκομήδης, αν και στενός φίλος του Μενεσθεά, τον υποδέχτηκε με όλη τη μεγαλοπρέπεια πού άρμοζε στη φήμη και στην καταγωγή του . Ο Θησεύς πού είχε κληρονομήσει ένα κτήμα στη Σκύρο, ζήτησε την άδεια να εγκατασταθεί έχει. Αλλά ο Λυκομήδης από καιρό θεωρούσε αυτό το κτήμα σαν δικό του και, με την πρόφαση να δείξει στον Θησέα τα όρια του, τον παρέσυρε στην κορυφή ενός ψηλού γκρεμού, τον έσπρωξε από κει πάνω και έπειτα είπε ότι έπεσε παραπατώντας ενώ μεθυσμένος έκανε τη βόλτα του μετά το γεύμα (7).
θ. Ο Μενεσθεύς, πού ανενόχλητος έμεινε πια στο θρόνο, ήταν ανάμεσα στους θαυμαστές της Ελένης και οδήγησε τις αθηναϊκές δυνάμεις στην Τροία, όπου απέκτησε πολύ καλή φήμη για τη στρατηγική του άλλά σκοτώθηκε στη μάχη. Οι γιοι του Θησέα τον διαδέχτηκαν (8).
ι. Λέγεται ότι ο Θησεύς απήγαγε με τη βία την Αναξώ από την Τροιζηνα και ότι πλάγιασε με την Ιόπη, την κόρη του Τιρύνθιου Ιφικλή. Οι ερωτικές του ιστορίες προκάλεσαν στους Αθηναίους τόσο συχνές στενοχώριες, ώστε δύσκολα εκτίμησαν την πραγματική του αξία, ακόμη και για αρκετές γενεές μετά το θάνατο του. Στη μάχη του Μαραθώνα όμως, το πνεύμα του υψώθηκε από τη γη για να τούς ενθαρρύνει, ορμώντας πάνοπλο εναντίων των Περσών. Όταν η νίκη είχε εξασφαλιστεί, το μαντείο των Δελφών διέταξε να μεταφέρουν πίσω τα οστά του. Οι Αθηναίοι είχαν υποστεί για πολλά χρόνια την περιφρονητική μεταχείριση των Σκυριανών και το μαντείο ανήγγειλε ότι αυτό θα συνεχιζόταν όσο αυτοί κρατούσαν τα οστά (9). Ήταν όμως δύσκολο να τα ανακτήσουν, γιατί οι Σκυριανοί σίγουρα δεν ήταν λιγότερο σκληροί και όταν ο Κίμων κατέλαβε το νησί, δεν του αποκάλυψαν την περιοχή όπου βρισκόταν ο τάφος του Θησέα. Ο Κίμων όμως παρατήρησε ένα θηλυκό αετό στη κορυφή ενός λόφου πού έσκαβε το χώμα με τα νύχια του. Πιστεύοντας ότι ήταν σημάδι από τον ουρανό, άρπαξε μια αξίνα , έτρεξε προς την τρύπα πού είχε κάνει ο αετός και άρχισε να την ανοίγει. Σχεδόν αμέσως η αξίνα χτύπησε πάνω σε ένα πέτρινο φέρετρο, μέσα στο οποίο βρήκε ένα σκελετό ψηλού άνδρα οπλισμένο με μια μπρούντζινη λόγχη και ένα σπαθί: μπορούσε να ήταν μόνο του Θησέα. Ο σκελετός μεταφέρθηκε με ευλάβεια στην Αθήνα και ξαναθαφτηκε με μεγάλες τελετές μέσα στο Ιερό του Θησέα κοντά στο Γυμνάσιο (10).
κ. Ο Θησεύς ήταν ένας επιδέξιος λυράρης και μαζί με τον Ηρακλή και τον Ερμή, έγινε προστάτης όλων των Γυμνασίων και των σχολών πάλης στην Ελλάδα . Η ομοιότητα του με τον Ηρακλή είναι παροιμιώδης. Συμμετείχε στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου, εκδικήθηκε το θάνατο των πολεμιστών πού έπεσαν στις Θήβες και παρά λίγο να γίνει και ένας από τούς Αργοναύτες αν δεν ήταν κρατούμενός στον Ταρταρο, όταν σαλπάρισαν για τη Κολχίδα . Ο πρώτος πόλεμος μεταξύ Πελοποννησιων και Αθηναίων προκλήθηκε από την αρπαγή της Ελένης και ο δεύτερος από την άρνηση να παραδώσουν τούς γιους του Ηρακλή στον βασιλιά Ευρυσθέα (11).
λ. Οι σκλάβοι και οι εργάτες, των οποίων οι πρόγονοι απευθύνονταν σ’ αυτόν για προστασία απέναντι στους καταπιεστές, τώρα ζητούσαν καταφύγιο στο Ιερό του, όπου προσφέρονταν θυσίες την όγδοη μέρα κάθε μήνα. Αυτή τη μέρα διάλεξαν μάλλον γιατί όταν από την Τροιζηνα έφτασε στην Αθήνα για πρώτη φορά, ήταν η όγδοη του Εκατομβαιώνα και επέστρεψε από την Κρήτη την όγδοη του Πυανεψίωνα. Ή ίσως γιατί ήταν γιος του Ποσειδώνα: Οι γιορτές προς τιμήν του Ποσειδώνα γίνονταν επίσης εκείνη τη μέρα του μήνα, επειδή οκτώ είναι ο πρώτος κύβος ζυγού αριθμού και αντιπροσωπεύει την ακλόνητη δύναμη του Ποσειδώνα
hellasforce.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.